Het is Pinksteren 2020 en ik maak gebruik van deze 3 dagen om een stuk door het Zwarte Woud te rijden.
Ik rij op de L79, een geweldige weg dwars door het westelijk gedeelte van het Zwarte Woud. Aan de oostkant van Baden-Baden had ik eerst een klein stukje B500, de Schwarzwald Hochstrasse, genomen. Mega druk. Heel veel racers en andere stoere rijders. Snel een zijweg genomen, de L79a, om vervolgens de nog kleinere K3766 op te rijden. Via het gehucht Staefenberg rij ik naar Gernsbach. Het is inmiddels half 6 ’s middags als ik de L79 op rij. Een bos weg met prachtige bochten, kronkels en af en toe een gehuchtje.
Inmiddels is het kwart over 6 en ben ik aan het kijken naar een geschikte plek voor mijn tent of hangmat voor de nacht. Aan de Hundseckstrasse, midden in het Zwarte Woud, bij het skigebied Hundsbach vind ik een geschikte plek. In Forbach, 2e dorpen verder, is nog een tankstation open en koop ik een biertje voor de avond. Weer terug bij de plek waar ik mijn tent ga opzetten, zoek ik een geschikte plek. Op een heuvel, tussen de bossen, met een stuk vers gemaaid gras, maar ook een stuk hoog ongemaaid gras en 2 bankjes, ga ik mijn tent opzetten. Door mijn ervaring van het Paasweekend staat de tent snel en kan ik om half 8 de meegebrachte noodles opwarmen en opeten. Ik was ook zo slim, met de ervaring wederom van het Paasweekend, om een tijdschrift mee te nemen. (Anders is het wel een hele lange avond.) Rond 10 uur stap ik mijn tent in en kruip de slaapzak in. Met de geluiden van de nachtvogels val ik een diepe slaap.
De volgende ochtend word ik al vroeg wakker, wederom door de vogels maar ook door de opkomende zon, wat is dat lekker wakker worden. Als eerste zet ik wat water op het vuurtje voor een vers bakje koffie. Ondertussen breek ik de tent af en stop alles weer op de motor. Met het kokende water zet ik met mijn draagbare espresso apparaatje een vers en lekker bakkie sterke koffie. Lekker wakker worden zo.
Het verschil tussen de B500 en L wegen is groot, ook het verschil in moeilijkheidsgraad en dus ook het genieten
Nog even de plek nalopen, niets vergeten en alles troepjes in het meegebrachte vuilniszakje? Dan stap ik op de motor en stuur eerst de L80b op. Dit is nog lekkerder wakker worden. Door prachtige bochten stuur ik mijn heerlijke Ultra het bos uit en kijk over de golvende bossen van het Zwarte Woud en dan met name de Hoher Ochsenkopf. Inderdaad een berg met een rare vorm, al zie ik er geen os in.
Het is nog vroeg, kwart voor 8, als ik de B500 op stuur. Om deze tijd is het nog rustig, zeg maar leeg. Ik heb dus de hele weg voor me en zet de Harley in z’n 6e versnelling, de toerenteller staat op 2500 rpm en zo toer ik richting het zuiden van het Zwarte Woud. Ik kan me voorstellen dat dit een gewilde weg is voor motorrijders. Maar als het overdag zo intens druk is, is voor mij de lol er heel snel af. Maar nu is het nog rustig. Op parkeerplekken staan campers, de Duitsers maken ook gebruik van de Pinksteren vrije dagen en zijn massaal onderweg.
Via de Strassburger Strasse rij ik van Kniebis naar Freudenstadt over de 28. In het vroege zonnetje, op een terras in het centrum, geniet ik van een dubbele espresso. Hier ontwaakt de stad heel langzaam. Vervolgens kies ik voor de L404 richting Altensieg. Dit is het oostelijke deel van het Zwarte Woud. Prachtige vakwerk huizen en leuke dorpen. Langzaam worden op deze zondag de mensen hier wakker. Ik rij verder richting het noorden. In Pfinztal neem ik een koffie bij een tankstation, kan ook ik weer een paar kilometer rijden, zeg maar.
Het Zwarte Woud is dichtbij en goed te doen voor een weekendje sturen met de motor
In dit gebied kies ik voor voornamelijk de L wegen en rij uit het Zwarte Woud het Odenwald in. Ik rij met een grote boog om Frankfurt heen. Het is goed warm, al reed ik ook een stuk door het Vogelsberg waar de temperatuur ineens bij 16 graden bleef steken. De L3195, ter hoogte van Ulmbach in het Steinaubachtal is weer zo een weg waar het mega genieten is. Onderweg kom ik nog een groep tergen van zeker 100 Harley rijders (met enkele andere motormerken er tussen). Na een kwartiertje achter de groep gereden te hebben scheiden onze wegen, zij gaan linksaf en ik volg mijn route rechtsaf.
Het is rond 6 uur ’s middags als ik in het Kellerwald-Edersee gebied en campingplekje voor mezelf ga zoeken. Vlakbij Dodenau is een groot boskap gebied, waar verschillende mogelijkheden zijn voor wildkamperen. Ik vind een prachtige plek in het naaldbos vlak langs de K130, de Wolpfad. Mijn hammock heb ik snel opgehangen en kan ik mijn noodle hapje als avondeten klaar maken. Even hiervoor had ik nog een biertje gekocht en een sigaartje. Na het eenvoudige maar lekkere eten, blik bier open en sigaar aan. Helaas had ik niet in de gaten dat de kleine “vliegjes” die op mijn hand en ook hoofd zaten niet alleen vervelend waren, maar ook heel gniepig aan het prikken en bijten.
Het is ongeveer 3 uur in de nacht als ik me in mijn hangmat omdraai. Een lichtflits. Schrik. Zal toch niet ….. Ik ben eigenlijk wel klaar wakker. Ik tuur door mijn muskietennet het bos in. Mijn Harley staat nog netjes geparkeerd met de hoes er overheen. Ik tuur verder, de bossen in, de heuvel op. Ik zie niets meer. Spookverhalen gaan door mijn hoofd. Ik draai de andere kant op om die kant op te kijken. Niets. Ik draai weer den linkerkant op. Weer een lichtflits. Bizar. Ik tuur verder, focus op het schemerige licht de heuvel op aan de rand van het bos. Niets. Na een half uur, besluit ik om maar gewoon te gaan slapen. En mochten er inderdaad stropers lopen dan merk ik het wel.
Maandagochtend. Ondanks het intermezzo in de nacht, heb ik goed geslapen en stap zonder spierpijn de hammock uit. Het is iets na 6 uur, de zon komt op en de vogels zijn al wakker. Ik zet wat water op het vuur voor mijn espresso. Inmiddels schone kleren aan en zo kan ik genieten van mijn espresso en het ontwaken van het bos. Verderop zie ik een eekhoorn de boom in klimmen, achter me hoor ik de vogels ruzie maken om wat eten. Tijd om de hangmat en tarp op te ruimen. Een kwartiertje later is de motor ingepakt en ben ik klaar om het bos te verlaten.
Het is nog vroeg, nog net geen half 8, als ik het dorpje Eslhof met zijn prachtige vakwerk huizen door rij. Ik kies voor de smalle K40 verder richting het noorden. De wegen rijgen zich aan een en zo rij ik Winterberg in. Een stopje om half 9 voor een verse koffie en zo kijk ik over het wintersport dorp uit. In de zomer natuurlijk een dorp voor natuurliefhebbers, mountainbikers en andere buitensporters. Echter nu nog met corona, een heel stuk stiller.
Via de L740 rij ik nog een heel stuk door het Sauerland. Als ik mijn motor richting het westen stuur is het al half 11 geweest. De omgeving is een heel stuk saaier geworden en ook drukker. Bij Dinxperlo rij ik de Nederlandse grens over. Nog even een stukje binnendoor, dwars door Arnhem en dan een broodje eten en bijkletsen bij mijn moeder. De laatste 120 kilometer rij ik over de snelweg.
Een kort weekendje in het Zwarte Woud, 1630 kilometer gereden, een nacht in een tent en een nacht in mijn hammock/hangmat. Zo veel gezien en echt genoten. Top dus!
#note: Het momentje in de nacht, was niet het licht van een zaklamp of iets dergelijks maar het statisch geladen zijn van mijn deken die ik onder mijn slaapzak had liggen. Deze gaf een klein ontlading flitsje.
Een klein momentje van puzzelen was er vlakbij Baden-Baden op de heenweg. Door mijn eigen human-error reed ik Frankrijk in. En dat in de corona periode, wat betekende dat ik niet zomaar terug Duitsland in kon. Via verschillende wegen kwam ik een onbewaakte doorgang tegen, geen politie en geen marechaussee om me terecht te wijzen of terug te sturen. Ik kon dus weer mijn weg vervolgen in Duitsland, richting het Zwarte Woud.
