Als afsluiter van een voor mij afwijkend motor jaar, de Belgische 500 miles.

Na mijn rit naar Oostenrijk heb ik een nieuwe voorband laten plaatsen op mijn Harley-Davidson Ultra Limited. Dit was nodig want door de toch wel slechte wegen in zuid Duitsland, stuk Oostenrijk en ook het stuk door Italië was de voorband nu echt aan vervanging toe.

Met vers rubber reed ik gisteren naar België. Ik had me natuurlijk al opgegeven voor deze iconische 500 Miles, maar het daadwerkelijk inschrijven, waarbij je ook de stempelkaart krijgt was dus voor aanvang van de 500. In een hal bij de kerk in Zandhoven hadden de vrijwilligers alles ingericht voor de grote groep motorrijders. Ondanks dat ik geen haast had, rustig heb gereden over de snelweg was ik er om half 12 en als een van de eersten. Arjen was er ook al, en omdat de Belgische 500 Miles sinds vorig jaar niet meer exclusief voor Harley rijders is, kon hij met zijn BPM GS ook meerijden.
Het was een leuk weerzien met enkelen van de organisatie, maar ook verschillende rijders en uit verschillende delen van Europa. Zo zag ik rijders uit Zwitserland, Frankrijk en ook uit Duitsland. De vaste 13FF13 groep was ook weer aanwezig.

Om half 1 konden we genieten van een lunch. En ook al ging het lopen nog niet echt lekker bij mij, heb ik wel een beetje over het terrein kunnen banjeren, maar ook een beetje rusten.

De start

Om 3 uur is traditiegetrouw de start van de 500 Miles. Na het openingspraatje van Michel als voorzitter en zijn secundant kunnen we de route van de eerste etappe in ontvangst nemen. Het waren direct al 2 blaadjes, dus een lekker beginnen met de aanwijzingen.
Nadat de route in mijn routerol zat en ook Arjen klaar was, hadden we beide zoiets van 'nou dan maar op pad'. Als eerste reden we dan ook van het parkeerterrein en Massenhovenin. We volgden de aanwijzingen van het papier en reden na ongeveer een uur bij Putte de grens naar Nederland over.  De 4 eilanden van Zeeland volgenden, via Goes, Zierikzee en Oudorp zo weer terug naar het zuiden langs Neeltje Jans. Nog even een stukje door Middelburg en dan via de op dat moment even tol-vrije Westerschelde tunnel weer terug België in. Het was al donker toen we via binnendoor wegen naar Roesbrugge-Haringe reden. Af en toe reed ik even fout, Arjan kon me dan even corrigeren en dan pakte ik de route weer op.

De nacht

Het was een beetje stuivertje wisselen met een Belgische rijder op een Franse Harley. Maar op een gegeven moment bleef hij wat langer hangen bij een checkpoint en konden Arjen en ik verder Frankrijk in. We zagen regelmatig de bordjes Calais langs komen. En bij Wissant en Ambleteuse reden we zelfs echt langs de zee, door de duinen.
Het was echt heel donker, nul verlichting onderweg, alleen die van onze motoren. In Frankrijk had ik echt heel veel last van alle modder, klei en ook gras op de smalle wegen. Aan beide kanten van deze wegen lagen landbouwgronden en de boeren hadden dus de dagen ervoor behoorlijk af en aan gereden. Maar dat maakte het voor mij af en toe best wel lastig voor het gecontroleerd door een bocht rijden. Dus een iets lager tempo, maar ook dat was niet erg, want we lagen goed voor op iedereen en ook de openingstijden van de checkpoints.
De Franse D318, vanaf Berthen, gaat bij de Belgische grens over in de N372. Een schitterend gebied, al zien we er op dat moment niet zo heel veel van, omdat het nog maar 10 voor 3 's nachts was. We kregen een uurtje extra die nacht, de wintertijd ging in. En op dat moment reden we België weer uit en Frankrijk in. Westelijk van Roubaix mochten we België weer in. Een heel klein stukje nationale weg, de N58, maar al snel weer de kleinere wegen op.
De aanwijzingen lieten ons oostelijk rijden. En we zagen het lichter worden bij Waterloo. Gelukkig hoefden we Brussel niet in, dus aan de oostkant reden we er met een grote boog om heen.

Het laatste stukje

Via een andere Putte (hoeveel zijn er daar van in België) reden we richting Antwerpen. Maar dan wordt het een beetje een zoekplaatje. Blijkbaar om de kilometers te maken of de tijd door te komen, rijden we binnen door naar Massenhoven.
En ondanks dat ik het wederom niet zo had gepland en met het herstellen van de mijn voet ook echt niet de bedoeling was, kom ik samen met Arjen weer als eerste aan in Zandhoven. Ze moesten nog wel even wakker worden. We konden wel al ons bordje voor het ontbijt opscheppen en een hap eten. En dan was het tijd om de speciale Belgian 500 Miles pin in ontvangst te nemen. De gong wordt geslagen, want ik mag ook de gouden pin met 2 diamantjes in ontvangst nemen, voor mijn 10e 500 Miles door België.

Na het ontbijt, nog even bijkletsen en evalueren met Arjen, en dan is het tijd om naar huis te gaan. Om half 1 parkeer ik mijn Harley weer in de garage. De motor ziet er echt niet uit. Modder overal.