Na mijn hielbreuk was dit weer mijn eerste lange meerdaagse rit met de motor.

Woensdagochtend stap ik voor mij doen wat later als gewoonlijk op de motor. Ik had de Ultra de vorige dag al een beetje in gepakt, dus nu alleen nog wat kleren erin, de toilettas en nog wat andere spulletjes. De Garmin XT gaat op aan met het eerste stuk naar de Duitse grens via de snelweg. Nadat ik getankt heb bij Emmerich, zet ik de Garmin op snelweg vermijden. Het eindpunt van mijn route is Faak am See en het hotel in Velden, maar dat is natuurlijk niet mijn doel voor vandaag. Ik rij op de secundaire wegen naar het zuidoosten. Onderweg wel wat spetters en één keer zet het een beetje door, maar niet echt doorgezet, de regen dus. Na een uurtje kon deze alweer uit en reed ik ook al vol in het Vulkaan Eifel gebied. Een echt geweldig natuurgebied op maar enkele uren rijden van Nederland.

Rond 5 uur ga ik op zoek naar een hotel voor de nacht. En rijdend langs de rijn vind ik een hotelletje in Boppard. Buiten nog een biertje, al kijkt de ober een beetje raar bij mijn bestelling, want dit is dus echt een wijngebied. Binnen kan ik genieten van een echte Duitse schnitzel.

8 uur ontbijtje en daarna op de motor. Eerst heel stuk langs de Rijn, links de rivier en rechts de heuvels met de wijnstronken. Daarna weer op de kronkelige wegen het binnenland in. Beetje mist, wat ook een prachtig beeld geeft.
Onderweg zie ik een bordje met “Motorrad museum”, dus van de route af en bordje volgen. De weg leidt mij naar een lokaal vliegveldje met een museum voor motorfietsen, grote motoren en andere verzamelingen. Het ‘Motorrad und Techniekmuseum Leningerland’ gaat toegevoegd worden aan de lijst op www.motormuseum.org.

‘s Middags lekker de zon gereden en dan wordt het ook warmer. Gisteren was het 22 graden rond 3 uur en nu komt de thermometer tot 19 graden. Helemaal top. De prachtige herfstkleuren geven deze dag wederom een letterlijk kleur.
Vlakbij de grens met Oostenrijk vind ik een hotelletje. Eenvoudig maar goed. Ik ma aanschuiven voor het avondeten. Blijkt dus dat de bejaardensoos hier komt overnachten en eten. Een kleine schnitzel die weggespoeld moest worden met een biertje.

Vrijdag, 7 uur wakker, spulletjes gepakt, ontbijtje gedaan en net even voor 8 uur op de motor. Een beetje mijn eigen normale tempo, ondanks dat ik nog rustig aan moet doen met mijn voet.
Met miezert een beetje en veel plekken op de weg liggen wat modder en of gras, dus uitkijken. Op de weg naar Jungholz een kleine wegglijder achter gehad. Even concentratie en de motor weer rechtdoor laten rijden.
Jungholz is een Oostenrijkse enclave in Duitsland. Ik kan alleen via Duitsland dit stuk land in, rijdend is het niet mogelijk om Oostenrijk in te komen. Dus weer terug naar Duitsland, stukje doorrijden en dan Oostenrijk in.
De koffie neem ik in een bakkerij cafe. Het is giga druk op deze vrijdag ochtend, bijzonder dus wel een beetje.
Er hangt een mist, laag hangende bewolking en wat miezer regen, dat was de ochtend. Na 12 uur kwam de zon door, was de mist weg kon hierna het tempo weer omhoog. De temperatuur loopt zelfs op naar 22 graden. Maar bij Brenner werd het toch natter waarbij ik zelfs op een gegeven moment in het geel (regenjas dus aan) ben gaan rijden. Na een uurtje kon de jas ook weer uit. Via de Fernpass rij ik verder.

Van Oostenrijk dus Italië in. Mooie bochten, goeie wegen, wat is dit genieten. In Chienes een leuk hotel gevonden. Het is nog maar 3 uur, maar helemaal oke zo. Na iets van 228 kilometer gereden te hebben ga ik nog even in de relax. Route nakijken. Even douchen. En dan een biertje.
En dan komt er een buslading grijze duiven binnen (hahahah 2^e keer dus). Vanavond dus aanschuiven bij wat de potschaft. In dit geval een salade buffet en daarna als vooraf een huisgemaakte aardappel gnocci met tomatensaus. En als hoofdgerecht is een kalbsbraten met puree. Het toetje, want ja het is wel sjiek 4 gangen he, een chocolade mouse, met witte chocolade dus.
Na een puzzeltje is het bedtijd.

Zaterdag,de dag dus ook van het fotomoment van de Ride2Eat. Ik begin deze dag met de geweldige Pas Stalla. De pas is maar 15 minuten open per kant per uur. Ik was eigenwijs en wilde niet nog een half uur beneden wachten. Dus door het rode licht naar boven. Het is inderdaad en smalle pas, smalle weg en toen dus halverwege verkeer van boven tegemoet kwam, was het even tegen de wand aan leunen en het gescheld van de andere kant even aanhoren.
De geweldige kleuren maken echt alles goed, wat is dit machtig toeren.
Het hotel wat ik gekozen had lag in Velden, maar wel aan de snelweg. Grote opkomst bij de foto locatie. Gaaf.

Hierna terug naar het hotel en nog even een biertje en bijkletsen met de mannen.
Naar het hotel kon op meerdere manieren, lopend, maar dat was niet echt voor mij, met de motor die ik nam of met de taxi. Het eten was heel goed in het restaurant. Helaas 10 Engelsen niet komen eten. Jammer. Als eerste weggegaan bij het restaurant, want ik was ook best wel een beetje gaar.

Zondag heb ik even uitgeslapen tot 8 uur. Koffie als ontbijt, gewoon in de LaPlace achtige buffet style restaurant. Hierna weer op de Harley de weg op. Direct al zeer leuke kronkelige wegen als start met een leuke pas op 1800m, de Turacherhohe. Het bord op de pas zelf en de gps waren het niet helemaal met elkaar eens, bord schreef 1763 meter en mijn navigatie op de Harley gaf 1803 meter aan. Maakt niet uit, ik reed in elk geval met mist de pas op en aan de andere kant scheen de zon. Het prachtige kleuren pallet ontsprong voor me. Een wijds gezicht over de bergen, bossen en de kleuren. Even een geniet momentje lang de kant van de weg.
Ik rij verder, nog steeds op een leuke kronkelweg verder door Oostenrijk. Ik had geen route uitgezet, alleen de Garmin op kronkelen gezet en met als einddoel thuis. En zo rij ik weer door Obertauern, mijn oude skiplaatsje. De zon verwarmde de rijlucht weer lekker op, wat het nog lekkerder maakte om door de bergen te sturen. Met hellingen van 23 en 21 procent moest ik ook nog lekker werken onderweg. Om 12 uur een lunchje onderweg. Even stoppen, broodje, koekje en wat drinken.

En dan rij je in één keer weer in Duitsland. Geen grens gezien, ook niet iets wat het duidelijk maakte dat ik in Duitsland reed, gewoon zelfde weg, zelfde bossen en alleen op een gegeven moment wat meer Duitse auto’s dan Oostenrijkse. Ik laat de bergen achter me en rij door een wat vlakker land. En was het eerste stuk in Duitsland nog bewolkt, nu wordt de lucht ook weer blauwer.
Rond 5 uur op zoek naar een hotel. Ook al was ik bij een redelijk grote stad, of misschien wel daardoor, kon ik geen leuk en goedkoop hotel vinden. Maar in Hohenwart, een heel klein gehuchtje in de middle-of-nowhere, was een hotel met restaurant en kamers vrij volgens Booking. Dus adres in getikt in de Garmin en rijden maar. Nou dat was super, nog even een prachtige kronkelweg op, door de heuvels, naar een leuk hotel op de top van de heuvel. Een hotel voornamelijk voor wandelaars en rustzoekers. Lekker nostalgisch. Na een rit van 427 kilometer laat ik een donker biertje goed smaken. Een erg lekkere afsluiting van de dag.

Mijn ene laatste dag van deze vakantie begint met veel mist. Helaas dus weinig gezien van de omgeving, maar wel genoten van de kronkelwegen door de bossen. In Würzburg (aan de Main) een lunch stopje. Ik had bij een Aldi een paar broodjes en wat te drinken gekocht. Dus langs de Main, met een mooi uitzicht, even de stop. Op een bankje, onder toeziend oog van een grote kraai, de broodjes gegeten, uitkijkend naar bossen met een kerk en rechts een groot kasteel.

Lunch op, dus weer de weg op. Door het wijngebied, waar veel wijstronken goud kleurden. Wat is het genieten om in deze oktober maand hier te rijden. Via Hierzenheim verder gereden, over een prachtige weg met alleen maar bochten naar mijn hotelletje in Netphen. Op 550 meter hoogte parkeer ik de Harley bij het hotel in Lahnhof. Wederom een donker bier, ditmaal een Krombacher, en als hoofdschotel kies ik gestoofd hert, met alle toeters en bellen. Wel verdiend dus na 484 kilometer toeren.

Eerste stuk van deze laatste dag in de ochtend mooi gaat over mooi kronkelende wegen. Vanwege een d-tour, waar ik er afgelopen dagen wel meer van heb gehad, kon ik nog even wat langer genieten van de bossen, de kleuren en de Duitse omgeving. De zon was er al vroeg en maakt op enkele plekken een prachtig en surrealistische gouden gloed over de bomen.
Dan was het tijd om snelheid te maken, dus kies ik voor de snelweg. Om half 2 parkeer ik bij WestCoast voor de deur. Even een nieuw voorbandje scoren voor de komende Belgische 500 miles rit die komend weekend gepland staat. Ze hadden geen nieuwe band liggen, dus kreeg ik een leen motor mee om de Ultra later weer op te halen.

7 dagen genieten door Duitsland, Oostenrijk, stukje Italië, wederom Oostenrijk en daarna weer door Duitsland terug naar huis. Totaal 3075 kilometer gereden.

Het totale overzicht van de foto's van deze trip

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•