Een broeder laat je niet alleen.

Deze motorvakantie is iets anders verlopen dan ik gepland had. Maar de kracht van flexibel zijn is het aanpassen aan de ontstane situatie, zoeken naar de juiste oplossing en daarop verder gaan. Waar ik in eerste de planning had om vanuit Noorwegen door Zweden naar Finland te rijden om vervolgens de Noordkaap aan te doen, was de eerste aanpassing om de rit met motormaatje Peter te gaan doen en vervolgens door wat diesel in de tank van Peter in Finland de Noordkaap overgeslagen.

Wat over was gebleven was een prachtige rit door Noorwegen.

De reis begint natuurlijk al gewoon thuis. De Ultra pak ik strak in voor de eis van 2,5 week. In de bagage heb ik ook een sixpack bier en wat flesjes water. Ook heb ik warme kleding in gepakt, als ook extra handschoenen en een verwarmbaar vestje. De weersvoorspellingen voor de komende weken zijn een beetje wisselend, maar de verwachting is wel veel regen en richting het noorden ook koud.

Ik haal Peter op in Uitgeest. Ook hij staat om half 10 ’s morgens al klaar en samen rijden we via Amsterdam en Almere naar Groningen. Het doel voor vandaag is de Eemshaven waarvan de nieuwe veerboot zal vertrekken naar Christiansand. Ik wist al dat Yvonne, haar Harry en Carry met haar Harry ook op dezelfde boot zouden zitten. En op de parkeerplaats maken we al snel nieuwe vrienden met een ander stel op Harley’s. ’s Avonds op de boot maken we het gezellig in de hoek met een goeie gitarist en wat biertjes. Ik maak me er zelfs aan schuldig om de dansvloer op te gaan en maak een dansje met een Duitse vrouw en de Nederlandse Nathalie.

Het is woensdag en we rollen de boot af. We zijn in Noorwegen en onze route brengt ons als eerste naar het schiereilandje Kragerø. Het is prachtig weer en dat maakt de omgeving hier al schitterend. Hier zijn vrienden van Peter vanuit Uitgeest naar toe verhuisd. We bewonderen hun Noorse huis en kunnen vanuit hun tuin mooi kijken op de kleine haven. Ook bewonderen we hun net nieuw gebouwde werkruimte voor de zeilmakerij van Ingrid. Na de lunch rijden we verder, Oslo voorbij en richting de Zweedse grens. Onderweg zie ik de eerste Eland! En eerder op de dag had ik al een groep herten gezien. In Trysil maken we de laatste stop van onze eerste dag in Scandinavië. In Trysil woont een andere jeugdvriendin van Peter. Ook zij zijn verhuisd naar Noorwegen en hebben een plek gevonden in een skigebied. We hadden onderweg al een avond eten gedaan en kunnen bij Peter en Judith blijven slapen. Na een gezellige avond met wat whisky, vallen we in een diepe slaap.

Om 9 uur, na het ontbijtje, zwaaien we Judith en Peter uit en rijden Tyrsil uit. We laten de Harley’s brullen en rijden de grens met Zweden over. Het is wat bewolkter maar de temperatuur is gewoon goed. De wegen worden wel slechter, maar dat komt om dat ik een prachtige kronkelweg door de bossen heb gekozen. We rijden in het merenland van Zweden, dus we zien naast heel veel bomen ook regelmatig een meer en ook de bergen zijn hier te zien. Ook zie ik weer een eland, een jonkie aan de waterkant, en wat zijn die beesten lelijk. In een weiland staan 2 kraanvogels, mooie elegante grijze vogels met een kuif op een kop wat hun onderscheid van een gewone reiger. Tussen de bossen door lopen enkele stroompjes water en sommige zijn voor zien van dammen die door ijverige bevers.
Onderweg hebben we af en toe wat regen en we doen een late lunch met een groot broodje. We worden net buiten een dorp aangehouden voor een alcohol controle. Grappig, want dat was voor mij alweer een hele tijd geleden dat ik moest blazen. Hierna vervolgen we onze weg naar het middelpunt van Zweden. Een listige onverharde weg een stuk berg op, met veel klei, grind en grit. Dit zijn dan weer de leuke foto stopjes tijdens deze rit. We hebben een mooi overzicht over een stuk Zweden.

We glijden weer de weg terug naar beneden en steken Zweden door naar Umea en zoeken daar ook een hotel voor de overnachting.

Het is vrijdag en onze weg loopt langs de Oostzee. Een leuk uitzicht en in de weilanden zie ik weer kraanvogels.

Onze lunch doen we in een haventje en genieten ook van een stuk rust hier. In de middag krijg ik last van een oogontsteking. Een strondje onder mijn ooglid gaat erg irriteren en het helpt niet als ik met mijn handschoen door mijn oog wrijf. In Haparanda, op de grens met Finland, zoeken we een ziekenhuis om naar mijn oog te laten kijken. Het wordt schoongemaakt en ik krijg een zalf mee. We overnachten in een hostel, wat voor ons tweeën genoeg is.

De nacht is redelijk gegaan, maar mijn oog is niet beter. Ook het zalfje helpt niet echt. Ik ga bellen en zoeken naar een eerste hulp post die open is. Helaas op zaterdag is alles dicht, ook die in Tornio in Finland is gesloten. We besluiten om onze reis gewoon door te zetten.

De volgende stop die ik in mijn route heb is het monumentje ARC 4. Een toren naast het monumentje geeft een mooi uitzicht over de omgeving. Ook staat hier een jacht hut uit 1882, gebouwd voor een bezoek van Alexander de 2^e uit Rusland, de toenmalige Tsaar (of Keizer). Door omstandigheden heeft Alexander de 2^e nooit de hut bezocht.

En dan slaat het noodlot toe! Peter tankt een paar liter diesel. Hij besluit de tank verder vol te gooien met gewone benzine. Maar als we onderweg gaan, gaat zijn motor al snel een beetje roken. Het roken wordt erger. Bij het park van de Kerstman doen we een geplande stop. Het is een pretpark en erg toeristisch. Toch even binnen kijken in de winkel en wat foto’s nemen.  Dit park ligt ook op een poolcirkel en wel op de 66^o 32’35” ring. Peter controleert zijn motor, gooit olie erbij. Het is 4 uur ‘s middags als we weer verder gaan rijden. De motor van Peter rookt mega en na een uur en ongeveer 60 kilometer verder stoppen we. De olie in het motorblok is op. Onder het toeziend oog van een jong rendier, gooien we er weer 3 liter in en hopen (tegen beter weten in) dat het goed blijft gaan. Het jonge beestje loopt rustig de weg over en zorgt er voor dat de Finnen die langskomen rijden rustiger moeten rijden en zelfs even moeten stoppen. Verder is dit een aardig verlaten weg, dus stappen we na een kwartiertje weer op en rijden verder naar het noorden.

Een uur later moeten we weer stoppen. Het roken was gestopt, een teken dat de olie dus weer op is. We hebben hier wat meer ruimte om te stoppen en parkeren de motoren op een parkeerplaatsje. Ik rij terug om weer olie te halen. Maar ik ben daarmee wel direct 2 uur bezig. Het zijn behoorlijke afstanden hier. Op het moment dat ik weer terug ben heeft Peter al contact gelegd met een Fins stel. De jongen, ik schat hem begin 20, is rendierhouder in de zomer en in de winter is hij bezig op een pistenbully om de skipistes netjes te houden. Leuk om zijn verhalen te horen. Peter heeft in de tussentijd ook alweer met de ANWB gebeld. Zij sturen een transporteur om de motor op te halen.
Een uur later komt de autoambulance aanrijden. Na een korte discussie, over geld, zetten we de motor op de wagen en stapt Peter bij de man in. We hebben afgesproken dat hij Peter en zijn motor terug brengt naar Rovaniemi. Hier zit een Motor Club en zij hebben een werkplaats en kennis om ons te helpen. Een Harley dealer zit niet echt in de buurt dus dat wordt hem nu niet. Om 10 uur ’s avonds komen we aan bij het clubhuis van Karu MC. We worden hartelijk verwelkomd en er wordt direct naar de Road King gekeken. Terwijl zij bezig zijn, neem ik een kijkje op de begane grond van hun clubhuis. Een werkplaats, stalling voor enkele van hun motoren, voornamelijk choppers en oude Harley’s, en zelfs een prachtige oude Pan Head hardtail chopper (ik ben direct verliefd), maar ook een EVO Harley met een turbo! De werkplaats is goed uitgerust en ziet er ook uit dat het vaak en grondig gebruikt wordt. De motor krijgen we deze avond niet gefixed en door de mannen van het MC wordt direct aangeboden om te blijven overnachten in het clubhuis. Op de 1^e etage hebben ze een slaapkamer met 3 stapelbedden. In de “woonkamer” staat een giga tv scherm en twee banken om languit op te liggen. De bar ziet er ook top uit en in het andere gedeelte van de “woonkamer” staat een pool biljart. De jongens van Karu MC hebben het goed voor elkaar.

Het is zondag en mijn oog is nog niet beter. We hebben het adres gekregen van de eerst hulp post in het dorp en om 10 uur sta ik bij de dokter. Deze maakt het oog schoon en ik krijg een recept voor medicijnen, waaronder een antibiotica kuur. Maken direct gebruik van de tijd om een rondje te lopen en wat boodschappen te doen. Om 12 uur zijn we weer bij het clubhuis. Jor van Karu MC heeft al zijn vriendje Seppo gesproken, die heeft een setje cilinders, zuigers en zuigerveren liggen voor het type motor van Peter. Jor zelf heeft een pakkingset liggen en zo gaat het plan ontstaan om zelf de motor te gaan repareren met gebruik making van de werkplaats van Karu. Maar na goed overleg met het groepje mannen van Karu en ook met een vriend van Peter thuis, wordt toch besloten om niet zelf te gaan klooien en pielen aan het blok. Te complex, te gevoelig en we weten ook niet wat we nog meer op de hals gaan halen als we de boel open maken. We krijgen nog een leuke rondleiding over de zolder van hun clubhuis. Hier staan verschillende oude motoren en veel onderdelen. In een hoek ligt een hoopje met bagage en wat kleren, van een Amerikaan die gestrand is in Rovaniemi, hij heeft een half jaar gelogeerd bij het MC, maar op een gegeven moment toch maar alles achter gelaten en naar huis gegaan. Een leuk verhaal, maar niet onze voorbode. We gaan maar het dorpje in. Het is prachtig weer, door het zonnetje gaat de temperatuur ook een stukje omhoog. Het is een leuk dorpje en voor deze omgeving van Finland dus ook best groot. Op een terrasje gaan we de toerist uithangen en bestellen een bier (oeps 9 euro, maar dan wel een groot glas, maar dus een beste prijs). We halen avondeten en nemen dat mee naar het MC honk, luisteren buiten op het terras nog even naar wat muziek en duiken het bed in. Morgen is er weer een dag.

We hebben veelvuldig contact met de ANWB. De motor wordt weer opgehaald door dezelfde vent als 2 dagen ervoor. Wederom gesteggel over geld, hij wil weer geld hebben voor de trip naar Zweden, want de motor moet naar een Harley dealer voor een second opinion. Om half 11 gaan we dan toch op pad, naar Luleå in Zweden. Ik doe de rit lekker op mijn eigen motor. Direct zie ik een eland lopen, wat zijn dit toch lelijke beesten. Onderweg wat regenbuien en ik maak ook nog een tussenstopje voor een foto van een Zweedse kerk in Kalix. Ik ben als eerste bij de Harley dealer en leg de bedrijfsleider uit wat het probleem is. Hij legt al snel uit dat als hij de onderdelen zou hebben, wat hij betwijfelde, dan zou hij ook niet de tijd hebben om te repareren, want hij moest ook nog even 20 nieuwe Harley’s uitleveren.
Peter en zijn nieuwe Finse vriend met de Road King op de vrachtwagen komen rond 4 uur aan bij de HD dealer. We leggen nog een keer even het issue voor en mogen daarna de motor in de shop zetten. Ik had al een slaapplaats geregeld in een hostel in de buurt. Morgen is er weer een nieuwe dag en maken we een nieuwe planning.

Het is dinsdag en de zonnetje schijnt al volop. Mijn oog gaat al een stuk beter en met Peter achterop rijden we weer naar de HD dealer. Terwijl Peter weer aan de slag gaat met de ANWB maak ik even een klein rondje in de buurt, eigenlijk om mijn zonnebril te zoeken en daarbij kom ik ook een leuke parkeerplaats tegen van oude treinen, waaronder een oude stoomlocomotief. Een leuk foto momentje dus.
We krijgen wederom te horen dat er geen vervangend vervoer geregeld kan worden, omdat er eigenlijk geen auto’s zijn, maar ook als we al een auto kunnen krijgen deze ook weer terug gebracht moet worden bij het punt waar de auto opgehaald was. Niet te doen dus. We besluiten dat Peter bij mij achterop gaat en laden de bagage op de Ultra. De planning passen we aan, geen Noordkaap, maar direct door naar Noorwegen met als bestemming het toeristische centrum van de Poolcirkel.

Onderweg komen we diverse deelnemers tegen van de “Rondje Baltische Zee” rally, waaronder enkele Nederlanders. Het eerste stuk door Zweden is het nog goed warm, maar dan begint de lucht boven ons hoofd dicht te trekken en start het met miezeren, wat daarna overgaat in flinke regen. We passeren een handelspost op de poolcirkel in Zweden , vlakbij de grens met Noorwegen. Op de grens Zweden Noorwegen maken we weer een foto stopje. Het regent nog steeds. En onderweg zien we op veel plekken sneeuw liggen. Ook zien we elanden en een groep rendieren. Eerder op de rit hadden we ook al 2 rendieren gezien, die ook nog gewoon heel brutaal op de weg blijven staan.

De volgende stop is het Artic Circle Center op 66^o 33’ noorderbreedte. Een toeristisch centrum op de poolcirkel. Leuk voor het foto momentje. Als avond eten nemen we hier rendieren stoofschotel. Want ja in het land van de rendieren moeten we dat natuurlijk wel een keer geproefd hebben. De overnachting doen we in Mo I Rana langs het Ranfjord.
Ondanks de regen was het een zeer afwisselende dag door prachtige natuur met als hoogste punt een top van 740 meter in Zweden en 640 meter in Noorwegen. En de laagste temperatuur die ik onderweg op mijn motor heb gezien was 5 graden.

In Mo I Rana gaan we nog een poging wagen om een huurauto te pakken te krijgen. Het verhuurbedrijf vraagt 1000 euro voor de dagen dat we nog in Noorwegen aan het rijden zijn, niet te doen dus. Dus stappen we maar weer samen op de Ultra en gaan onze route verder rijden en nu dus richting het zuiden in Noorwegen. Ik heb de route aangepast ten opzichte van het oorspronkelijk idee. We rijden nu meer langs de fjorden en krijgen een prachtig uitzicht op het stuk ruige natuur van Noorwegen. Op dat moment en ik weet nog steeds niet hoe het kwam, maar kon mijn nieuwe Garmin XT navigatie niet meer laden vanaf de houder. Even improviseren en met een  nieuw kabeltje, goed afgeplakt tegen de regen, kunnen we door blijven navigeren.

Het mooie van het rijden op een motor in Noorwegen is dat we geen tol hoeven te betalen op de wegen en veel veerboten ook voor ons motorrijders gratis is. En zo nemen we de eerste veerboot vanuit Nesna. Hierna volgt direct een lange tunnel. Tijdens het rijden heb ik een prachtig uitzicht over het water in de fjorden, de rotsen aan de andere kant van de weg, het vele groen en de leuke huizen in rood, groen en crème wit. De volgende foto stop is in het plaatsje Hell, want wat is nou leuker dan de ‘highway to hell’ ………

Via booking.com hebben we een hotel gevonden in de buurt, maar om er te komen moeten we een behoorlijk stuk omrijden, dit omdat de directe weg ernaar toe afgesloten was. In het hotel kunnen we als avondeten zelf pannenkoekjes maken, hoe leuk is dat.

Het is donderdag als we ’s morgens vroeg wegrijden met wat regen. We gaan nar Trondheim om daar even bij de Harley-Davidson dealer langs te gaan. Hierna kies ik voor een alternatieve route naar Roros, langs en hardkolkende en stromende rivier met veel vissers. Wederom een prachtig stuk natuur het binnenland in. Zo rond 11 uur heb ik altijd trek in een koffie of in elk geval iets drinken, want in Scandinavië kennen ze geen espresso en filter koffie is nou niet echt mijn ding. En zo kom ik een geweldig biker restaurant tegen, Kannari & Kafe. In de echte biker kleuren zwart en oranje is het al een genot aan de buitenkant om het te zien, mar binnenin is het bike thema helemaal doorgevoerd. Echt geweldig. Het is nog bewolk maar buiten drinken we onze warme chocolade melk dankbaar op.
In Røros maken we onze volgende stop. Dit is een echt Noors dorpje, alles hout en op een heuvel. Prachtige bouw en leuke kleuren. Om deze reden is het ook best wel toeristisch, maar helemaal oke. Vanuit Røros kiezen we de route naar Lillehammer. En omdat ik mijn navigatie het werk laat doen rijden we de eerste 10 kilometer over een kleipad. De keuze tussen doorgaande weg en binnendoor weg is wel erg groot, dus dan maar weer de E6 op. Ook dit is een prachtige weg. Terwijl de temperatuur lekker omhoog gaat, komen we onderweg veel houtbouw tegen, kappen in de bossen, transport op de weg. Dit is wel een van de inkomstenbronnen in dit gedeelte van Noorwegen. We rijden door Hamar, een grote stad en dus ook druk en dat met een temperatuur van 29 graden. Onderweg zien we een groot aantal oude Opels rijden, de Opelclub heeft zijn uitje hier in de buurt. In Lillehammer heb ik een leuk hotel gevonden en de receptioniste weet ons te vertellen dat vandaag het Langste dag feest georganiseerd wordt in het openlucht museum park Maihaugen iets boven Lillehamer. En na een lekkere wandeling staan we tussen de Noren die dit traditionele volksfeest samen gaan beleven. Onder begeleiding van muziek en gezang, wordt om 21.00 vanuit een bootje een grote stapel hout aangestoken. Een gezellig volksfeest zo rond een meer in Lillehamer.

We beginnen de vrijdag met een uitgebreid ontbijt. De dag begint fris maar al snel wordt het warmer en om half 12 rijden we volop in de zon. We maken een prachtige trip door de bergen en bij Stolen is het helemaal genieten met schitterende uitzichten op meren en bergen, bergen en bergen. Ik moet wel af en toe uitkijken voor schapen op de weg. Dat komt in dit gedeelte vaker voor. Inmiddels is de temperatuur op de wat lagere stukken gestegen tot 25 graden. Maar de route brengt ons ook naar hogere delen, waaronder het stuk naar Fagernes, wat 1166 meter hoog is. De rotspartijen zijn indrukwekkend en we rijden naar voor deze dag het hoogste punt, namelijk 1389 meter bij Bygdin in Valdesflye.

In Nasjonalparkriket in Nordberg maken we weer een tussenstop voor een ijsje, maar ook om het natuurgeweld van de naar beneden stotende rivier te bekijken. We rijden verder door een mega ruig gebied, sneeuw in de bermen, op de heuvels en bergtoppen. Maar ook ijs op de meren hier. De 15 door Grotli laat een onwaarschijnlijk mooi en ruig Noorwegen zien, wat is dit genieten. Ik kan dit ook nergens mee vergelijken. Een beetje Schotland, een beetje Lake District, een beetje Oostenrijk en Zwitserland en op enkele plekken een beetje Italië of wellicht de Pyreneeën, maar dan nog steeds niet echt. Gewoon prachtig.

Mijn mond valt echt open naar de Geiranger, op de 63. Meters sneeuw langs de weg, giga brokken ijs op het meer, en op het moment dat we via de kronkelweg afdalen strekt het lanschap zich zo ver als ik kan kijken uit met alle kleuren groen die je je kan voorstellen. Watervallen links en watervallen rechts, de ene nog groter en ruiger dan de andere. We stoppen even op een uitzichtplekje. Een schitterend zicht vanuit Flydalsjuvet op het plaatsje Geiranger en het fjord. Hier ligt nog een cruiseboot die vanuit zee hier even het haventje aandoet.

We rijden verder en nemen een pondje bij Millsbygda. Van Eidsdal naar Sylte. Hier heb ik een B&B kamer geboekt en gaan we op sjiek eten in een restaurant. Het diner bestaat uit een forel vis.

Deze zaterdag heb ik afgesproken met de IBA groep voor de Ride 2 Eat in Trollstigen. Het ritje naar Trollstigen is ongeveer 300 kilometer en ook dit is genieten. We maken eerst een stop bij het hotel, Peter besluit om hier te blijven zodat ik me even kan focussen op de IBA groep voor het foto moment. Ik rij rond half 2 de Trollstigen op, langs de camping, maar maak eerst een foto bij de troll op de motorfiets. Hierna door en de bergpas op. Een auto voor mij besluit om in de douche van de waterval even te stoppen waardoor ik, omdat ik achter die auto sta, dus ook nat wordt van de douche die over de weg heen waaiert. Ik rij snel verder, nog 3 haarspeltbochten en ik sta boven. Hier is Giel al aanwezig en al snel voegen andere IBA leden zich toe tot de groep. Ik maak gebruik van de tijd om bij te kletsen met Giel en de anderen, maar ook om de wandeling te doen naar het uitzichtpunt en maak de hiervoor gebruikelijke foto’s. Indrukwekkend en leuk, maar zeker niet de leukste bergpas die ik ken. Om 4 uur zijn we met de groep compleet en maken we de groepsfoto, met dank aan een andere motorrijder die toevallig aanwezig was.

Hierna pakken we de motor weer en rijden (in een lekker tempo) weer naar het hotel. Tijd voor een drankje. Om 1800 schuiven we bij elkaar aan een lange tafel voor het diner. Een gezellige groep  motorrijders bij elkaar. De vis die hier gepresenteerd krijgen is een stuk groter en smaakt ook nog een keer een stuk beter dan de avond hiervoor.

De eerste motorrijders zijn al vertrokken op deze zondag ochtend. Ik zwaai Giel nog even uit die een mooie uitdaging in het verschiet heeft staan, namelijk Noordkaap-Tarifa in 66-72 uur. Met Peter doen we eerste nog even de Trollstigen en lopen ook natuurlijk nog even naar het verre uitzichtpunt. Hierna rijden we verder naar het zuiden, lang de fjorden, en nemen nog enkele veerboten. Het is droog en warm en we genieten van de omgeving, zoals huisjes met gras op het dak en schapen op de weg. Voor de veerboten hebben we het nog niet helemaal door, de ene is voor ons gratis en voor een andere moeten we dan weer wel betalen, ook al is het maar een euro of 5. Op dit stukje route komen we ook veel tunnels tegen, met enkele die heel slecht verlicht zijn en ook slecht wegdek. En dan is het ook nog eens echt koud in de tunnel. Maar dat is dan wel weer lekker om even af te koelen.
We pakken een overnachting in een hostel. Op een of andere manier zijn de bekende en of berichte Noorse hutjes allemaal of al geboekt, of gesloten, of gewoon veel te duur in vergelijking met een hotel of hostel. Het motel of hostel in Lærdal is in elk geval goed. Peter doet wat boodschappen bij een winkeltje voor het avond eten en ook voor het ontbijt de volgende dag. We doen nog 1 biertje voordat we de slaap gaan pakken.

We gaan vroeg op pad op deze maandag. Om 8 uur rijden we al over een prachtige pas. Giga indrukwekkend zijn de bergen met sneeuw. We rijden naar een hoogte van 1231 meter, helaas geen steen of bord hier. De temperatuur hierboven is 8 graden, dus nog wel even warm aangekleed. Een stukje verder en wat lager op de route stop ik voor een geweldig uitzicht. We krijgen bij Aurland een echt geweldig uitzicht voorgeschoteld. Ik weet het, het is allemaal geweldig en super en mooi. Maar dit stuk uitzicht, wauw. Een schouwspel van lijnen, spiegeling in het water, laaghangende wolken en een beetje mist op het water, en in de verte een stip wat dus een groot zeeschip is. Mega.

De weg slingert naar beneden en weer een stuk omhoog. Onderweg moeten we even stoppen, een stuk verder zijn ze de weg aan het opruimen, er was een steenlawine over de weg gekomen. In Røldal stoppen bij een staafkerk. Staafkerken zijn typische Scandinavische kerken die volledig uit hout opgebouwd zijn. Deze bruine staafkerk in Røldal is rond 1250 gebouwd en straalt een hele specifieke rust uit.

Wat volgt is wederom een geweldige weg, de 5745, door de bergen, waarbij de weg ver boven de 1000 meter komt. En hier ligt ook nog steeds sneeuw. Dit zorgt er ook voor dat de rivieren overvol zitten en hard aan het stromen zijn. Er wordt wel veel gewerkt aan dit stuk weg. Ook komen we regelmatig schapen en geiten tegen. Door wildrooster geschieden, maar dat weerhoudt deze beesten niet om gewoon op de weg te gaan liggen slapen. De 450 die van Nomeland naar Fideland loopt is ook genieten! In het skigebied waar we nu rijden vinden we een hotel. Als avond eten kiezen we weer voor strout of forel, lokaal gevangen en heel goed van smaak.

Het is dinsdag en onze ene laatste dag in Scandinavië. We zijn begonnen met een lekker ontbijt. Hierna stappen we op de motor en genieten van het ontwaken van de natuur. De zon is al aanwezig, maar de dauw is nog aan het opstijgen en verdampen. Wat volgt is wederom een weg uit het lijstje mooiste wegen van Noorwegen of misschien wel van Europa! Ik parkeer de Ultra op de parkeerplaats van Preikestolen basecamp. Dit is de start van een wandeltochtje naar Preikestolen, wat schijnt dat het een van de mooiste uitzichten moet geven op het nabijgelgen fjord. We beginnen beide met goede moed aan de wandel. Na een half uur stop ik, te warm, te veel geklauter, te druk. Peter gaat nog een stukje door, maar krijgt al snel te horen dat de wandeltocht nog zeker 2 uur is. Oh en dan moet je nog terug. Dus hij keert ook maar om. Een leuke poging dit dus, maar nee niet voor ons.
In Stavanger doen we de lunch. Een hele leuke Noorse stad, zeker met dit mooie weer. Het bruist en ziet er aan alle kanten gezellig uit. We stappen weer op de motor en rijden door naar Hafrsfjord vlakbij Stavanger. Hier staan de 3 zwaarden, Sverd i fjell, zwaarden in een rots. Het is het monument ter nagedachtenis van de slag om Hafrsfjord in 872 toen Harald 1 Noorwegen tot één koninkrijk wist te formeren.

Ter plekke boek ik een hotel in het naburige Byrne. Hier doen we ook wat kleine boodschappen om ’s middags nog even te kunnen relaxen. Het avondeten doen we bij een Indiaas restaurant in het stadje.

En dan is het woensdag, onze laatste dag van deze trip die toch anders is gegaan dan in eerste instantie gepland. De weg die ik kies is adembenemend en echt een toetje op de taart van deze trip. We rijden door een geweldig stuk bergen, rotsen en over kronkelwegen langs leuke meren en kleine rivieren.

In Kristiansand doen we nog een klein lunchje en genieten daar nog even van de warmte en de zon. En dan is het tijd om naar de boot te gaan. Hier zijn al veel bekenden en we wisselen al onze eerste verhalen uit. We mogen als laatste de boot op, dat wachten in de zon is niet echt heel fijn. Nadat we de motoren vastgezet hebben, brengen we de spullen naar de hut en gaan daarna opzoek naar een biertje. Het buffet is groot en we laten het smaken. Hierna maken we er een hele gezellige avond van met enkele nieuwe motorvrienden.

Donderdag ochtend rollen we als motorrijders van de boot af. Ik breng Peter naar zijn Julliet en ik knal met mijn motor naar huis. Even de spullen uitladen, de nieuwe spullen klaar zetten, even bijkomen en dan is het vrijdag weer tijd voor een nieuwe avontuur.