Ook in 2022 ben ik aanwezig bij deze mooie 500 Miles rit. En niet alleen wordt de rit prachtig maar ook de dagen erna.
Op mijn Pan America ben ik in 2 dagen naar Parma gereden en check ik in in het hotel. Hier kom ik er achter dat het feestje dat altijd gehouden werd, nu niet in dit hotel plaats vind. Dan pak ik de motor maar even en zoek een restaurantje in de buurt.
Na een lekkere nacht slapen, doe ik het rustig aan 's morgens. Om 12 uur parkeer ik mijn Pan in het rijtje met 500-Miles rijders, tijd om me in te schrijven, de spullen te pakken en de route in mijn routerol te draaien. Het is weer een mooi weerzien van vrienden en bekenden. Het begint al aardig warm te worden en samen met Peter uit Zwitserland rij ik naar het winkelcentrum waar de eigenlijk start zal zijn. Hier is het parkeerterrein al stamp vol. Maar nog genoeg tijd om een broodje te eten. Hier kom ik ook Henri weer tegen.
Het is 15.00, de motoren staan al enkele minuten te ronken en te ratelen. Dan mogen de eerste Italianen het parkeervak uit. Onder toeziend oog van een grote groep toeschouwers rijden we het eerste deel van de 500 Miles. Onderweg zijn stukken weg afgezet door de lokale Politie, dit geeft ons rijders de mogelijkheid om soepel door te rijden.
De eerste leg van de route is een stevige en we moeten goed opletten hoe we rijden. Inmiddels zijn we Henri kwijt geraakt en rij ik samen met Peter. Bij de eerste checkpoints is het echt dringen om de stempel te krijgen en de nieuwe route. Dit hebben de Italianen nog steeds niet goed onder de knie. Of is dit de charme van de Italian-500?
We knallen door, naar het noorden, de Dolimieten in. Wat is dit geweldig, de bergen rijken halsstarend naar ons en we rijden op de kleinere wegen de bergen in. Op een gegeven moment hebben Peter en ik een Italiaans stel voor ons, beide op goed verbouwde Softail Harley's en ze hebben een lekker hoog tempo. En zo knallen we door de bergen, halen grote groepen in, genieten van de omgeving, de wegen en het rijden. Bij het volgende checkpoint loopt Peter naar de eerste rijder, de vrouw van het stel, zij heeft het hele stuk voorop gereden. Peter zijn mond valt open, en terplekke gaat op zn knieën. Inderdaad respect voor deze vrouw, zo heb ik ze ook niet eerder meegemaakt. BAM
Om half 12 rijden we de Stelvio Pas op. Niet kunnen genieten van het uitzicht, want het is echt donker. We nemen hier op 2652 meter hoogte een broodje en wat drinken. Maar dan moeten we toch echt weer door. Het lampje van mijn routerol is er mee opgehouden, ruk, dus moet ik Peter voorop laten rijden. Vind hij niet erg en het tempo blijft lekker hoog. We maken af en toe een navigatie foutje en moeten weer een stukje terug rijden. Maar lol dat hoort erbij.
iets over 6 uur is het al licht in de bergen, de zon zien we nog niet, maar het wordt wel al iets warmer. Henri, die een klein stukje achter ons reed, had zijn momentje, maar kan gelukkig zijn rit voortzetten. Zijn tempo is vanaf dat moment iets lager geworden.
Een uur later komen we weer aan op de volgende stop, een oud middeleeuws dorp, met de ruine van een kasteel in het centrum waar ook een rivier door heen stroomt. We moeten hier meer dan een half uur wachten, we hadden iets te hard doorgereden.
Om half 10 rijden we Parma weer in. We hebben het gehaald. Een half uur later kunnen we ons stempel boekje inleveren en onze welverdiende pin van de Italian500 in ontvangst nemen.
En dan is het tijd voor het ontbijt. Aan een lange tafel krijgen we de traditionele pizza.
Ik haal mijn spullen op bij het hotel waar ik de dag ervoor had geslapen. En nadat ik alles op mijn Pan America heb gestopt is het tijd voor de terugreis. De rit loopt via de A9 richting Chiasso, dezelfde weg als op de heenweg, maar bij Chiasso, op de grens Italië en Zwitserland, kies ik voor een binnendoorweg. Ik heb met mijn navigatie gekozen voor een kleine berg weg richting Scudellate in de Breggia regio van Zwitserland, vernoemd naar de Briggia rivier die hier ontspringt. Het is een prachtige weg de berg op en met mijn PanAm is het lekker rijden. De weg wordt kleiner en ook stijler en na krap een uur sta ik bij het kerkje Chiesa Roncapiano. Prachtig uitzicht, maar de weg houdt hier op. Ik vond ook al dat de mensen onderweg apart aan het kijken waren naar die motorrijder die deze weg had gekozen hahahahah
De terugweg naar beneden kies ik voor een andere weg, wel nog steeds prachtig kronkelen en af en toe stop ik voor het uitzicht, maar ook om even te drinken, want warm is het zeker.
Ik kies voor de doorgaande weg langs het meer van Lugano, dus nog even geen snelweg. Ik laat de snelweg ook bewust links liggen, omdat ik geen vignet heb voor de Zwitserse snelweg, maar dit is ook veel mooier rijden. Het is 5 uur 's middags als ik bij Airolo besluit om niet de Gottard tunnel te nemen maar de pas. Het is prachtig weer, dus dat houd me niet tegen. Deze pas heb ik al meerdere keren gereden, maar de uitzichten blijven mooi. Om kwart over 5 nog even een foto moment bij het monument op de pas. Hierna weer op de motor om de afdaling in te zetten.
Bij Luzern ga ik op zoek naar een slaapplaats. Via de app van Booking kies ik voor een Hotel die werkt zonder receptie, dus digitaal inboeken en zo. De kamer is goed met een grote badkamer maar wel een eenpersoons bed. Ik rij terug naar het dorpje Neudorf en geniet van een super maaltijd in een steakhuis van een enthousiaste kok en leuke bediening.
Na een paar uur slapen word ik weer wakker, beetje onrustig dus, en ik wil weer op de motor. Dus om half 3 's nachts wandel ik het 'hotel' uit, stop alles weer in de motor, start de navigatie en wil dan de motor starten. Helaas, deze slaat niet aan. Oef. Na wat gevloek en daarna de motor de heuvel opgeduwd, en vervolgens de motor rollend laten starten. Na een half uur draait de motor van de Pan weer. Ik laat de motor draaien en zet de koffers weer op de motor, want die had ik er even afgehaald. En om 3 uur rij 363 noordwaards. Een leuke doorgaande weg via kleine Zwitserse plaatsen. En bij Rheinfelden rij ik iets voor 4 uur Duitsland in.
Hierna kies ik voor de snelweg en wordt het nog een paar uur rijden voordat ik weer thuis ben.
