We kennen natuurlijk allemaal al het elektrische kanon van Harley-Davidson. Waarschijnlijk al een keer op gezeten of een stukje mee gereden. De kick van de acceleratie bij het verkeerslicht is fenomenaal, in 3 tellen naar de honderd. En op dat moment kan je niet eens tellen want het gaat zo bloedsnel, maar volgens de meetgegevens, ook uit onafhankelijke testen ligt het tussen de 3 en 3,5 seconden.

Ik leen deze LiveWire in de kleur Orange Fuse, van West Coast Motors in Alkmaar. Met een grote lach op mijn gezicht rij ik de elektrische motor terug naar huis. Verslavend die acceleratie.

’s Avonds heb ik een ride out met de Harley groep. Verzamelen in de Beemster bij restaurant Stoer, dat is ongeveer 20 kilometer van mijn huis. Ik merk direct al dat ik in kilometers denk, hoeveel kilometer kan ik nog rijden. Toen ik de LiveWire meenam stond de range op 160 kilometer, een volle accu. En toen ik na mijn laatste werkoverleg weer opstapte stond de range indicator op 120km. Hmmm direct rekenen, 20 eraf naar de Beemster, dan kan ik een rondje nog van 100, dus maar even kijken of ik niet halverwege moet afhaken of zo.

Ik stuur de motor rustig door Alkmaar en zo de N-weg op richting de Beemster, een lange rechte weg, dus daar geen energie terug gave naar de accu. Wel de cruise control aan, gewoon met 75 km/u achter mijn voorganger ‘hangen’, terwijl je daar dus gewoon 80 mag.

Op de parkeerplaats bij Stoer zie ik de range nog steeds op 121 kilometer staan. Onderweg had ik natuurlijk al meerdere malen gekeken en zag het getal niet zakken, wel het niveau van de accu.

Nadat we gezellig bij hebben gekletst op het terras van Stoer was het tijd om te beginnen met de avondrit. Ger had een tochtje uitgezet met een tussenstop in Egmond. Afhankelijk van de accu maar ook hoe ik mezelf voel kan ik dus daar besluiten om richting huis te gaan.

Iedereen heeft natuurlijk ook vol bewondering gekeken naar de LiveWire, iedereen heeft zijn eigen mening over de eerste elektrische motor van de MoCo, maar eigenlijk wil iedereen deze wel, zeker in deze kleur, in de garage willen hebben. Een quilty pleasure zullen we maar zeggen.

In de groep rijd je eigenlijk gewoon lekker mee in het tempo, rond de 65 en 75 rijden we over de N243 richting Alkmaar en bij Schermerhorn slaan we af. Nu gaan we over slingerwegen, langs de rietkant van de sloten, langs molens en door buitengebieden. De LiveWire ‘snort’ lekker door en ik kan de motor even goed aanvoelen en bekijken. De zit is hard, maar eigenlijk niet echt te hard. Nee vergelijken ga ik het niet doen, want waarmee moet je deze Harley gaan vergelijken? Met mijn Ultra Limited? Nee zekers niet, want het is geen toer machine. Met een Harley-Davidson FXDR? Nee ook niet, want die zit is wel sportief, maar ook heel anders. Met een Suzuki GSX? Nou nee eigenlijk ook niet, want het is natuurlijk wel een elektrische motorfiets, en ook al is een Suzuki GSX 1300R, de Hayabusa, een van de snelste motorfietsen op aarde en doet de 100 in iets minder dan 3 seconden, het gemak waarmee deze LiveWire zich elke keer weer in die 3 tellen naar de 100 katapulteert is bizar.

Dus nee ik kan deze motorfiets met geen andere motor vergelijken, dus dan maar objectief bekijken. Zoals ik schreef is het zadeltje genoeg om een 100 tot 150 kilometer te rijden, dus geen toerzadel, maar genoeg om ermee door de stad te rijden of deze toertocht. De spiegels is ook een dingetje. Je kijkt er niet makkelijk mee naar achteren. Ik moet zelf een beetje opzij hangen om te zien wie of wat er achter me zit. Nou ja ook niet zo erg, want ik kan wel goed naar voren kijken.

De zit is behoorlijk sportief. Aan de ene kant komt door de geplaatste voetsteunen en aan de andere kant het laag geplaatste stuur. De knoppen zijn goed te bedienen, het ene voetpedaal, de rem, want een schakelpedaal is er niet, is direct te vinden, al heb ik die bijna niet gebruikt. Door het lage stuur en de plaats van de voetsteunen kreeg ik na 1,5 uur rijden wel een beetje kramp in mijn knieën (ouderdom zullen we maar zeggen) en voelde ik mijn polsen. Dit laatste komt eigenlijk omdat ik te langzaam reed. Als je sneller rijdt dan wordt je door de rijwind een stukje omhoog geduwd en rust je minder hard op je polsen op het stuur.

Het digitaal scherm op de motor is, zelfs met het lage zonlicht dat regelmatig op het scherm scheen, zeer goed af te lezen. Pas later had ik de knopjes door en kon ik meer gegevens op het scherm toveren, juist die info over je batterij verbruik voegt wat toe aan het rijden, je gaat daardoor ook effectiever rijden, minder gas geven, meer op de motor afremmen. Ja dat remmen is (heel kort) wennen. Nou heeft een big-twin Harley natuurlijk een best koppel waarmee je goed op de motor kan afremmen, de LiveWire gaat een stap verder hierin, want bij het afremmen ga je ook energie teruggeven aan de batterij. Ik merkte dat ik alleen bij hele scherpe bochten de voorrem gebruikte. In het standje “groen blaadje” van de rij-modus reageert de motor wel scherp op afremmen, maar je rijdt ook een stukje economischer. Enig punt is wat ik later hoorde is dat bij het afremmen op de motor het remlicht aan de achterkant wel aangaat. Dit kan dus een beetje annoying zijn, maar meer voor de mensen die achter je rijden.

Verder zie je in het scherm ook hoeveel kilometer je dus nog kan rijden. Zoals ik eerder zei kijk je toch vaak hiernaar, want je wil echt niet met dichtgeknepen billen het stuk gaan rijden.

Dan nog even die rijmodus. West Coast Motors heeft een ‘eigen’ custom rijmodus toegevoegd, deze laat de motor zeer snel reageren op de gashandel en ook bij gas terug een iets rustiger verloop, dus niet direct agressief remmen. Tijdens deze avondrit heb ik dus de rijmodus gewoon op het “groene blaadje” laten staan, stand range. De andere standaard standen zijn Sport, Road en Rain, en de custom rijmodus. Deze standen heb ik verder niet geprobeerd, want als je lekker aan het toeren bent, dan hebben die standen niet zo veel nut.

Aan de linker kant aan het stuur zit nog een knop om het ABS systeem een standje minder agressief te zetten, wellicht handig om te gebruiken op een circuit, en niet handig om uit te zetten als zowel links als rechts water is op een bochtige weg.

Tijdens deze avondrit maak ik ook niet gebruik van de dikke 105 pk en 116 Nm trekkracht, gewoon sturen, gas bij door de bocht en verder genieten.

Sturen doet deze machine echt als een mes door de boter. Ondanks de wat lagere snelheid blijf je de motor constant onder controle houden en kon ik ook redelijk schuin door de bochten.  Tijdens het rijden hoor je geen motor, maar Harley-Davidson heeft wel de tandwielen box een eigen geluid gegeven. En ik moet heel eerlijk zeggen dat met vorige ritten dit wel cool leuk, maar nu tijdens deze avondrit met een lagere snelheid werd het zelfs een beetje irritant.

De souplesse waarmee je de LiveWire rijdt is zeer opvallend

De vering van de LiveWire is ook iets om te noemen. Harley-Davidson heeft nieuwe Showa veringcomponenten gebruikt voor zowel de voorvork als bij de enkele vering achter, geplaatst onder het zadel. Door de plaatsing van achtervering absorbeert de motor eigenlijk wel alle oneffenheden in het wegdek. Grote gaten voel je natuurlijk wel, ribbels in de weg zoals wegmarkeringen voel je, maar de motor blijft stabiel en de controle blijft optimaal. Ook bij hardremmen met de Brembo’s in een bocht houd ik de motor onder controle en kan ik door de bocht sturen. Wellicht wel in combinatie met de gebruikte banden onder deze LiveWire, voel je het sportieve gevoel van de motor door alles heen.

We parkeren de motoren in alle hoeken en plekken bij het restaurant Creighton’s aan de Herenweg in Egmond aan de Hoef. We waren ongeveer 1,5 uur onderweg, iets meer dan 60 kilometer vanuit de Beemster en nog 60% accu capaciteit over, waarmee ik nog zeker een 85 kilometer kan rijden. Dat is toch wel een lekker gevoel, dat je dus niet met die dicht geknepen billen een ritje gaat maken.

Na het colaatje en bijgekletst te hebben besluit ik om de LiveWire weer mee te nemen richting huis en niet verder mee te rijden met de groep.

De LiveWire is goed te rijden in groepsformatie

Het stukje tussen Egmond en Bergen, binnendoor door het bos, geef ik nog even gas, nog even die verschrikkelijk lekkere trekkracht voelen, scherp door de bocht, remmen, de rotonde over en daarna verder door sukkelen op de Eeuwigelaan Bergen in.

Ik parkeer de motor bij een stopcontact, sluit de lader aan de motor en stap beetje moe, meer door het werk dan van het motorrijden, en zeker voldaan mijn huis weer binnen. De motor staat nog op 33% acculading en zou nog 53 kilometer kunnen rijden. En dat na een gecombineerde rit van 95 kilometer, dus die 160 totale range klopt aardig. Volgens de LiveWire zelf zou de batterij met 3 uur weer vol zijn en dat met laden via het gewone stopcontact.

Conclusie: Over looks valt natuurlijk te twisten en smaken verschillen, want het grote accupack is natuurlijk goed zichtbaar en nee het lijkt niet op een big-twin, gelukkig zelfs. Deze kleur, het oranje, staat de motor giga goed. West Coast heeft de motor iets verder aangekleed met enkele stukken carbon op het kuipje, “tank” gedeelte en het kondje als vervanging van de duo-zit. En ja met de Harley-Davidson LiveWire kan je goed meerijden met een ride-out met een groep. Ondanks de zeer sportieve houding, het wellicht wat hardere zadeltje en de spiegels waar je niet zo veel aan hebt, is het goed rijden op deze in 2019 op de markt gebrachte LiveWire en hoef je dus niet zenuwachtig te worden van een rit kleiner dan 150 kilometer om weer zelf, zonder hulp van anderen, weer thuis te komen.

De Harley-Davidson LiveWire (c)

Motor: Revelation magnetic continues electric motor, 1 versnelling en belt aandrijving
Batterij: Lithium-ion accu, 24 kWh
Maximum power: 105 HP
Trekkracht: 116 NM
Gewicht: 200 kg
Afmetingen: 150 cm wielbasis, zithoogte 78 cm
Opgegeven maximale rijafstand: 234 kilometer in de stad, snelweg 115 km (bij 110 kmu), en gecombineerd ong 160 kilometer
Prijs 34.000 euro