Editie 2018 van de Italiaanse 500 Miles was er weer eentje om van te smullen. De Dolimieten met zijn mooie bergpassen.

Met Frans rij ik in 2 dagen naar Parma. De 1250 km hebben we opgesplitst in 2 delen. In Jestetten, een plaatsje gesandwiched tussen Zwitserland, hebben we de overnachting gedaan. Een eenvoudig hotel en eenvoudig maar normaal eten. En na de nachtrust hebben we de motoren weer gepakt en zijn doorgereden naar het zuiden. De eerste dag hadden we 870 km gereden, de tweede dag deden we nog 500 km. Wel wat regen onderweg, maar dat mocht onze pret niet echt bederven.

In Parma waren we ruim op tijd om aan te sluiten bij het feestje van het organiserende Chapter, buffet, drinken en genoeg gezelligheid. Kletsen met mede rijders, nieuwe vrienden en ook mijn Italiaanse vriendin was natuurlijk van de partij!

Zaterdag zijn we redelijk op tijd richting de Harley dealer gegaan om ons te melden voor de proloog. Hier was ook mijn Belgische vriend Michel al en Henri hadden we de dag ervoor al gesproken, die gaat wat later starten.
En dan alles klaar maken en nog even controleren. Zo zag ik dat mijn lampje van mijn routerol niet werkte, dus kuip even demonteren en de bedrading nalopen. En dan wordt het lastig, want vraag maar eens aan een Italiaan, die nul Engels of Duits spreekt om een multimeter om de draden door te meten. Maar met wat handen en voeten ("tester") toch een meter kunnen ritselen. En dan in de werkplaats het kabeltje maken met een soldeerbout. Een klusje eigenlijk van niets en zo werkt het allemaal toch weer.
Inmiddels was het parkeerterrein bij de Harley-Davidson dealer al aardig volgelopen en konden wij starten met de proloog. Deze eindigde bij een groot winkelcentrum, een andere dan vorig jaar, dus ik neem even een verkeerde afslag. Rotonde helemaal rond en naar het volgende winkelcentrum. Daar konden we mooi vooraan staan en nog een paar uur genieten van het mooie weer, rondje lopen in het overdekte winkelcentrum en ook een stukje filmen.

En dan is het startijd, 15.00 en echt geen minuut eerder. De Zwitsers hebben hun motoren al enkele minuten warm gedraaid. Ook wij zitten op onze Ultra's en zijn klaar om de eerste bochten te nemen, uit de drukte te blijven en in de eerste uren de kilometers te maken.
De eerste etappe is, zoals ik al had gehoord van de maker van de route, richting het noorden, daar word ik blij van, de bergen in. En direct wordt het al leuk met mooie bochten over mooie passen, niet hoog, maar prachtige bochten en mooie vergezichten. In Brescia, bij het mille miglia museum, draaien we weer van de doorgaande weg af een prachtige bergweg op. Vorig jaar was ik met Iloe ook in Brescia, maar deze weg had ik even gemist. Nu dus het goedmakertje en zo rijden we naar het meer van Iseo, over de SP48. Wat is dit genieten, volop in de zon, over wederom een prachtige weg. Het checkpoint is boven op de pas, maar we nemen niet zo veel tijd om hier lang stil te blijven staan. Want de motoren blijven binnen komen, dus snel weer op de Harley en doorrijden. En zo dalen we af naar het meer. Hier heeft de organisator nog een leuk uitstapje voor ons in petto, we slaan af van de randweg om het meer en worden over de SP78 geleid en niet voor niets, in de avond schemering geniet ik van de machtigste bochten, scherp, haaks, strak. Genieten met de harde G.
We steken nu dwars door, van het meer van Iseo naar het meer van Idine. En oh wat is dit wederom genieten!
Tja en dan ben je een beetje overdonderd door de mooie wegen en rij je verkeerd. We keren en pakken nu de goeie weg. De SP40 is zo'n Italiaanse bergweg waar je van blijft smullen, wat een mooie bochten en wat een gave vergezichten door de bergen. De SP40 gaat over in de SP62 en dan de SP41. De SP36 is een bergweg die uit boekje "de mooiste bergwegen" schijnt te zijn gekomen, want mai o mai, wat is dit mooi. En wederom, schijnbaar heeft dat zo moeten zijn, rijden we aan het einde van deze weg, bij Nembro, weer even fout, of nee toch niet, we zaten toch op de goed weg, dus vervolgen we de route vanaf de routerol weer.
Bij Bérgamo rijden we de SS470 op, inmiddels is het ook donker en dat is eigenlijk best jammer, want we nemen nu een echt pas, de Colle di Sogno. En zo komen we bij het Como meer. Hier steken we ook nog de berg over via de SP44, een aanrader als je overdag rijdt, want dan heb je aan beide kanten het meer. En wat een geweldige huizen staan hier. Wederom veel punten die ik herken van oa mijn Alpen Butt Rally die ik vorig jaar hier reed.
Vervolgens slingeren we Zwitserland in, richting het zuidelijke deel van het meer van Lugano. We blijven het meer aan onze rechterhand houden en rijden weer Italië in. De SP41 via Marzio is weer genieten. Het begint nu een beetje lichter te worden, maar het blijft opletten hier. Michel staat in een keer in een groep van 10 herten! En wij, Frans en ik, zien nog net 2 herten wegrennen. We blijven nog diep in het noorden van Italië en rijden via de Monte Tamaro Zwitserland weer in. Dit is de SP5! Onthouden.
We houden Lago Maggiore aan onze linkerhand en rijden bij Sesto Calende weer Ialië in. Onze route in de ochtendschemering gaat dwars door Gallarate richting Milaan. Ook hier is het puzzelen, maar gelukkig is het licht dus zien we de borden goed op tijd. Dwars door de stad, op zondag is het gelukkig rustig op de weg en kunnen we lekker doorrijden. De SS9 is een saaie weg, loopt van Milaan helemaal naar Rimini, maar zover gaan we gelukkig niet. We rijden via een omweggetje naar de Harley-Dealer nabij Parma.
Na 14 uur rijden, 925 kilometer afgelegd te hebben, kunnen we onze laatste stempel halen en krijgen we ons speldje.
Wauw wat was dit weer een super goed georganiseerde en prachtige route van de Italiaanse 500 miles.

Na het ontbijtje met de bekende Parmaham, pakken Frans en ik even een paar uurtjes rust op de hotelkamer. Vervolgens gaan we Parma in, het centrum van de stad bekijken en een echte Italiaanse pizza eten.
De volgende dag is het vroeg op, motor inpakken en de snelweg op. We hebben onze regenbroeken aan en halverwege de rit ook onze regenjassen. Maar we houden het eigenlijk wel een beetje droog, tot aan Nederland en daar krijgen we toch wel wat regen over ons heen. Rond 8 uur 's avonds ben ik thuis. Een geweldig weekend was dit.

Foto overzicht van voor en na de Italiaanse 500 in Parma