Gedurende 6 dagen door de Alpen rijden op zoek naar bonus punten in de Alpen Butt Rally 2017
Een jaar geleden kwam Henri even langs tijdens de 2016 editie van de European Bike Week in Faak am See. Hij was op dat moment bezig met de European Iron Butt Rally, een puzzeltocht door Europa, waar hij aan de hand van een fotoboek zijn eigen route moest maken en locaties bezoeken om foto's te maken. Ik was direct enthousiast en heb me ter plekke ingeschreven voor de 2017 editie van de Alpen Butt Rally, waarbij ik op dat moment geen idee had hoe de rally zelf zou gaan ontpoppen.
En dan is het januari, de inschrijving is al gedaan en ik moet het hotel gaan plannen, en wel voor het start weekend als voor het finish weekend. Volgens de rallymaster is er halverwege de rally een hotel geboekt voor de deelnemers, dit wordt betaald van het inschrijfgeld. Verder moet je dus gedurende de rally zelf de overnachtingen gaan bepalen en regelen. De volgende maanden komt via nieuwsbrieven steeds meer informatie over de rally naar me toe en wordt ook de spanning opgevoerd. De criteria om mee te mogen doen is eigenlijk alleen dat je wel een geoefende motorrijder moet zijn en dat je al enkele Iron Butt ritten moet hebben gereden en het liefst een Iron Butt Lite Rally of andere meerdaagse rally. Die laatste 2 had ik niet, al heb ik wel al enkele jaren ervaring met 500miles ritten georganiseerd door HOG Chapters.
De reis heen
Eind juli rij ik op de vrijdag naar de het hotel in Miesbach, wat de startlocatie is van deze Alpen Butt Rally. Na het inchecken in het hotel ga ik 's avonds nog bij de rally master langs, hij organiseerde een borrel met hapjes bij zijn huis, waar je de Alpen al kan zien liggen.
Hier ontmoet ik ook een deel van de deelnemers en deze komen uit in totaal 41 landen. Met 63 deelnemers is het startveld groot en ook divers, maar dat ga ik de volgende dag ook ontdekken. Zaterdag kunnen we nog uitslapen, want de eerste verplichte meeting voor mij is pas om 2 uur, dan is de rookie meeting waar de basis uitgelegd wordt van de rally. Robert geeft hier duidelijke instructies wat te doen bij de bonus locatie, het tanken en ook hoe de verplichte rust in de administratie terug moet komen. Een naar later zal blijken zeer belangrijke instructie.
De rally begint een beetje op stoom te komen, want om 5 uur is de eerste algemene riders meeting, gevolgd om 6 uur door het eten om vervolgens om 7 uur weer door te gaan met de 2e riders meeting. Tijdens deze meeting krijgen alle 63 deelnemers per email alle locaties door waar de bonuspunten gehaald kunnen worden. Maar we krijgen ook het roadbook van de eerste leg, deze begint de volgende dag om 6 uur, zondag dus en eindigt dan maandagavond in Trento in Italië. In de uitleg van Robert krijgen we ook te horen dat we minimaal 10.000 punten moeten verzamelen en dat deze minimaal moet bestaan uit een combo, een combinatie dus van bij elkaar behorende bonuslocaties.
Plannen van de Rally
En dan is het zaterdagavond 8 uur en gaan we aan de slag met plannen, hoe langer je doet over het plannen hoe korter je kan slapen, want om half 6 's morgens is het ontbijt en tussen 6 en 7 mogen we van start. Ik begin als eerste eens rustig de combo's te bekijken, en dan op een kladje enkele combinaties te schrijven. Alle locaties van deze leg zijn in het oosten van de Alpen, dus Zuid Duitsland, Oostenrijk, Slovenië en noord Italië. Ik plan mijn route zodanig dat ik om 12 uur op zondag op de Grossglockner ben, de meet and foto met een van de rally team leden en dan doorrijden richting Villach en slapen in noord Italië. De maandag rij ik dan door naar Trento, maar wel binnendoor via enkele passen. Natuurlijk onderweg de combo locaties bezoeken en foto's maken. Om 11 uur stap ik mijn bed in, moe, maar nog wel vol met adrenaline van de opwinding, van slapen komt dus niet zo heel veel.
Start van de Rally
's Morgens vroeg loop ik de route nog een keer door, zet de route op mijn Garmin en op de usb stick voor mijn Harley navigatie, pak al mijn spullen in en ga naar het ontbijt. Om 6 uur ben ik eigenlijk wel klaar, is de motor bepakt en de route geladen en dus start ik mijn Harley-Davidson Ultra en rij richting mijn eerste waypoint. Om er in te komen is dit een eenvoudige en dus sta ik om kwart voor 7 's morgens bij een waterfonteintje en een stenenbeeld. Niet te veel tijd verliezen en doorrijden naar de volgende locatie. Kijk en dan wordt het leuk, in een dorpje, via een smal straatje, een stukje de berg op, moet ik mijn motor parkeren om naar de volgende plek te lopen om een muurschildering te vinden en deze op de foto te zetten. En zo zullen nog veel meer grappige en onverwachte locaties komen deze komende 6 dagen. Dan vervolg ik mijn route richting de Grossglockner voor de meet and foto, helaas was het op de top zelf mega aan het regenen en moesten we ook wachten tot het 12 uur was, een half uurtje dus onder een afdakje. Maar gelukkig niet alleen, dus ook al de eerste ervaringen uit kunnen wisselen. Hierna in de regen de weg terug, van het hoogste punt op de Grossglockner, Edelweisspitze op 2571 meter boven zeeniveau naar een 1500 meter. hierna heb ik nog een geweldig weggetje naar beneden van zeker 24% afdaling, maar ook weer omhoog, gelukkig was het toen alweer droog geworden!
De mooie afsluiting voor deze eerste rally dag was een onverharde weg, gravel en grote stenen, naar een plek waar een restaurant stond voor jagers. Dit was het Oostenrijkse berengebied! De weg omhoog moest ik toch wel voorzichtig doen, met veel kuilen, onverwacht grote stenen en losliggend grint. Boven een foto maken, waarbij enkele mensen naar me toe kwamen en vroegen wat ik aan het doen was, de uitleg van een rally sloeg niet helemaal aan, en een man met een groot geweer waarschuwde me nog voor beren onderweg .... Op de terugweg weer naar beneden over hetzelfde gravel weggetje kom ik 2 andere rally rijders tegen, maar dan op BMW GSen, tja dan is het wel makkelijk in vergelijking met mijn Harley Ultra bagger.
Ik had zaterdagavond een overnachting gepland in een hotel net over de grens in Italië, in een bergdorpje genaamd Tausia. Een eenvoudig hotelletje, met vriendelijke mensen en om de hoek was, voor de volgende dag, mijn volgende fotomomentje. Via enkele wegen als de Sella di Rioda (1800m), Sella di Razzo (1760m) en Sella Ciampigotto (1790m) kom ik op de passo Gardena of zoals ze hier in het Oostenrijks-Duits zeggen Jeuf de Frea Grödner Joch om dan door te rijden naar Trento waar de organisatie voor ons een hotel had geregeld. We komen allen weer bij elkaar in Trento, het Grand in het centrum van de stad was afgehuurd, iedereen had een eigen kamer en een groot buffet stond voor ons klaar, netjes geregeld door de organisatie.
De ervaringen worden uitgewisseld, 'waar ben jij geweest', 'oh heb je dan ook die of die foto' en 'heb jij dat en dat bonnetje' werden aan elkaar gesteld. De onzekerheid begint te malen, heb ik inderdaad alle foto's wel goed genomen, heb ik het juiste aantal punten, heb ik de juiste bonnetjes.
Tijdens het diner geeft Robert als rallymaster aan dat de ingeleverde spullen nu nog niet bekeken worden, maar pas ergens in de week. Hij geeft verder nog wat tips voor de volgende Leg, maar de echte info krijgen we pas de volgende ochtend tijdens het ontbijt.
De nacht is voor mij wat onrustig, niet alleen vanwege de hitte in het hotel, maar ook het denken aan de afgelopen 2 dagen, de juiste foto's, de bonnetjes en noem alles maar op. Om half 5 gaat mijn wekker, want om 5 uur hebben we het ontbijt. Robert stuurt iedereen tijdens het ontbijt de nieuwe locaties per email en we krijgen een nieuw roadbook overhandigd met de nieuwe fotolocaties. De opgave wordt nu iets zwaarder, we moeten weer 10.000 punten in een combo halen, maar dat betekende nu combo's combineren of het risico nemen om een grote combo te rijden die wellicht net niet haalbaar zal zijn in de tijd. Vanaf dat moment zijn we weer op ons zelf gewezen om te plannen en te rijden. Er zijn echter wel wat stelletjes die samen plannen en rijden, zij hebben dit vooraf aangegeven en er zijn ook 2 duo rijders, dus waar de vrouw bij de man achterop de motor zit. Maar ik vind het niet erg om alleen te puzzelen en te plannen.
Leg 2 van de Rally
Rond half 8 denk ik dat ik een efficiënte route heb voor de komende 4 dagen, ik ga enkele lange dagen tegemoet. Maar eerst rij ik via de Tonale pas en de Gavia pas richting de Bernina pas om daarna via de Julierpas nog een stuk door Zwitserland te rijden. Ik kom wederom op plekken waar ik anders als 'gewone' toerist niet zo snel geweest zou zijn. Een bruggetje met een fresco, een oude toren van een kasteel wat er allang niet meer staat.
Ik overnacht bij het Lago Maggiore, in een grappig hotel maar met de minst vriendelijkste niet behulpzame mensen die er zijn. Ik rij hier voor mijn doen erg vroeg weg, om kwart over 5 zit ik al op de motor en om 6 uur heb ik mijn eerste deel van een combo al gescoord. In Novara, iets ten westen van Milaan, moet ik midden op de weg staan om de juiste foto te maken, maar kan ik wel lekker wakker worden met een verse Italiaanse espresso. Ik vervolg mijn weg richting Turijn om dan door te rijden naar Gap, waar ik, na een prachtige rit de berg op, een geweldig uitzicht voorgeschoteld krijg.
Wat is dit gedeelte van Italië mooi!! Het is nog even een stukje doorrijden richting mijn volgende stop, dus gas op die lolly en ik scheur over prachtige wegen richting Chambéry, waar ik vlakbij La Balme een foto moet maken van een kerk in de bergen. Helaas was een tunnel afgesloten die mij dwars door de berg had moeten leiden, dus moest ik nu noodgedwongen een heel stuk omrijden, wat me zeker een uur in tijd heeft gekost. Dit betekende ook dat ik de volgende locatie vanwege een tijdrestrictie niet kon doen, dan maar naar mijn geplande hotelletje waar ik om iets over 8 incheck. Een lange dag, maar over zeer mooie wegen wederom. Vroeg wakker, dus de route nog een keer even nakijken, nog even een extra waypoint er in gezet voor extra punten en dan alles inpakken in de motor.
Een ontbijtje pak ik wel onderweg en zo sta ik dus om half 9 bij een kerkje in de middle-of-nowhere een foto te maken van een groot stenen kruis. Ik ga verder richting het meer van Genève, al heb ik totaal geen idee meer waar ik echt ben. Hier maak ik om 9 uur nog even een selfie samen met het bord van de Col de Terramont, een pasje van 1100 meter. Om half 10 ben ik bij een aparte locatie, de grotten Pont du Diable. Ik moet hier een toer plannen met een gids om de juiste foto te kunnen nemen, ook moet ik het toegangskaartje wat ik krijg meenemen als bewijs. de toer zelf duurt een half uur, het wachten tot het begin ook nog eens een half uur, maar de wandeling naar de ingang is ook nog eens die een kwartier en die ook nog eens terug wandelen terwijl het nu al 35 graden is, dus anderhalf uur veder stap ik weer op de motor om mijn weg te vervolgen. Wat dan wel grappig is, is dat je hier dan ook weer een rally maatje tegen komt, dus zo groot zijn de Alpen dan ook weer niet. Met een temperatuur van inmiddels ver boven de 38 graden rij ik verder naar zeer leuke natuur verschijnselen en als laatste voor die dag pak ik nog even de Furkapass mee, 2436 meter hoog. Voordat ik kan inchecken in het hotel moet ik nog even een op zoek naar de juiste plek om de laatste verplichte foto van die dag te kunnen nemen, na wat klim en klauter werk staat die er netjes op.
Het hotel voor die nacht bevindt zich net voor de Klausen, een pas die ik dit jaar al 2 maal heb mogen bereiden, eenmaal met Iloe tijdens de Swiss500 maar dan 's nachts en eenmaal met Danny toen ik in de Swiss Harley Days was vanuit Lugano, toen regende het iets. De rit de Klausen op was dit keer vanuit de andere kant, met helaas ook nu weer een beste bewolking boven op de top, maar wat is dit gaaf rijden zeg! Ook deze kant de berg op is genieten.
Tijdens het plannen de vorige avond zag ik dat ik met een kleine omweg nog bij een plaatsje zou komen waar 6 verschillende bonuslocaties 'verstopt' waren. Dus gas op die lolly en naar het dorpje rijden om de bushokjes te fotograferen. Ik was niet meer alleen, meerdere rally rijders kom ik tegen en ook nog eens een bus met allemaal Aziaten die ook deze beroemde bushokjes wilde komen bekijken. Rare mensen die Aziaten. Vervolgens richting mijn laatste en verplichte locatie, voor mijn bonuspunten. Over een stuk van de Duitse Romantische Strasse richting Schwangau voor een foto van Slot Neuschwangstein, wat prachtig gelegen is in de heuvels vlakbij Füssen. Naast het slot ligt ook Orangerie Hohenschwangau en Slot Hohenschangau en dat betekent natuurlijk heel veel toeristen, bussen, auto's en ook fietsers uit alle landen. Geen tijd om zelf de toerist uit te hangen, dus foto nemen vanaf de parkeerplaats en hop weer op de motor richting Miesbach. Onderweg toch nog even een rustmomentje ingelast, want ondanks dat ik vandaag een stuk minder kilometers ben gaan rijden, het tempo wat lager lag en de temperatuur niet zo mega hoog meer was, was ik best wel moe.
Om kwart over 4 rol ik de parkeerplaats op en neem nog even de tijd om het papierwerk van de rally door te nemen en af te maken. Dan is het tijd om de enveloppe in te leveren en een biertje te pakken. De Rally zit er op en nu is het wachten op zaterdagmiddag om te horen of alles akkoord is bevonden door de rallycommissie. Zaterdag, een rustdag met alleen de meeting met de rallycommissie en natuurlijk het geplande diner. Om half 12 krijg ik te horen dat op een paar kleine punten na, alles akkoord is bevonden: ik ben dus nu officieel een finisher van de Alpen Butt Rally 2017, de zwaarste rally van Europa. YES !!!
Tijdens het diner, wat zeer goed geregeld was in een schuur vlakbij het hotel, met een zeer lekkere en uitgebreide BBQ, diverse kleine hapjes en salades en genoeg bier, werden de finishers naar voren gehaald.
Van de 63 die gestart zijn, hebben 14 deelnemers de finish niet gehaald en daarom konden 49 mensen bij Robert een oorkonde en het 3D ABR logo in ontvangst nemen. Met mijn 75.580 punten ben ik 27e geworden, een mooie prestatie voor een rookie, al zeg ik het zelf.
Samen met Henri rijden we zondag 6 augustus, moe maar zeker voldaan, de 970 kilometer weer terug naar huis.
Mijn gereden route door de Alpen. 