Vrijdag ochtend heel vroeg, half 4, op de motor gestapt. En omdat ik wist dat het fris zou zijn onderweg, het begon al met 7 graden, en dat er regen werd verwacht, had ik dubbele lagen aangetrokken. Dus onder de spijkerbroek een thermo-onderbroek en dan daar overheen mijn all-wheater broek. En ook een thermo shirt, dan een tshirt met lange mauwen en dan nog een vest met lange mauwen. En natuurlijk mijn leren jas. De regenjas liet ik nog maar even in de koffer zitten.

Bij Amsterdam had ik een paar spetters, maar mocht eigenlijk geen naam hebben. Mijn route op de Ultra gaf aan dat de snelste route via Arnhem liep, dus maar wel over de A2 gegaan en dan de A12 op, motor op de cruise controle op 125 en lekker rijden over een bijna lege snelweg. De Harley gaat steeds wat zuiniger rijden, dus dat is ook lekker. Het gehele stuk door Duitsland is wel wat drukker en bij de wegwerkzaamheden is het soms wat meer opletten, maar het rijdt lekker zo. De temperatuur zakt vroeg in de ochtend naar 3 graden, maar nadat de zon op kwam, wat zeker heel mooi was, werd het toch wel weer wat frisser, daarbij zat ik natuurlijk ook weer wat hoger in de bergen. Ik blijf fris en fruitig omdat ik ook regelmatig mijn rust pauzes neem, niet alleen om te tanken, maar ook even wat drinken een broodje.

De grensovergang naar Zwitserland gaat ook makkelijk, in elk geval sneller dan wat ik van vorig jaar me kon herinneren. De weg leidt me via Luzern richting de Gothardtunnel, maar ongeveer 24 kilometer voor de tunnel begon het licht met sneeuwen, dus even stoppen en mijn regenjas aan en het vizier van mijn helm even goed schoonmaken, dit tegen het beslaan. En dan begint ook de file voor de tunnel op het moment dat het ook meer gaat sneeuwen. Het stuk voor de Gothardtunnel loopt eigenlijk van tunnel naar tunnel, en tussendoor zie ik behoorlijk sneeuw lagen op weg, tot zo'n 15 centimeter! De temperatuur is niet hoger dan 2 graden!

Dan de tunnel in, daar loopt de temperatuur al snel op tot een giga 27 graden. En aan de zuidkant van de tunnel kom ik in een totaal andere wereld, zon, droog en prachtige vergezichten. Even genieten dus.

In Italië wordt het steeds warmer en het berggebied is om te genieten. Nog even doorbijten, via enkele tolwegen, kom ik aan in Parma. Ik had mijn route zo gepland dat ik eerst langs de welkomsplek zou rijden, dan langs de dealer en dan naar het hotel. Maar omdat ik van de booking.com site een verkeerd adres had gekregen van mijn hotel, moest ik even goed zoeken en met behulp van Google Maps op mijn telefoon heb ik het toch gevonden. Gewoon pal naast de Harley-Davidson dealer. Dat was een mooie 1304 kilometer vanuit huis naar Parma. En dan inchecken, spullen uitladen, even de dikke kleren uit en dan samen met een Italiaan die ook in het hotel verbleef, naar het welkomspunt gegaan. Hier waren al veel mensen, veel Italianen, maar ook Zwitsers, waaronder het groepje waar ik vorig jaar de Belgische 500 mee heb uitgereden, een hartelijk weerzien. Ook mijn nieuwe Italiaanse vriendin en haar vriend, die ik al enkele keren eerder heb gezien in Zwitserland, Tsjechië en België, waren aanwezig. Hij heeft een deel van deze 500 miles route gemaakt. Helaas had hij panne met zijn motor, een Sportster 48 waar ook zijn vriendin achterop meerijdt tijdens de 500miles ritten, maar gelukkig kon hij van de Harley dealer in Parma een andere 48 huren en toch meerijden. Ook hoorde ik van hun dat er bijna 500 deelnemers zouden zijn!

Ik besluit om niet deel te nemen aan het welkomstdrankje, maar ga in Parma een hapje eten en natuurlijk ook even de stad bekijken.

Zaterdag ochtend check ik in bij de organisatie van de 500 miles, en zie dat de parkeerplaats langzaam vol raakt. Ik sta heel toevallig naast een Belg die met zijn Ultra 2015 gaat meerijden. Hij nodigde mij uit om samen met een ander Belgisch stel, beide op de motor, de rit te gaan rijden. We zouden eigenlijk om 12 uur starten met de proloog, maar omdat het nu echt druk werd, werd besloten om eerder te starten, om 11 uur worden de kilometers genoteerd, kreeg ik een Italy500Miles sticker op mijn Harley en kregen we de eerste route in handen. De start was redelijk en de route ging makkelijk naar een winkelcentrum iets buiten Parma, waar we konden parkeren op een zeer grote parkeerplaats. Hier weer veel bekenden, ook een groepjes Duitsers, oa van de organisatie van de Duitse500. En ook Henri, mijn Nederlandse motorvrien, was aanwezig. Hij wilde graag aanhaken bij ons vieren, dus spraken we af dat we bij het begin om 3 uur even zouden zouden wachten, eerst op de twee Belgen en dan op Henri. Met Michel ga ik nog even lunchen en de survival pack ophalen. Dan start de 500 miles rit echt, het is 15.00 scherp, iedereen zit op dat moment al op de motor en loopt te dringen om weg te gaan. En rommelig en druk nemen we de eerste afslagen en bochten. Op de snelweg stoppen we bij een tankstation om te wachten op de 2 Belgen en op Henri, waarna we met z'n vijfen de rit vervolgen. De Italianen rijden hard en onvoorzichtig, ik hou daarom voldoende afstand en kijken dubbel zo goed om me heen. De eerste secret checkpoint is redelijk georganiseerd, snel een stempel krijgen en weer doorrijden. Onderweg wa nog een jonge dame op een Dyna gevallen, ze kon de bochten al niet lekker nemen, en op een gegeven moment is ze terecht gekomen in een greppel naast de weg. En dan de eerste echte checkpoint, wat een rommeltje is, meer kan ik er niet van zeggen en het schijnt dat het zo al jaren is. Je levert je boekje in, er wordt gestempeld en dan neemt iemand anders de boekjes over en roept dan je naam, pas dan krijg je je boekje en kan je weer verder rijden.

De route naar het tweede checkpoint is zeker mooi, waarbij het prachtige warme weer zeker hielp, door de bergen met prachtige kronkel wegen en uitkomen bij een kleine vijver en een ruime blokhut wat denk ik in de zomer een restaurantje is.

We halen onze stempel en rijden dan toch weer snel verder. Helaas zijn we Henri onderweg kwijt geraakt, het bleek dat hij na het eerste checkpoint is gaan tanken, maar dat wisten we niet, anders waren we gewoon blijven wachten.

Met zijn vieren rijden we rustig de route over wat ik al zei prachtige wegen in een prachtige omgeving. We hebben ook minder last van de drukte die we eerder wel hadden, de groep valt dus hier al aardig uit elkaar. Het is wel wat puzzelen welke afslagen we moeten nemen, maar dat maakt het juist leuk.

Bij de derde checkpoint is het al donker aan het worden, het wordt tijd om de andere handschoenen aan te doen en mijn vest. Je kan het maar beter voorblijven. We zien nog wel een prachtige zonsondergang bij de zee.

Ik rij de eerste etappes voorop, maar als het donker wordt gaat Michel voorop rijden. Hij had op zijn Ultra grote led lampen gemonteerd die een giga licht afgaven. Voor de vijfde checkpoint waren de 2 Belgen afgehaakt, dus gingen we met z'n tweeën verder rijden, wat wel zo relaxed is, want we hadden beide het zelfde tempo en rijlijnen.

Helaas zie je 's nachts weinig van de mooie omgeving waar je in rijdt, want inmiddels is het echt donker en is er ook buiten de dorpen bijna geen straat verlichting. Rond 3 uur rijden we San Marino in, leuk kan ik die ook weer van mijn lijstje met landen afstrepen. Hierna volgt de rit naar Rimini, de kust dus andere kan van Italië. Nog wel even bij Imola een checkpoint, dus naast het autoracecircuit en dan richting Modena, om tegenover de Lamborgini fabriek in Stanta Agatha nog een checkpoint te hebben en tijd voor een koffie, het is tenslotte kwart over negen.

Helaas rijden we vanaf Rimini eigenlijk alleen maar grote doorgaande wegen en zelfs stukken snelweg. Om kwart voor elf rij ik de parkeerplaats op van de Harley-Davidson dealer in Parma, we made it !!

We hebben het rondje in 888 kilometer gereden, dus we zijn maar een klein stukje verkeerd gereden, 500 miles is 805 kilometer, maar de eigenlijke route was iets van 860 kilometer.

We krijgen van de organisatie een ontbijt aangeboden en we kunnen onze pin in ontvangst nemen. Wat een lekker gevoel.

Ik neem afscheid van mijn nieuwe vriend Michel en check in in het hotel, pak mijn rust om daarna in Parma wat te gaan eten. Hierna nog even een diepe slaap pakken om vervolgens om 11 uur 's avonds mijn spullen te in de Ultra te stoppen en de Harley te starten. Met de knop van de Jekill&Hyde uitlaat op stil rij ik richting Parma om vervolgens de snelweg op te gaan.

Pas het laatste stuk in Duitsland krijg ik regen over me heen, dus dat vroege rijden heeft me daarin goed geholpen!

Om half 1, precies 13 uur en 1300 kilometer later zet ik mijn Harley-Davidson Ultra Limited met het prachtige Milwauke Eight 107" blok in de garage. Moe maar voldaan plof ik op de bank.

Mijn eerste Italy500miles, maar wat was dit gaaf. Next year again!

Foto galerij