5 augustus 2011: Het verslag van de Alpen vakantie met de groep van HOG Coastriders Chapter uit Alkmaar.

Omdat de heenreis richting de Franse Alpen een lange rit zou zijn, gaan we vrijdag al op pad. Als start veramelen we bij het tankstation in Zaandam. Na de tankbeurt, het welkome bakje koffie, worden we uitgezwaaid door de achterblijvers. Met een groep van 10 Harley''s, 3 duo passagiers en een volg auto, gaan we op pad voor de eerste 470 kilometer.
We volgen de snelweg tot voorbij Maastricht en Luik, om daarna de Belgische Ardennen in te rijden. Binnendoor rijden we richting Malmedy en St. Vinth om daarna ook nog een stukje Duitsland aan te doen en vervolgens rijden we in Luxemburg. Onderweg hebben we wel wat regen, maar het is een mooi begin van de komende dagen, mooie slinger wegen en ook een (bijna) echte berg. De overnachting is in een hotel in Arlon langs de snelweg.
Bij het wegzetten van de Harley''s, ondervindt AadT nog een probleem met zijn nieuwe 2012 Road King Classic. De v-twin loopt nog maar op één pootje en veel toeren kan het ook al niet maken. Hij weet niet hoe snel hij Harley Assistance moet bellen. Maar dan komt uit de groep het geweldige idee om de Road King een stuk te verplaatsen, uit het ''zicht'' van de automatische deuren van het hotel. En ja wel hoor, de Road King start weer zoals een echte Harley moet starten. We hadden zo iets vorig jaar ook al bij onze Tsjechië reis, toen het alarm van Henk zijn Harley niet meer uit wilde gaan. Het blijkt dat de alarm installatie en de electronica nog wel eens hinder ondervinden van radio signalen zoals van een alarm installatie of automatische deuren.
Het eten in het hotel is goed en op hoog niveau, het bier was eigenlijk te duur, maar het zou dezelfde prijs hebben als in ons hotel in de Franse Alpen, dus konden we alvast wennen.

De volgende dag, zaterdag dus, gaan we vroeg opweg voor de 2e dag van onze vakantie. Helaas heeft het ''s nachts geregend en ook nu is het weer niet droog. We starten dus na het ontbijt in onze regenkleding en rijden vanuit Arlon het eerste stuk over de snelweg.
Op het moment dat we de snelweg af gaan, komen we ook in de mooiere omgeving te rijden, waarbij we de lunch genieten we in een  klein dorpje met een verrukkelijk gemaakt broodje. Prachtig hoe zo''n mevrouw in een korte tijd een 14 tal broodjes warm en koud in elkaar zet.
Het volgende stuk wordt vanwege de regen ingekort, maar we rijden nog steeds binnendoor naar het hotel in Dijon. Met een biertje in onze handen worden al snel de sterke verhalen uitgewisseld.

Het is zondag. Vroeg in de ochtend is een flinke onweersbui over Dijon getrokken, wat betekent dat we nat gaan starten met de regenpakken aan.
We vermijden nu de snelwegen, het echte bochten werk is begonnen. De eerste stop, eigenlijk voor een kopje koffie, doen we in een volgens het roadbook middeleeuws dorp, maar daar was weinig van te zien. En om half 10 was alles ook nog dicht, dus het kopje koffie hebben we er maar bij bedacht.
Via nu al mooie wegen rijden we door de Jura richting de Savoie en zo door naar de Alpen. Voor de lunch worden we perfect geholpen door uiterst gastvrije hoteleigenaresse die in een korte tijd voor onze groep een zeer smakelijke lunch weet neer te zetten.
Om 6 uur arriveren we in Le Grand Bonard. Het hotel in dit echte wintersport dorp wordt voor de komende dagen onze uitvalsbasis. De motoren worden in een eigen afgesloten garage geplaatst, de kamers zijn voldoende voor waar ze voor zijn bedoeld en het wifi netwerk is beschikbaar (zeer belangrijk voor enkele uit onze groep).
''s Avonds wordt een bijna Michelin sterren maaltijd geserveerd. Dit is echt genieten zoals genieten bedoeld is.


Maandag 8 augustus en de eerste dag dat we vanuit ons basis kamp in Le Grand Bonard de tocht starten. Vandaag staat de 2 meren route in de navigatie ingesteld. Het is droog (een verademing), maar de dreiging van regen is nog wel aanwezig en als we wegrijden is het ook nog niet echt warm, de thermometer geeft 15 graden aan.

Via echt prachtige passen, slingerwegen langs rotswanden en door bossen rijden we naar het meer van Annacy. Het hoogste punt vandaag is 1672 meter, waarbij de temperatuur daar gezakt was tot 8 graden.
De totale route van vandaag is 286 kilometer en we zijn pas om half 7 thuis. Een prachtige eerste dag in de Alpen.


Eerst nog even tanken voor we met de groep weer op pad gaan.


De dinsdag begint met een beetje regen, dus de regenbroek is aan en voor enkele ook de regenjas. Omdat het wat minder weer is, is besloten om het rondje van vandaag in te korten, maar de wegen zijn daarom niet minder mooi. We nemen op een gegeven moment ook een grindpad om een pas te beklimmen. Deze weg heeft behoorlijke gaten in de weg en een enkele keer kan ik zo''n gat niet ontwijken. Op het hoogste punt van de pas hebben we een mooi uitzicht, met een monument ter herinnering aan een landing van parachutisten in de tweede wereld oorlog en verder nog hogere bergtoppen om ons heen.

Na de koffie besluit een deel van de groep om Corina te begeleiden naar de Harley dealer in Geneve, dit omdat haar motor afslaat als ze een haarspeldbocht neemt en dat is op deze wegen een lastige, want de ene bocht wordt in rap tempo afgewisseld door de volgende haarspeldbocht.
Met z''n vieren besluiten we om te gaan gummen in de bergen (het rappere bochtenwerk dus), maar na het eerste stuk en dan rijden we nog gewoon in het dorp, merk ik dat mijn stuur toch echt los zit en dat is niet de bedoeling. Ik geef een seintje aan de anderen en besluit om ook maar naar Geneve te gaan. De navigatie wordt ingesteld en na een grappige rit (er zit echt beweging in het stuur) kom ik aan bij de dealer in Geneve. Hier staat de andere groep ook al en deze hebben te horen gekregen dat ze Corina niet kunnen helpen omdat de computer defect is, daarmee zouden ze het motormangement systeem kunnen uitlezen.
En het is nog erger want mij kunnen en  mogen ze niet helpen! De eigenaar geeft voorrang aan zijn eigen klanten en daarom kunnen ze ook niet helpen met een nieuw stuur voor mij. Ze hebben trouwens niet eens een stuur op voorraad. Wat de monteur wel kan doen is het stuur met 2 houten balken en spalken met een touw. En zo wordt ik weer de weg opgestuurd (met een vriendelijke "good luck and f*ck you" erbij...).\r\n

Op de rit door Geneve terug naar de bergen waar we vandaan kwamen voel ik mijn Road King aardig wiebelen aan de achterkant, ja hoor een lekke band. Gelukkig heeft een van de mannen een tubeless-reparatieset bij zich, de motor wordt langzaam naar voren gerold en zo zien we het lek en deze wordt met een prop gedicht. Bij de pomp stop ik er nog wat lucht bij en kunnen we ons pad verder volgen.
Onderweg stoppen we voor de lunch en besluit ik om samen met Corina en Peter naar de andere dealer in de buurt te rijden, ik voel me toch niet lekker met zo''n gespalked stuur. Dus weer de tocht naar en door Geneve om door te rijden naar Lausanne via de snelweg. We zijn wel zo slim geweest om eerst even te bellen of ze ons kunnen helpen, na de lunch verwachten ze ons. Dan worden we in een zeer nette Harley Davidson dealer winkel zeer netjes en uiterst correct geholpen door Ruie, de van oorsprong Portugeze Harley engineer die Engels spreekt. Een gebroken stuur hadden ze daar nog nooit gezien en de Road King wordt op de tafel gezet. Al snel is de breuk te zien, waarbij mijn sterke vermoeden is dat er al metaalmoeiheid aanwezig was waardoor de breuk heeft kunnen ontstaan. Er wordt een breed drag bar stuur geplaatst, in plaats van mijn mini ape hanger en alle draden worden netjes weggewerkt. Een super klus die in 2 uur netjes wordt afgeleverd.

\r\n

Voor de motor van Corina is het even een ander verhaal. De computer geeft aan dat er niets fout is, ons vermoeden gaat echter richting de sensor in de luchtinlaat en Ruie bevestigde dit. Peter samen met een monteur van de dealer halen een sensor uit een andere Softail die in de werkplaats staat om deze in de Softail van Corina te plaatsen, ook deze klus is net voor sluitingstijd geregeld. We gaan met z''n drieën met een tevreden gevoel weer op pad. Echter blijkt na het eerste stuk gereden te hebben in Geneve dat de motor van Corina nog steeds niet goed werkt en afslaat zodra ze de koppeling in trekt en het gas loslaat. Maar we komen heelhuids aan in het hotel, waar we aanschuiven voor het eten.

Woensdag is een mooie dag en ik heb samen met Corina en Peter besloten om vandaag eerder op pad te gaan om de gehele Montblanc route te rijden, dus de kleine en grote Bernard. De rest van de groep gaat na de kleine Bernard door de tunnel en besluiten dus om minder kilometers te rijden en onderweg wat meer tijd te nemen.
We pakken de route naar de kleine Bernard met een mooie blauwe lucht en hier en daar een wit wolkje. De weg er naar toe is al super met de nu al prachtige bochten. Bij de kleine Bernard staat Bernard als standbeeld status op de bergkam, een foto waard. Hierna passeren we de pas en rijden richting de grote Bernard. Deze pas is indrukwekkend door de hoogte van 2600 meter, maar verder saai en niet echt de moeite waard op te stoppen. Op de weg naar de grote Bernard komen we nog enkele Nederlandse vrachtwagens tegen die de pas in plaats van de tunnel nemen. De weg is net (niet) breed genoeg om de vrachtwagen te laten passeren. Ook komen we veel campers en auto''s met caravans tegen. De pas is dus aardig druk.
Aan het einde van de dag hebben we een mooie route gereden en komen met een voldaan gevoel aan in het hotel.

Op donderdag gaan we weer naar de dealer in Lausanne, dit omdat de achterrempartij van de Dyna van Peter het laat afweten, dit moet dus nagekeken worden. Peter, Jack en ondergetekende gaan halverwege de dag weer naar Lausanne. We hebben een luxe lunch genoten bij een tennisclub, de drie mannen in stoere Harley kleren vielen daar wel een beetje uit de toon, maar het eten lieten we goed smaken.
Ruie helpt Peter door de hoofddrukcylinder na te kijken en schoon te maken. Het lijkt er op dat het werkt. Toen we echter weer de weg opreden had Peter weer geen remdruk, dus omkeren (op de snelweg een beetje lastig, de volgende afslag dus maar genomen) en weer naar Ruie. Hier bleek dat er nog wat lucht in het systeem zat. Na ontluchten mochten we weer op pad.

Ik heb op de Garmin een nieuwe route uitgezet om door de bergen terug te rijden naar het hotel. Op de snelweg blijkt echter dat Jack iets te veel olie in zijn Road King had gedaan. Door een nieuwe digitale olie meter waarbij het pijlstokje te kort was, was meer dan een liter olie te veel in het carter gegaan. Het blok hield enorm in en bij een bezine pomp hebben we met rietjes (waar je limonade uit drinkt) het teveel aan olie druppel voor druppel eruit gehaald (waarbij het blok en de olie bijna 100 graden waren!).

De dag vorderde al aardig, dus de bergroute werd ingekort door het meer van Geneve rond te rijden en daarna de korste weg te pakken naar het hotel.
Vandaag hebben we veel kilometers over hoofdzakelijk snelweg gereden.






De vrijdag doe ik weer iets anders als de groep doen. De Coll de Madelaine beloofd veel spectaculair uitzichten en prachtige wegen en die krijgen we ook vandaag. Samen met Corina worden de mooie bochten aangesneden, genieten we tijdens de koffie van het prachtige uitzicht (nee niet van de mannen in de mannenbar, maar van de vergezichten en weilanden).

De Coll de Madaleine is indrukwekkend met zijn 1996 meter en daarom heen nog hogere bergentoppen.
Na 250 kilometer sturen komen we voldaan aan in het hotel en genieten van een koud biertje.

Vrijdag was alweer de laatste dag waarbij we na de dagtocht terug rijden naar het hotel. Vandaag, zaterdag dus, gaan we naar Nancy. Voor het eerst deze week raken we iemand kwijt tijdens het rijden, wij rijden de route met Henk als voorrijder waarbij een van ons een afslag naar rechts pakt en in plaats van omdraaien rijdt deze door.
We zijn later weer kompleet na een belletje toen de groep een parkeerplek heeft opgezocht om te wachten op het verloren schaap uit de kudde.
Mijn band loopt nog steeds langzaam leeg, dus bij een stop even een lucht pomp op zoeken.
Het is een lange rit geworden deze dag, bijna 500 kilmeter, met een coll van 1489 meter hoog.


De zondag staat in het teken van regen en natuurlijk het laatste stuk van de terugreis. Door het slechte weer, nemen we hoofdzakelijk de doorgaande wegen en de snelwegen.
Na 9 dagen en 3849 kilometer kom ik nat maar voldaan thuis. Het was een super week met een super gezellige groep. En de bergen, ja die heb ik in mijn motorhart gesloten, meeer dan de moeite waard om volgend jaar weer op te zoeken.


Weer: wisseld tussen regen en strak blauw met meer dan 30 graden
Kilometers: 3849 km
Hoogste punt: 2600 km (Grand Bernard)
Wegen: van grid en verharde weg tot de doorgaande wegen en snelweg
Belevingsindex: heel hoog