Tussen de Duitsers, een groep uit Tsjechië en België lopen ook 2 Nederlanders rond. Henri had een hotel geboekt en had al kennisgemaakt met een deel van de groep. Ik was 's morgens uit Nederland vertrokken om rond half 12 in Braunschweig bij de Harley-Davidson dealer aan te komen.
Er waren maar 50 inschrijvingen, een beetje teleurstellend voor de organisatie, daarbij waren er 2 die hadden afgezegd en 3 zijn zonder opgave niet verschenen. In de tijd tussen inschrijven en start van de rallie, was er genoeg tijd om rond te lopen bij de dealer en met andere reizigers te kletsen over deze rit en komende ritten. Ook kregen een bonnetje voor een lunch, in dit geval een smakelijke goulash soep met als toetje een ijsje.
Tevens was er tijd om met de anderen te praten over vergelijkbare ritten, als de Swiss500 en de Belgium500. Maar ook om de andere motoren te bewonderen.
Om kwart voor 3 hield Ebbo, kort voor Ebberhart "Serpentino" Borm de organisator van deze German500, zijn openingstoespraak en was het tijd voor de groepsfoto. Inmiddels hadden we de route van de eerste etappe al ontvangen en konden we opstappen voor de eerste etappe.
Samen met Henri besloten we om achter de groep Belgen aan te rijden en zo de puzzelrit te starten. De eerste leg of etappe was best wel lang, met behoorljk wat aantal afslagen en punten die we moesten volgen vanaf het papieren plan, maar ondanks enkele keren fout gereden te zijn, een extra (geheime) controle post, waren we ruim op tijd binnen bij de eerste stempel post. Het eerste stuk was ruim 150 km dus de Road King even volg gegooid met benzine, nieuw papiertje met de route in de routerol geplaatst en weer verder rijden.
Het weer was perfect om te rijden, ongeveer 24 graden, geen wind en bewolkt, waardoor de zon niet te sterk was om te branden. De wegen waren slecht, maar de route was prachtig, slingerend door graan velden, bossen en over heuvels en vlakke gebieden. De route reed door het zuid gedeelte van de deelstad Nedersaksen, door Saksen-Anhalt, via Thüringen naar Hessen en zelfs een stuk Noordrijd-Westfalen. Echt een pracht van een gebied in het midden van Duitsland.
De zon ging om half 10 onder en daarna was het nachtrijden door de bossen, met echte haarspeldbochten, afdalingen van 10% en hellingen van dezelfde categorie. De checkpoints waren op leuke locaties verzonnen als McDonalds, of Miss Pepper American Restaurant of gewoon bij een tankstation. Bij de eetgelegenheden kregen we conceptie kaart, waarvoor we konden eten en drinken bij inleveren van die bon en bij elke stempelplaats, geheim of als checkpoint, konden we drinken krijgen en iets van een koekje. Ik zeg goed geregeld.
's Nachts zakte de temperatuur niet onder de 18, en ondanks dat het echt donker was in dit gebied, was het rijden meer dan de moeite waard.
De zon kwam rond half 6 op, waardoor het om 5 uur 's morgens al wat lichter werd en konden we ook wat beter door de op sommige plaatsen wel wat nattere bochten. Het verschil in de rijders in de groep waren toch wel groot. De Tsjechen probeerde er echt een race van te maken, hoog tempo, snel bij een stempelpost weer op de motor, maar bij de 2e stempelpost werden ze tegengehouden want Ebbo was nog niet vertrokken naar de volgende controle punt en daardoor is die nog niet open. Dat zijn we, eigenlijk helaas, nog een keer tegengekomen, dat ook wij bij een stempelpost aankwamen en dat deze nog niet open was. Maar dat gaf wel weer de mogelijkheid om meer tijd te nemen voor de pauzes bij de controle punten, iets extra’s drinken en ook wat meer lopen.
We waren iets voor half 10 bij de finish, het hotel waar de meeste geslapen hebben. Na aftekenen van het stempel boekje mochten we de pin en batch in ontvangst nemen. Ook stonden er broodjes en wat drinken op ons te wachten en na een uurtje relaxen met een verse espresso stapten Henri en ik weer op de motor om richting huis aan te gaan. Voor mij was dit sowieso de planning en Henri besloot ter plekke om zijn geboekte kamer af te zeggen en dus ook naar huis te rijden.
We starten de terugreis om half 12 en met een rustig tempo over de snelweg reden we westwaarts. Net voorbij Hannover toch nog een regenbuitje opgelopen, maar daarna lekker in het zonnetje om bij Amsterdam afscheid te nemen van Henri, want die reedt naar Diemen. Om half 5 kon ik ook mijn Road King in de garage parkeren en de spullen van de motor afhalen.
Route die we gereden hebben tijdens de German 500 miles, inclusief de stukken waar we verkeerd gereden zijn.
De route in het midden van Duitsland, tussen Hannover, Osnabruck en Kassel.
De hoogte verschillen tijdens de German 500 miles.
Na de zaterdag rit van 469 kilometer heen, de 500 miles zelf, in totaal was dat 880 kilometer, en de 469 kilometer van de terug reis, heb ik dat weekend een lekkere 1818 kilometer gereden.
Nog wat getallen van de German500:
- Hoogste punt tijdens de rit : 527 meter
- De rit zelf was 880 kilometer
- Totale tijd van de German500 was 19 uur en een kwartier, hiervan 14,5 uur gereden, met een gemiddelde snelheid van 45 kilometer per uur.
Foto serie hieronder
