Wat een geweldig weekend!
Met z''n drieën hadden we vorig jaar al besloten om met Mark en Frank mee te gaan naar Engeland, want daar zou in april een festival zijn. Nou en dat hebben we geweten!
Het weerbericht voor het weekend was al dagen ronduit slecht en het zou de naam van het festival alle eer aan gaan doen, maar de heenreis begon gewoon in de zon. We hebben relaxed de nachtboot van Hoek van Holland naar Harwich genomen, zodat ik in elk geval één goede nacht in dat weekend zou hebben.
Van Harwich zijn we in één keer doorgereden naar de kampeerplaats in Marsea Island in Colchester District onderdeel van het graafschap Essex, zo''n uurtje rijden.
We waren een van de eerste die om 8 uur op het terrein aankwamen, dus hadden we alle tijd en ruimte om te kiezen waar we onze tenten zouden neerzetten. Na het opzetten hebben we de camping en de al aanwezige gasten eens goed bekeken. De meeste stalletjes anex winkels in tenten waren al opgezet, ook de eettentjes met een echte pizzeria waren al aanwezig.
We hebben eerst met ons groepje van 5 rijders een kleine verkenning gedaan van Mersea Island, koffie gedronken op een terrasje aan zee en daarna zijn Mark en Frank weer terug gegaan naar de camping en zijn Peter, Auke en ik gestart met een rit langs de kust zuid waarts.
Om het eiland af te komen moet je over een brug door het water, wat eigenlijk betekent dat wanneer het vloed is (of eigenlijk spring vloed) de kans aanwezig is dat je het eiland niet op of af kan vanwege het hoge water wat ook over de brug loopt.
Met de route navigatie aan het stuur hebben we de prachtige omgeving van Colchester District en Essex. Door prachtige dorpen, over slingerwegen door het landschap en langs de kust rijdend richting Maldon waar we het water van Upper Collins konden passeren. Daarna duurde het weer even voordat we water zagen, maar op een gegeven moment zaten we bij Bradwell-on-Sea wat goed zichtbaar is vanaf de kampeerplaats op Mersea Island, hemelsbreed een kilometer of 8, maar zeker 2,5 uur rijden.
De terugweg hebben we via een andere route door dit deel van Essex gereden, en ook het stuk door langs Colchester was geweldig om te rijden.
Rond 5 uur ''s middags reden we de camping op, we waren duidelijk niet meer alleen! Volgens de organisatie hadden zich op dat moment al ruim 1200 mensen zich ingeschreven op het terrein van Bum in the Mud! Tijd dus om weer over het terrein te lopen, genieten van de mensen, de creaties waar deze dappere mensen mee zijn aankomen rijden en hun waar wat ze meegezeuld.
Het avondeten bestond voor ons uit een broodje kabab die heerlijk met een biertje in de zon hebben opgegeten. Op dat moment werd het wel wat donker in het westen waar de zon onder ging. Maar het heeft toch nog even geduurd voordat het echt hard ging regenen.
De gasten waren divers. De Schotten waren er ook.
Enkele gasten arriveren nog wat later in de avond. Zij hebben de regen, hagel en sneeuw vol over zich gehad.
De vrijdag avond hebben we genoten van een super coverband die in de stenen ruimte de show weggaf! Een drummer met blond lang haar die werkelijk 2 uur lang super heeft gedrumd, een gitarist die elke noot wist te raken, de basgitarist die wellicht op de achtergrond maar zeker niet onverdienstelijk de juiste maat mee gaf en een een Johnny Depp (maar dan zonder de hoed) die leuk onder constante invloed te zijn, maar met een super stem de show helemaal stal waarbij hij ook af en toe het orgel erbij pakte. De hardrock was om te smullen.
Hierna hebben we de avond afgesloten met een Jethro Tull coverband, dus fluit banjo mandoline accordeon drums en gitaren. Een feestje op zijn Engels met een hele leuke sfeer.
Om half 12 was het voor ons bedtijd, maar voor velen was het pas om 3 uur tijd om te gaan slapen, want pas toen werd het stil op het kampeerterrein.
Na een koude en natte nacht (temperatuur ging naar -2) was het half 8 op zaterdag om wakker te worden. Vanwege de kou heb ik niet echt geslapen, maar na een echte koffie die in de feesttent vers werd gemaakt, kon ik wel een beetje wakker worden.
Vanwege wat problemen met de Dyna van Peter, we hebben z''n Harley al een paar keer aan moeten duwen, hebben we besloten om met z''n drieën naar de Harley Davidson dealer Black Bear in Newmarket te rijden. Na een fantastische rit met een de zon in de rug, door de leuke dorpen en het afwisselende landschap kwamen we aan in Newmarket, alwaar de Dyna last had van een verbrande dynamo. Helaas hadden ze deze niet liggen, dus als alternatief heeft Peter een nieuwe accu laten plaatsen, de oude in zijn zijtas gestopt en ook een acculader gekocht. Verder hebben ook nog wat kleren aangeschaft, een regenpak voor Auke (die hij nooit meer uitdoet), een mooie Harley jas voor Peter en voor mezelf een t-shirt.
Helaas zijn er mensen die een Harley VROD kunnen ombouwen (of in dit geval special painten) tot zoiets
Omdat we toch even moesten wachten op de inbouw van de accu, hebben we de lunch genuttigd in het centrum(pje) van Newmarket. Bij het terug wandelen naar de dealer werden we (on)aangenaam verrast door een geweldige stortbui, maar na 5 minuten was het alweer droog.
We zijn toch maar even met het regenpak aan verder gaan rijden. En omdat we nog genoeg tijd hadden deze dag, besloten we om door te rijden naar Duxford, naar het Imperial War Museum. In dit museum, of eigenlijk op het terrein, staan verschillende hallen met diverse vliegtuigen uit verschillende wereld oorlogen.
In de Amerikaanse hal stonden naast enkele kleinere straaljagers ook de B52 Stratofortress en de Blackbird SR-71. Heel indrukwekkend en ik werd er (even) stil van.
In de Engelse hal vonden we naast een F-111 (zo''n straaljager met scharende vleugels) ook de Concorde. Dit model was het testvliegtuig waar naast al het testapparatuur ook nog passagiers meekonden, maar zo kon je wel een indruk krijgen van waar je kon zitten als je toen 3000 pond neertelde voor een retourtje New York!
De terugreis van Duxford naar Mersea Island hebben we genietend beleefd via de schilderachtige Engelse wegen, maar ook enkele stukjes snelweg. Op en top genieten.
De kleinste rat bike.
Maar ook een Hayabusa was aanwezig
Om half 6 arriveerden we bij de tent, de zon scheen, het terrein was wat natter geworden en de tijdelijke bewoners ook, maar dan van het bier.
Als avondmaal stonden verschillende menu''s klaar, maar als je met je bord vroeg om friet, rode bonen in saus en stoofvlees dan kreeg je dat ook mee. Ik vond de combinatie Shepards Pie met een klein beetje rijst en stoofvlees goed genoeg.
Helaas waren de bands van wat mindere allure dan de vorige avond. We hebben nog wel even kunnen genieten van de gitarist van de band in de feesttent, die wist op geniale wijze (ala Carlos Santana) de snaren van zijn gitaar te laten zingen.
Om half 12 was het voor ons bed tijd. Nu ging ik met wat meer kleren de slaapzak in en heb daardoor iets beter geslapen en was dan ook om half 8 mijn bed/tent uit. Het leek erop dat het niet geregend had, maar vochtig was het wel.
De gehele groep nog even bij elkaar (Mark, Peter, Frank, Michiel, Auke)
In een bleek zonnetje hebben de tenten afgebouwd en weer in en op de Harleys gebonden. Klaar voor het vertrek. Door wat zoekwerk naar de persoon die het kantoortje kon openen waardoor Peter zijn acculader toch mee kon nemen, zijn we wat later als gepland op pad gegaan. Maar met genoeg tijd op de klok zijn we binnendoor, dus bijna geen snelwegen, over Maldon richting Dover gereden.
De brug bij Dartford was indrukwekkend. Het verkeer de andere kant op, van zuid naar noord, rijdt door een tunnel en wij dus er overheen.
Het laatste stuk door Kent was zoals de andere wegen zeer mooi om te rijden met de motor.
Bij Dover konden we netjes doorrijden en na enkele minuten konden we de boot op. Na een kleine 2 uur varen hebben we de Harley''s gepakt en zijn van Duinkerken over de snelwegen terug naar huis gereden.
Peter had helaas nog een probleempje net onder Rosendaal waar zijn belt brak. Door zijn nieuwe vrienden van de ANWB is hij netjes met motor en al weer thuis gebracht.
Na 3 dagen Engeland, waar we een zeer leuk Engels biker feest hebben mogen meemaken, mooi buiten wegen hebben bereden en genoten van het landschap van Essex en Kent, zijn we weer thuis.
Totaal gereden 1080 km.
En als advies: geloof nooit de weerberichten.
