Ervaring met de Harley Davidson Ultra Classic Electra Glide FLHTCU
Maart 2013, ik krijg een mail van Marcel met een foto van een blauwe Ultra, dit naar aanleiding van mijn vraag of ze eens kunnen kijken naar een redelijk geprijsde Harley Electra Glide. Nadat ik eerst 2 andere foto's had doorgekregen, dus nu een blauwe, een Harley uit 2010 met weinig kilometers en een lage prijs. De motor moet uit Amerika komen en na een nachtje slapen besluit ik om de Ultra te kopen. Marcel van El Norte Bikeshop doet de bemiddeling en half maart gaat de Harley op transport.
Begin mei komt de Ultra binnen in Heerhugowaard. Helaas heeft de motor transport schade opgelopen, behoorlijke krassen op de linkerkant van de kuip en krassen op het chroom aan de linkerkant. Het chroomwerk is niet direct te zien, maar wel storend. De schade aan de kuip wordt netjes hersteld.
De Harley zou helemaal standaard zijn, maar is uitgevoerd met een speciaal uitlaat systeem. De uitlaatbochten gaan 1 op 1 naar de 'demper', deze dempers zijn van Rinehart en maken een enorm lawaai. Ik besluit snel om mijn dempers die ik nog heb liggen onder de Ultra te laten schroeven. Hiervoor koop ik nog wel de standaard 2-1-2 uitlaatbochten die onder Ultra horen. Hierna kan Jan deze netjes onder de Harley hangen.
Inmiddels is de Harley, met de Rinehart pijpen, gekeurd en kan deze op kenteken gezet worden. Dit gaat niet helemaal eenvoudig. Eind mei geef ik alle gegevens door aan Marcel en begin juni voor mijn Rome vakantie betaal ik de verschuldigde BMP aan de belastingdienst. Helaas is er een fout gemaakt in het betalingskenmerk waardoor mijn betaling niet gematched kan worden en het 5 weken duurt voordat het kenteken vrijgegeven kan worden.
In de tussentijd schroeft Marcel hun groene handelskenteken op de motor en kan ik eindelijk de eerste kilometers rijden. Maar na rit met dochter Iloe achter op terugrijdend vanuit IJmuiden door Heemskerk valt de Harley uit. Bij de 2e keer besluit ik om El Norte te bellen zodat ze de motor kunnen ophalen.
Maar begin juli staat eindelijk de Harley Davidson Ultra Classic Electra Glide op kenteken mij toe te glimmen. De storing van de vorige keer hebben ze niet direct gevonden en bij het wegrijden blijven de accu en motormanagement lampjes branden dus draai ik direct weer om terug naar de motor zaak. Aldaar wordt de accu vervangen voor een andere en kan ik weer op pad.
De Ultra rijdt super. Je merkt wel dat je een batwing met een radio cd-speler, meters en andere spullen aan je stuur hebt hangen, maar door de kuip zit je ook aardig uit de wind.
Thuis schroef ik mijn Garmin Zumo 660 om van de Road King naar de Ultra Classic.Ik gebruik dezelfde montage als op mijn Road King en dus belandt de Zumo op mijn stuur waarbij ik wel de bedrading netjes wegwerk achter de grote koplamp.
De volgende dag haal ik eerste een nieuw ruit op, donker getint en gebogen waardoor de wind als het goed is meer om je heen waait.
En dan is het tijd om op pad te gaan. Dochter achter op, alle bagage in de koffers en de route navigatie aan. Helaas bij Badhoevedorp heb ik de eerste storing alweer te pakken! Tijdens het rijden valt de motor uit, ik kan hem snel weer starten en we rijden gewoon verder. Maar bij de 4e keer rij ik bij Amstelveen het terrein van het tankstation op. De motor start nu niet meer en ben ik dus weer genoodzaakt om El Norte te bellen. Het is behoorlijk warm en nadat we toch even hebben moeten wachten komt de auto met aanhangwagen aanrijden om ons terug te rijden naar Heerhugowaard. Tjee wat baal ik.
In de motorzaak geef ik als advies om de aan/uit schakelaar van de motor, om de motor uit te zetten, kort te sluiten, dus gewoon er tussen uit te knippen en door te solderen. Dit werkje kost ongeveer 10 minuten en daarna start de Ultra weer als een zonnetje.
Afijn, deze dinsdag gaan we dus niet op pad, we besluiten om de volgende dag te beginnen met de motorvakantie en rijden terug naar Bergen.
Woensdag, het is al vroeg mooi weer en de vooruitzichten zijn super. We stappen op, starten de Ultra, zetten de muziek aan op de CD-speler en rijden richting het zuiden. Het eerste gedeelte gaat via de snelweg. Het nieuwe schermpje van National Cycle, de v-stream 10", is eigenlijk iets te klein om als bestuurder van de Ultra lekker uit de wind te zitten. Ik hoor Iloe echter niet klagen, dus rijden we gewoon lekker door.
Bij 's Hertogenbosch rijden we de snelweg af en gaan binnen door rijden. De snelheid gaat tussen de 60 en 90 km/u en dan zit ik lekker uit de wind. Het is warm, maar door het rijden blijven we toch koel.
Op de batwing zitten aan de onderkant kleine spoilers die de wind nog meer om je heen kunnen leiden. Ook de beenbeschermers geven de nodige bescherming voor de wind. In de beenbeschermers zit nog een draaibaar deel waardoor de wind ook langs het motorblok kan lopen.
Genoeg mogelijkheden om lekker uit de wind te gaan zitten en toch de juiste koeling te sturen naar het motorblok.
De Ultra Classic stuurt en rijdt lekker. Zoals ik al eerder opmerkte rijdt de Ultra wel wat zwaarder als mijn Road King, maar ook deze grote toermachine krijg ik met zijn footboards over de grond bij een scherpe bocht.
De Harley houdt zich ook heel goed bij langzamer rijden, de korte bochten gaan ook lekker, al merk je wel dat er zwaardere koffers aan hangen en dat de topkoffer een stuk zwaarder is.
Over de koffers gesproken, de zijkoffers zijn breder en iets dieper als bij de Road King Classic met zijn lederen koffers. De koffers worden omlijnd door chromen beugels waardoor het nog breder oogt en is.
De topkoffer is standaard en dus ook bij mij, niet afneembaar. In de koffer zitten remlampen gemonteerd achter rood plexiglas. Aan de onderzijkant van de koffer heeft Harley bij dit model een strook met rode ledjes gemonteerd, deze staan altijd aan en zijn 's avonds en 's nachts goed zichtbaar voor het verkeer van opzij.
De topkoffer openend naar opzij, van rechts naar links. De schuine kant van de motor is daarbij de lage kant van de koffer, wat handig is als je rollende dingen in de koffer hebt liggen. Ook deze koffer is iets groten als mijn lederen topkoffer van mijn Road King, voornamelijk omdat de koffer recht hoekiger is dan de iets schuinlopende lederen koffer.
Verder heeft mijn uitvoering van de Ultra een optionele chromen bagage rack op de topkoffer. Hierdoor oogt de gehele Harley motor nog breder en voller.
De voorpartij van de Ultra wordt natuurlijk in eerste instantie ingenomen door de grote en brede batwing. Op het voorspatbord heeft Harley standaard een lamp gemonteerd achter oranje plexiglas. Niet helemaal mijn smaak. Daarbij zijn de knipperlichten aan de voorkant standaard voorzien van hetzelfde oranje plexiglas en branden de lampen altijd, bij richting aangeven gaan de lampen dan veller branden.
Ik heb de glazen van de knipperlampen vervangen door gerookt plexiglas en oranje knipperbollen, dit geeft een rustiger uitstraling als de motor uitstaat.
Dit heb ik ook gedaan aan de achterkant, dus ook hier heb ik de glazen vervangen.
De radio CD-speler is iets wat ik nog niet goed ervaren heb op mijn motoren. Ik heb enkele jaren geleden een Street Glide mogen leven van Westcoast Motors in Alkmaar en een wekend ermee gereden. Eerst met alleen radio en later een CD gekocht in de winkel van een benzine station. De ervaring met muziek op de motor en dan ook nog eens van deze kwaliteit is grandioos. De Harmon Kardon audio set geeft over de standaar speakers een geweldig geluid, naar mijn mening is een extra versterker niet nodig. De speakers in de kuip geven de bestuurder genoeg geluid, zowel op de binnenwegen als op de snelweg. Ook de duo passagier heeft met de speakers in de zitting voldoende en mooi geluid om onderweg te genieten van de muziek. De duo passagier heeft aan weerszijden van de zitten knoppen om het volume aan te passen en om een andere zender te kiezen of het volgende nummer op de CD speler.
Verder is het even wennen voor mij als bestuurder van de machine om niet aan het verkeerde knopje van de audio installatie te zitten, zodat bijvoorbeeld per ongeluk de radio aangezet wordt als de CD speler speelt.
Een ander voordeel voor deze audio installatie op deze touring, is dat de CD speler MP3 CD's accepteert. Dus ik had thuis een aantal CD's (700 MB data) volgepompt met MP3 muziek, bijvoorbeeld 3 uur Weekendmix of 150 POP nummers. Als ik de MP3 kwaliteit naar beneden schroef zou ik nog meer muziek op de CD kunnen branden, waarbij ik bijvoorbeeld tot 6 uur muziek op 1 CD kan plaatsen. Lekker voor onderweg.
Het hoesje met de CD's had ik in het vakje gestopt in de beenbeschermer. In beide kuipdelen die aan de valbeugel zitten, zit een relatief klein opbergvakje dat afgesloten is met een lap leer voorzien van drukknopjes, zou dus waterdicht moeten zijn. Het is ook mogelijk om deze kappen te voorzien van een extra speaker, maar zoals ik eerder schreef lijkt het mij niet nodig om dit te doen.
De kuip, batwing, is voorzien van diverse meters en tellers en natuurlijk de audio installatie. Twee grote tellers geven de snelheid, bij mij nu nog in mijlen, en de toeren van de motor aan. In de snelheidsmeter zit een digitale teller voor twee dagtellers en een stand voor het totaal aantal gereden mijlen. Met een knopje kan de dagteller op nul gezet worden.
Daarnaast is de kuip voorzien van een meter voor de buiten temperatuur, de benzine voorraad, waarbij de reserve in mijlen aangegeven wordt in het digitale scherm, een een voltmeter.
Tevens zit in het midden van de kuip een schermpje met lampjes die aangeven of de motor in zijn vrij staat, de oliedruk en dergelijke.
En als aanvulling op mijn andere motoren, deze Ultra uit 2010 heeft 6 versnellingen, waarbij de 6e een echter overdrive is. In de snelheidsmeter wordt aangeven met een 6 als de 6e versnelling in geschakeld is.
Het rijden is zoals ik eerder hierboven schreef super. Het is een echte touring en je merkt ook aan het forsere gewicht dat je echt met het topmodel van Harley Davidson onderweg bent.
Sturen is iets zwaarder als een Road King of een Softail, maar nog steeds opvallend soepel. Als de motor eenmaal rolt kan je er eigenlijk alles mee doen. Een CBR achtje, even opletten, de balans op de motor vinden en draaien maar. Keren op de weg binnen de 5 meter, gewoon doen, de motor kan echt schuin en als je blijft rollen keer je de motor gewoon op de weg zonder de voeten op de grond te hoeven zetten.
Het sturen op de slinger wegen in de Ardennen ging ook onopvallend lekker. Ik hoefde niet te wennen en het rijden, ook met het extra gezicht van de motor, bagage en mijn dochter, ging lekker vlot.
En als je dan het eerste stuk van je trip op de snelweg zit, de motor draait een lekker 2200 toeren, de bak staat in zijn 6 en de snelheid is dan 110 kilometer per uur. Dan zet je de cruise control aan en pin je de snelheid vast. De muziek gaat dan een stapje harder en voor je het weet sta je 250 kilometer verder en begin je aan de volgende tankbeurt.
