Het laatste weekend van oktober staat ook dit jaar weer in het teken van de Belgische 500 miles.

Maar dit jaar wordt het een speciale 500. Het is namelijk de 20e editie van deze geweldige puzzelrit. De Belgische 500 Miles was20 jaar geleden de eertste 500 Miles in Europa en daarmee een voorbeeld voor andere 500 Miles ritten, zoals die in Zwitserland, Italië, Tsjechië, Duitsland, en een paar in Frankrijk!

En om dat het dit jaar de 20e keer is, mogen nu ook niet Harley-Davidson motoren inschrijven en meerijden. En dit zal ik zelf dus later in de rit ook gaan ervaren.
Helaas is de eigenlijke start van de 500 iets anders dit jaar, want het inschrijfpunt en de proloog is verplaatst naar de grote verzamelplaats buiten Antwerpen, maar dat mag de pret niet drukken. Ik rij 's morgens vanuit huis richting het zuiden, om precies 11 over 11 mezelf te melden bij Alexandra.
Veel bekenden weer, waaronder enkele mannen uit Parma Italië. Zij gaan de 500 rijden op een nagel nieuwe El Diablo Low Rider ST (FXLRST) en een Pan America Special met gave livery.

het is iets voor 3 uur als de briefing begint. Hierna kunnen we de motoren starten en gaan we onderweg. De planning was om samen met Henri de rit te gaan rijden, maar letterlijk bij de eerste bocht raken we elkaar al uit het oog. Dus begin ik de eerse etappes alleen.
Onderweg haakt op een gegeven moment Tommy aan. Tommy rijdt een Triumph Tiger en had dus deze editie de mogelijkheid om mee te rijden. We knallen samen de nacht in en rijden van checkpoint naar checkpoint. Ook al heeft Tommy ervaring met dit soort ritten, hij heeft al een keer eerder de Belgische 500 miles gereden, blijf ik voorop rijden en wijs ons de weg door de verschillende dorpen.
Af en toe een snack, een drankje en een tankstop. We hebben een paar aparte afslagen die we missen, maar ons tempo is lekker. Bij de voorlaatste post moeten we wat langer wachten voordat we ons stempeltje en de nieuwe route krijgen. Bij de laatste checkpoint is het helemaal wachten. En vervolgens komen we bij het laatste punt aan, waar we zelfs ruim een uur voorliggen op het groepje wat achter ons rijdt. 

Dus als eerste wederom binnen en trots poseren we met onze pin voordat we aan het welverdiende ontbijt beginnen.
Na een uur vind ik het welletjes en wordt het tijd om weer naar huis te rijden. Als ik mijn motor start zijn er nog geen andere rijders binnengekomen, dus dat uur voorsprong klopte wel.
IK laat de drukte van Antwerpen achter me en de snelweg voor me is daarna een stuk rustiger. Moe maar zeker voldoen zet ik de motor in de garage en na een klein hapje eten zoek ik mijn bed op.
Het was een mooie 500.