Wat een geweldige dagen waren dit naar Slovenië! De Ride 2 Eat heb ik samen met Giel georganiseerd, waarbij het foto moment bij een klein beeldje was in het Kranjska Gora in Vrsic in Slovenië.

De route heen is het eerste deel via de snelweg, om zo snel als mogelijk naar de Oostenrijkse Alpen te rijden. Om 6 uur 's avonds rij ik Sölden in en zoek ik een hotelletje voor de overnachting. Tijdens het eten heb ik app contact met Marcel, hij zit heel toevallig een paar restaurantjes verder. Dus even buiten kijken en Marcel schuift voor het toetje en biertje bij mij aan tafel. 
We spreken af om de volgende dag samen op te rijden naar in elk geval het Top Mountain Motormuseum op de Timmelsjoch in Hochgurgl. 

De eerste meet and greet

Het is half 9 als ik op de camping bij de tent van Marcel staat. Het zal niet warm geweest zijn, en goedkoop was het ook niet, maar goed het gaat ook over het avontuur. Met een prachtig blauwe lucht, een zonnetje tussen de bergen, knallen we de bergen op richting de Timmelsjoch. Marcel geniet ook van deze berg wegen, goed onderhouden, mooi slingerend omhoog. Onderweg halen we nog een groepje traktoren in, die kruipen de berg op, en zijn ook op hun manier aan het genieten van de route.

Uniek motormuseum op de Timmelsjoch

Om 9 uur parkeren we de motoren bij het unieke en prachtige Top Mountain Motormuseum. In januari 2021 afgebrand, direct weer opgebouwd en 18 november 2021 weer heropend. Een meesterklus en het restulaat is wederom oogverblindend gaaf. 

Het museum is in 2 etages ingedeeld. Het beneden gedeelte is al mooi met unieke exemplaren en leuk met het berg thema ingedeeld.
Maar boven is het echt van een andere wereld! Een boardtracker langs de wand, schuin hellend, met een tijdlijn van prachtige motoren. WAUW. Het museum is opgebouwd zoals het voor de brand was en dan is ook direct te zien waarom de brand zo snel om zich heen heeft kunnen grijpen. Overal waar je kijkt zie je hout, de balken, de muren, de platformen. Een prachtig geheel zo samen met de motorfietsen uit alle jaren bij elkaar.

Een korte break in het restaurant voor een koffie en ja dan wil ik nog wel een rondje door het museum. Man man wat is dit een uniek en mooi motormuseum!
Maar dan moeten we ook weer door op deze vrijdag. Marcel wilde een andere route rijden dan ik in gedachten had, dus scheiden onze wegen voor dit moment. Ik rij verder en heb nog een paar mooie passen op de planning staan.
 

Rondje passen in de Dolimieten

De eerste mooie pas is de Jauffenpass, of op z'n Italiaans de Passo di Monte Giovo in het Italiaanse deel van Zuid Tirol. De 20 haarspeltbochten brengen je tot 2099 meter hoogte. Om half 1 maak ik mijn setje met foto's.
 

De volgende pas is de Campolongopas die de verbinding maakt tussen het Valle Badia en het dal van de Cordevole in de Italiaanse Dolemieten. Tussen de fietsers door ben ik tot een hoogte van 1875 meter gekomen. 

Een leuk weg in het zonnetje naar boven en aan de andere kant van de berg in de wolken en met een stuk minder zon weer naar beneden.
Het volgende stuk is verder richting het oosten van de Dolimieten in Italië en zo rij ik via Cortina d'Ampezzo de passo Tre Croci op. De pas gaat 1809 meter de hoogte in en is omringt door bomen en hier en daar een woonhuis. Prachtig gebied dit.

Dan is het tijd voor een hotelletje. Na een Italiaanse maaltijd en een biertje is tijd om mn bed in te duiken. Volgende dag gewoon weer vroeg op en stuur ik mijn Pan America weer de weg op.
Ik rij verder naar de SP619 en rij de Sella Ciampigotto op. Deze pas of berweg tikt net de 1790 meter boven zeeniveau aan. De SP619 is een geweldige weg. De uitzichten op de bergen om je heen zijn adembenemend. En om 9 uur rij ik de volgende Sella over, de Sella di Razzo, een 1760 meter hogen overgang. Gelukkig is het nog vroeg in de ochtend, want dit is een overdag een drukke fietesroute. Gelukkig dus nu om deze tijd geen last van en kan ik lekker doorrijden.

Het is half 11 als ik een werkelijk prachtig uitzicht heb op een meer en de omringende bergen. Ik wilde sowieso even stoppen voor een (eigen gemaakte) koffie en koek, dus zoek ik een leuk plekje voor de stop. Deze vind ik op een weer bijzondere plekl, namelijk bij het Interneppo Monument. 
Het monument wat hier geplaatst is, is ter herdenking aan de grote aardbeving die op 6 mei 1976 dit gebied trof. Het monument is de afbeelding van de isolator die gebruikt is bij het grote Somplago-viaduct van de snelweg A23 die Italië met Oostenrijk verbindt. De brug die in 1974 klaar was, heeft zonder problemen de aardschokken overleefd. De seismische isolator is om die reden terug te vinden in eht ontwerp van het monument.
 

Ik vervolg mijn weg richting het oosten, richting Slovenië. Via de SP76 slinger ik Sella Nevea in. Bij Lago del Predil sla ik rechts af de SS54 op, een iets grotere weg naar de grens. In de bergen zie ik bunkers staan uit vervlogen tijden en bij de grensovergang moet ik natuurlijk even stoppen voor de klassieke foto's.

Nationaal Park Triglav

En dan kom ik op de weg die ik al een tijd op mijn verlanglijstje had staan. Geen pas, maar een weg richting de top, de Sella Nevea op. De Mangart gordel ligt op de grens Slovenië en Italië, hoog in de bergen. Helaas moet ik mijn motor op de parkeerplaats parkeren een stukje beneden de top, dus het echte eindpunt van deze bergweg ga ik niet halen, aleen voorbestemd voor de fietsers en een gek die wil gaan wandelen. Maar dat neemt niet weg vanaf bijna 2000 meter hoogte het uitzicht minder adembenemend is. Wat spectaculair!
  

Ik moet de berg weer afdalen via de weg waarop ik gekomen bent, maar dat is geen straf. Ik ga weer door de tunnel die hier hoog in de bergen gemaakt is, over keitjes die hier al honderden jaren liggen. Daarna weer asfalt en zo daal ik af. 
Ik zie het eerste bordje van mijn eindbestemming voor deze zaterdag, Kranjska Gora in het Vrsic natuurpark. Om iets over 2 uur kom ik aan bij het hotel, snel inchecken, spullen in de kamer leggen, even een poetsdoek over mn gezicht en fris tshirtje aan. Dan opzoek naar mijn IBA-vrienden. Een bar is buiten bij de tennisbaan te vinden, dus biertje met de groep.

Ride 2 Eat Slovenië

Om 4 uur maken we de groepsfoto van deze Ride 2 Eat. Wat super gaaf.

Het zonnetje schjnt nog lekker, dus maar weer even richting terras en nog een biertje. Bijlketsen met de mannen, nieuwe plannen maken, verhalen horen, ervaringen uitwisselen, mega gaaf.

Deze locatie is nog gevonden Giel en draait om het beeldje van Kekec, in de tuin bij het hotel. Kekec was een schrijver van sprookjes verhalen en schijnbaar heel beroemd in Slovenië. Met 30 mensen staan we op de foto, uit heel Europa bij elkaar gekomen voor niet alleen de foto, maar natuurlijk ook voor het eten. Niet voor niets heet dit Ride to Eat.

De terug weg via Bled

Het is nog net geen 7 uur 's morgens als ik het hotel uitstap. Het was een bere gezellige avond, maar nu ook weer tijd om verder te gaan. Nog even een foto van de parkeerplaats met de motoren, natuurlijk mijn eigen Pan America, de foto van Kekec kan ook niet ontbreken en ik zet mezelf nog even op de foto met de planten bak met de tekst 'Kranjska Gora' erop.
En dan jas aan, opstappen en gas op die lollie.

Anderhalf uur later sta ik in Bled en kijk uit over het meer, het kerkje en natuurlijk het kasteel op de berg. Het is al druk in het centrum op deze zondag ochtend, dus snel het centrum uit en nog een stukje langs het meer. 

Spomenik NOB

Ik laat me onderweg weer verrassen door wat er op mijn weg komt. In het Ljubelj park zie ik een monument staan, beetje raar en dichterbij ook luchuber. Dit is het Memorial Park Ljubelj/Mauthausen Concentration Camp, ternagedachtenis van het concentratie kamp Mauthausen. De Slovenen noemen dit een Spomenik en zo zijn er heel veel te vinden in Slovenië.
Het beeld is een skalet en er naast3 muren opgetrokken uit steen ter nagedachtenis van het concentratiekamp wat hier in de 2e Wereld Oorlog stond.
  

Ik zie alleen een afslag over het hoofd en mis dus de Loibl pas, dan maar de tunnel en zo rij ik Oostenrijk in. Het landschap is in een keer anders, glooiender en hier en daar zie ik een kasteel. In Obertaurn doe ik lunchstop. Grappig om weer een keer door een van mijn oude skidorpen te rijden. 
De overnachting doe ik in Duitsland en de maandag is een snelweg dag geworden. Om 8 uur 's avonds zet ik de Pan in de garage. Het waren 3000 super leuke kilomters.