Het Paasweekend valt vroeg dit jaar, net een dag na mijn eigen verjaardag dus een lang weekend en goed voor de eerste echte kilometers in 2021.

April doet wat hij wil en daarom waren de weersvoorspellingen voor de 2e Paasdag slecht en besloot ik om maar 2 dagen te gaan rijden, dus de zaterdag en de zondag, met een overnachting in het Duits (Belgische) Raeren.

De zaterdag

De paar spullen die ik wil meenemen voor deze 2 dagen stop ik in de koffers van mijn Ultra, gooi de benzine tank vol bij mijn tankstation om de hoek en rij het dorp uit. Ik ga via de snelweg richting de Vecht rijden om dan de route richting het zuiden aan te houden en daarbij wel de snelweg vermijden. Het eerste stukje dus langs de Vecht, mooie huizen en kasteeltjes bekijken. Het is redelijk weer met af en toe een zonnetje.

De route loopt een stuk door de Betuwe, waar ik ook een stopje doe voor mijn koffieshot. Onder Valkenswaard kies ik voor een stop bij een speciale plek, de doodendraad bij het klooster van Achelse Kluis. Eerst even geinen met een stel Belgische meiden die precies op de grens Nederland-België ook een foto willen.

De doodendraad

Maar dan die doodendraad, ook wel Draad of Dodenhek genoemd. In de Eerste Wereldoorlog werd door de Duitsers op de grens van het bezette België en het onafhankelijke Nederland over een lengte van 322 kilometer elektrische draden geplaatst. Dit om te voorkomen dat smokkelaars, spionnen en families de grens oversteken. De draad stond onder hoogspanning, met directe elektrocutie als gevolg, vele honderden doden.
Bij Achelse Kluis is de oude draad met versperring en bijbehorende waarschuwingsborden gereconstrueerd. Ook het wachtershuisje bij het klooster is een herbouw op dezelfde plek. Dit wachtershuisje was voor de soldaat die de wacht hield bij het bezette klooster, en in eerste instantie in blank hout gelaten en later vanwege het meer permanente karakter werd het geschilderd. In november 1918 werd de draad afgebroken.

Meer informatie over de doodendraad is te vinden op de Wikipedia link.

De Vennbahn

Mijn route loopt verder via de westkant van Weert door het Belgische landschap om daarna Zuid Limburg door te steken richting Kelmis om vervolgens te eindigen in Raeren.
Ook hier weer een bizar stukje geschiedenis. De Vennbahn was een spoorlijn die van Aken (en Stolberg) naar Luxemburg liep. Sommige delen van de oorspronkelijke Vennbahn bestaan nog steeds als spoorlijn. In 1889 werd de Vennbahn geopend, in eerste instantie als enkelspoor en later, met wat moeite, verbreed tot dubbelspoor. 
Na de Tweede Wereldoorlog werd het Verdrag van Versailles actief. In dit Verdrag werd onder andere besloten om Eupen en Malmady, toenmalige Pruisische kantons, bij België te voegen. Hierdoor liep de spoorlijn verschillende malen door de nieuwe grens, waardoor meerdere keren grenscontroles gehouden moesten worden. Om dit op te lossen werd in hetzelfde Verdrag van Versailles besloten dat de spoorlijn inclusief de bijbehorende gebouwen en technische installaties bij België zou blijven. Door dit besluit kwamen in een keer 4 stukken Duits grondgebied als enclave in België te liggen.
Het goederenverkeer op de lijn nam na de Eerste Wereldoorlog sterk af en tijdens de Tweede Wereldoorlog waren delen van de Vennbahn onderdeel van het Ardennenoffensief waardoor bruggen en tunnels zwaar beschadigd werden. Ook omdat het vervoer van ertsen en kolen sterk verminderd was, de schade aan de lijn groot, werd de oorspronkelijke Vennbahn niet meer hersteld. Echter de geldende afspraak uit het Verdrag is blijven liggen, waardoor er een rare situatie is gebleven, de spoorlijn loopt dus op bepaalde plekken als Belgische lijn dwars door Duitsland, maar de spoorlijn is daar niet functioneel meer. Dit resulteert in een speciale weg die gebruikt wordt door wandelaars en fietsers.
Bij Raeren staat het stations gebouw eenzaam aan een meervoudig spoor stelsel, omwoekerd door onkruid, met een verlaten trein en goederenwagen omringt door bomen. Wachtend op treinen die niet meer gaan komen.

En daar stond ik dan met mijn Harley-Davidson Ultra Limited, op het verlaten spoordeel, in Raeren, een Duitse gemeente in de Belgische provincie Luik, waar de helft van de inwoners Duits is. 

Zondag

Ik nuttig mijn ontbijt in het Ibis hotel in Aken. De donderdag had ik een kamer in een hotel in Raeren geboekt en dacht ook dat dit netjes geregeld was. Echter Covid-19 is nog niet de wereld uit en dat blijkt nogmaals ook tijdens deze rit. Kon ik op de zaterdag alleen een coffee-to-go krijgen, wat niet zo heel erg was. Maar bleek dus ook dit hotel wat ik geboekt had gesloten te zijn, vandaar dat ik  avond ervoor doorgereden was naar Aken voor een hotelovernachting.
Nog even een foto van de Marschiertor, de zuidelijke stadspoort van de Duitse stad Aken. De (een van de) machtigste stadstoren werd gebouwd tussen 1257 en 1300, en maakte onderdeel uit de van de vier toegangspoorten tot de stad. 

Ik stuur de stad uit richting het zuid-westen en kom in het Nationaalpark Eifel. Een geweldig heuvelachtig, groen en mooi landschap met prachtige kronkelwegen waar ik super blij van word.
Het is hier nog mega koud, de temperatuurmeter op mijn Ultra laat constant 2 graden zien met af en toe 3 graden. Maar dat neemt niet weg dat het rijden hier zo ontspannend is. Ik slinger mijn motor over de boswegen richting Gemünd om vervolgens weer door te rijden naar Simmerath en Rurberg. Deze wegen komen uit bij de Rursee waar ook de Rur doorheen loopt. 
Omdat ik moet tanken en de tankplaatsen niet al te dicht bij elkaar liggen hier, maak ik het rondje in de Eifel nog een keer en nadat de tank weer vol zit (a 1,48 per liter super benzine), rij ik richting het zuiden richting Büllingen.  Inmiddels is dit het Belgische Haute Fagnes en ook dit is genieten. Veel bos, veel groen en redelijke hoogte verschillen met zelfs af en toe een waarschuwingsbord van 15% hellingen.

Bij Eupen merk ik dat ik het toch wel erg koud heb en laat de navigatie de kortste route berekenen naar huis. De route laat me om Aken rijden vervolgens via Heerlen Limburg door. 's Middags om half 4 ben ik weer thuis. Koud, moe van de kou en ook wel gaar van het snelweg rijden, zet ik de motor in de garage en waggel mijn huis binnen. Eerst maar even een warme douche dus.

2 dagen rijden, 900 kilometer gereden, 2 landen bezocht. Het was een mooi weekend.