De Ride2Eat ritten worden georganiseerd vanuit de Europese Iron Butt organisatie en hebben elk jaar een uniek thema. Dit jaar was het de vuurtoren.

Ik had eind februari al meegedaan met de Ride2Eat in Egmond aan Zee Iron Butt Ride to Eat nr1 2018 en nu half oktober stond de Ride2Eat naar Bari in Italië op de planning.

Aangezien deze ritten altijd in het weekend zijn, waarbij het de bedoeling is dat op zaterdag om 4 uur bij de vuurtoren een foto wordt genomen en dan 's avonds een hapje eten, had ik me voorgenomen om het stukje naar Bari op de vrijdag te rijden.

Aangezien het best wel een afstand is, iets meer dan 2000 km vanaf Bergen, wilde ik dit als Iron Butt rit gaan rijden, dus binnen 24 uur de afstand afleggen. Dit betekende ook wat voorbereiding, zoals de juiste kleren meenemen, goed uitgerust en een goed geprepareerde motor. Nou is mijn Harley-Davidson Ultra Limited goed geprepareerd, in perfecte conditie en nadat er brandstof ingegooid is wil het gewoon gaan. Het inpakken van de kleren was ook geen probleem, gewoon even wat tshirts en ondergoed in de tas en klaar, en wat kleren klaar leggen om aan te trekken voor de heenreis, en dan voornamelijk in lagen opbouwen. Check.

Maar dan het uitgerust vertrekken, dat was niet helemaal gelukt, want de donderdagavond stond nog even in het teken van een personeelsuitje met het team. Eten bij de 'Japannner' in Haarlem. Zeker gezellig, maar ik lag pas om 11 uur in mn bed.

Vrijdagochtend gaat de wekker om kwart over 5. Kleren aan, koekje eten, spullen pakken en de motor inpakken. Nog even wat extra spullen, zoals handschoenen en een extra helm mee, en motor starten en gaan. Bij de lokale Esso de tank volgooien en dan kan ik echt de weg op. Het is kwart over 6 's morgens en deze is nog lekker leeg.

Via Utrecht en Arnhem rij ik Nederland uit en Duitsland in. De A3 blijf ik volgen richting het zuiden. Mijn navigatie op mijn Harley-Davidson Ultra laat zien dat er file is bij Lausanne en daarom wordt ik omgeleid. Zo kan ik in het Zwarte Woud nog even genieten van het zonnetje en de mooie Indian Summer kleuren. Wat is dit genieten!

Ik rij bij Schaffhausen Zwitserland in, bijzonder hoe ze hier de landsgrens hebben getrokken, maar mooi rijden. En ook leuk, omdat ik deze zelfde weg vorig jaar heb gereden toen ik met Danny naar de Swiss Harley Days in Lugano was gereden. Ik neem de Gotthart tunnel en via Lugano en het langs het Como meer rij ik Italië in richting het zuiden. Deze weg brengt wederom veel bekende plaatsen die ik al een keer heb mogen bezoeken, zoals Parma, Modena, Bologna en San Marino. 

De weg vervolgt zich langs de Adriatische Zee. Inmiddels is het ook diep in de nacht. De tolweg hier is voor de 2 linker rijbanen gewoon goed, maar de rechter rijbaan, daar waar de vrachtwagens normaal gesproken rijden is op veel plekken een gatenkaas. Soms stuiter je zo erg over de weg, dat je vanzelf op de middelste baan weer rijdt.

Net voor Bari tank ik de tank weer vol, iets meer dan 2000 km op de teller en nog een klein stukje te gaan tot de vuurtoren. Natuurlijk veel te vroeg, de klok staat op 5.32 en het is nog echt donker, maar ik sta bij de vuurtoren van Bari.

Toch wel een klein beetje moe, dus zoek ik een koffiebarretje voor een doppio espresso en een croissantje. Na een powernap ben ik de omgeving ten zuiden van Bari gaan verkennen. In de omgeving van Alberobello staan schattige huisjes waar vroeger de werkers voor de olijfgaarden woonden. Een toeristische attractie.

Maar ook de olijfgaarden zijn prachtig, met bomen van meer dan 400 jaar oud. En natuurlijk prachtige wegen om met de motor op te rijden. Een genot zo met opkomende zon, een temperatuur die stijgt richting voor ons zomerse temperaturen en rustige wegen.

Langzaam rij ik weer terug naar Bari. Inmiddels is mijn hotelkamer in het luxe Palace Hotel voor mij gereed gemaakt en maak ik gebruik van een paar uur slaap.

Dan toch even de stad in, prachtige pleintjes, een apart kasteel, een bijzondere kerk waar ‘onze’ Sinterklaas begraven is en veel echte Italiaanse straatjes waar oude vrouwtjes op traditionele wijze de oortjes gemaakt worden, Orecchiette een traditionele pasta. Dus op een pleintje dit als lunch genuttigd.

Om 4 uur is het tijd om te verzamelen bij de vuurtoren van Bari, Faro San Cataldo. Een groep van 32 motorrijders, mannen en vrouwen uit Duitsland, Engeland, Italië en Nederland heeft zich verzameld voor de groepsfoto.

Hierna hebben we nog wat ‘eigentijd’ die ieder voor zich invult. Ik pak een biertje op het overdekte terras aan de straatkant van het hotel. Al snel komen er nog wat andere bijzitten en delen we onze motorverhalen met elkaar. Ik maak nieuwe vrienden en praat met oude vrienden bij.

Om 19.00 wordt het diner opgediend in het restaurant van het hotel. Hier schuif ik aan bij een leuke tafel met onder andere de energieke Suzanne. Een Nederlandse meid van 26 die in Zwitserland woont, net voor 2,5 jaar haar motorrijbewijs heeft en nu al verslaafd aan de lange afstandsritten van de IBA. Nu al een bikkel. Het werd laat die avond.

Zondag ochtend pak ik weer al mijn spulletjes in de motor, start de Harley en rij Bari uit richting A14 richting het Noorden.

Het weer begint om te slaan, er staat wat meer wind en de temperatuur stijgt wat minder snel. Omdat het gewoon overdag is dat ik hier nu rij, kan ik mooi genieten van de omgeving. Aan mijn rechterhand ligt nu de Adriatische Zee en het eerste stuk heb ik aan beide kanten de olijfbomen. Maar ook schattige dorpen Barletta, Vasto en het grote Pescara. Het is zondag dus blijft het rustig op de weg en mijn weg vervolg ik richting Zwitserland. In Buochs, net onder Luzern, pak ik een hotelletje voor de nacht.

De volgende dag rij ik net voor de drukte uit Luzern door en vervolg mijn weg richting Duitsland. Daar merk ik nu wel dat het wat drukker is, maandag laat ook weer veel vrachtwagens zien op de Duitse snelwegen. Om half 6 parkeer ik mijn Harley in de garage en zit mijn IBA Ride to Eat er op.