Door 12 landen, onze Oost Europa rit

Een vakantie van 2 weken, door 12 landen in het oosten van Europa, dat is wat we gepland hebben. Iloe is al vroeg vrij van school, na het maken van haar eindexamens, maar we moeten woensdag 14 juni weer terug zijn, want dan krijgt Iloe haar officiële uitslag van school. We gaan op maandag 29 mei met z'n tweeën op de nieuwe Harley-Davidson Ultra de weg op richting het oosten.

Na een dag snelweg zijn we aangekomen in ons hotel vlakbij Dreesden en hebben we een goede avondmaaltijd wel verdient. De volgende dag heb ik de navigatie op mijn Ultra op 'snelweg ontwijken' gezet en rijden we via Stolpen naar Löbau, door het voormalige Oost Duitsland wat nog op veel plekken terug te zien is. Onderweg stoppen we natuurlijk regelmatig, en ook zo in een allerleukst plaatsje met een kasteel en kerk op een heuvel. Op het terras, in de schaduw, genieten we van een koele fanta en schieten nog wat foto's op het pleintje voor de kerk, met oa een knal rode Lamborghini. Vlakbij Zittau rijden we Polen door naar Tsjechië en zo hebben we de eerste 3 landen al gehad.

Via Booking.com vind ik een hotel in Jablonec nad Nisou, net onder het Reuzengebergte en onder de rook van Liberec. Een simpel hotel, de Harley kon ik in de nabij gelegen garage parkeren, wel zo een veilig idee en eten voor een habbekrats deden we in een eenvoudig maar net restaurant in het kleine centrumpje.

De volgende dag rijden we naar Praag, maar via kleine binnendoor wegen en door bijna verlaten dorpen. Onderweg nog een prachtige fotoshoot van mijn nieuwe Harley-Davidson FLHTK Ultra Limited. Op de achtergrond een verlaten en vervallen overheidsgebouw met prachtige beelden op een muur, wat een mooi contrast geeft met de zwarte pracht.

In Praag bezoeken we eerste de Harley-Davidson dealer. Een kleine shop met een grote werkplaats in een afgelegen woonwijk buiten de stad Praag. Op het terrein zit ook een gezellige HOG kroeg met een leuke hangout voor de lokale bikers. Die week is ook de European Super Rally aan de gang, dus lopen er ook enkele Engelse bikers rond, altijd gezellig.

Thuis had ik al een hotel in Praag geboekt, echter bij inchecken bleek dat zij geen parkeerplaats voor mijn motor hadden, dus omgeboekt naar een ander hotel, waar de motor netjes binnen geparkeerd kon worden, super.

's Avonds zijn we lopend de stad in gegaan, waar we nu vanaf de kant van het klooster de stad in wandelden en na de eerste indrukken van de gezellige binnenstad, in het centrum erg lekker hebben gegeten. Een hamburger voor Iloe en een Varkensknie voor Michiel.

De volgende dag gaan we Praag in, maar nu even wat langer, we nemen de hele dag hiervoor. Petjes op in verband met de zon, korte broek aan vanwege de sinderende hitte en flesje water in de hand om het vochtgehalte in het lijf op pijl te houden. We wandelen naar het centrum en onderweg pakken we het eerste museum mee, de bibliotheek in het klooster. In deze bibliotheek zien we duizenden boeken, waaronder unieke handgeschreven en getekende bijbels, maar ook ruimten met prachtige plafond schilderingen. Onderweg naar de Karels brug lopen we langs prachtige gebouwen met zeer mooie details, je blijft je hier verbazen over de pracht en praal in de gebouwen. En ook op de Karels brug, waar het om half 11 al behoorlijk druk is met toeristen, zijn veel details te bewonderen in de diverse sculputeren die je op de brug kan vinden.

Na het bekijken van de astronomische klok, een unieke bezienswaardigheid op een druk en toeristisch plein, lopen we verder de oude stad door. 's Middags kiezen we voor een rondtoer door de stad in een 'oude' open auto met een Engelstalige gids, hierdoor krijgen we een ander deel van Praag te zien en ook een leuk bijpassend verhaal.

Onze avondmaaltijd genieten we bij een lokaal restaurant en zo krijgen we weer wat energie om de terugweg te bewandelen naar ons hotel.

Vrijdag 2 juni wordt een speciale dag. We rijden lekker vroeg Praag uit om als eerste een bijzonder kerkje te bezoeken vlakbij Kutná. Deze rooms-katholieke kapel is opgebouwd met en herbergt de botten van ruim 40.000 mensen. Binnen zie je dan ook alleen maar menselijke botten en schedels, wellicht een beetje leguber, maar wel indrukwekkend.

Vervolgens rijden we door richting Svratouch om aldaar een leuk, klein, maar historisch motor museum te bezoeken. We worden hartelijk verwelkomd door de dame achter een groot bureau. Terwijl we het museum in lopen en ons vergapen aan de prachtigste Tsjechische en andere buitenlandse motoren, worden de lampen nog even aangestoken en begint een antieke radio wat lokale muziek uit te braken. In het museum dus niet alleen oude Jawa's, maar ook Engelse Ariels, AJSen en Triumps, alsook een unieke Raleigh, een Sunbeam, Douglas en andere pracht exemplaren uit de Engelse motor geschiedenis. In een aparte kamer staat nog een naoorlogse Harley-Davidson type WL en enkele Duitse BMW motoren. Buiten het kleine museum wacht ons nog een leuk tafereel. Mijn nieuwe 2017 Harley-Davidson Ultra wordt bekeken door twee wat oudere Tsjechen, die bewonderd lopen te mompelen tegel elkaar. Iloe en ik pakken onze helmen weer en ondertussen zet ik contactschakelaar van de Ultra op aan, hierdoor verlicht het multimedia scherm op, gaat de mp3 speler aan en komt het navigatie scherm op. De mannen kijken elkaar en daarna mij verbaasd aan, dat hadden ze nog niet gezien op een Harley. Vervolgens start ik de motor, nadat ik eerste de Jekill&Hyde uitlaten open had gezet, stap op en rij met Iloe de straat uit.

Onze volgende stop is net over de Oostenrijkse grens. Een prachtige burcht op een heuvel, daterend uit de 12e eeuw. Helaas zijn we net iets te laat om de burcht zelf in te lopen of de roofvogels van de valkenier te zien die een plek hebben gekregen op het terrein. We lopen een rondje om het kasteel en vervolgen onze weg richting Wenen, want onze dag is nog niet klaar.

In Wenen rij ik de Ultra richting Michaelerplat, waar we net na half 6 van de motor afglijden. Iloe snapt het op dat moment nog niet helemaal, maar als ik zeg dat we daar nu naar binnengaan, ziet ze in een keer de link met de paarden en koetsen die op het plein staan, we staan voor de Spaanse Rijschool! De blik en juich zeggen genoeg, de verrassing spat van haar gezicht. En dan de volgende verrassing, deze avond is er een voorstelling van de Spaanse Rijschool, de enige in de zomer, want de volgende is pas weer eind september. Op het moment dat ik voor de kaartjes richting de kassa wil lopen, worden er twee kaartjes voor de eerste rij aangeboden. De deal is snel gesloten en dan moeten we zelfs nog een beetje haasten want de show zelf begint om 19.00 en we hebben nog niet eens gegeten. En een snelle maar wel lekkere maaltijd in een restaurant net om de hoek van het plein, lopen we de manege in en vinden onze plek met uitzicht op de plek waar het Weens Philharmonisch Orkest gaat zitten en de rest van de bak. De show is prachtig, 5 witte Lippizaners en een zwarte, bereden of begeleid door hun ruiters, zien we de hoge school van de dressuur uitoefen, met als hoogte punt de pas de deux op muziek van het orkest.

Na deze onvergetelijke dag zoeken we ons hotel in de buitenwijk van Wenen op en gaan we moe maar zeker voldaan slapen.

's Morgens pakken de motor om Wenen weer in te rijden. Ik parkeer mijn motor om de hoek bij de tuinen bij het oude Keizerlijke paleis. Het eerste gedeelte wandelen we door de stad, maar hebben al snel het idee dat we zo te weinig gaan zien van de stad, dus kiezen toch voor een rondtoer met wederom een 'oude' open auto die elektrisch wordt aangedreven en bestuurd wordt door een vriendelijke edoch alleen maar Oostenrijks-Duits sprekende man. De mooie verhalen over de stad en haar geschiedenis kon ik dus direct vertalen voor Iloe, maar zo kregen we wel de mooie details te zien en te horen van de stad. Natuurlijk kunnen we een bezoekje aan de schatkamer van de keizer en de woonvertrekken van keizerin Sissie niet overslaan, wat een pracht en praal is hier te zien en wat daarbij echt opvalt is de enorme hoeveelheid borden, schalen, bestek, kandelaars en glaswerk wat te zien is in de vele kamers.

Omdat het echt snoeiheet is in de stad besluiten we om de motor te pakken en de HD dealer van Wenen te bezoeken. Deze zit echter een 25 kilometer buiten de stad, maar dat is geen straf, want rijden geeft weer een stuk verkoeling. Helaas en ook wel vreemd, is dat de dealer gesloten is op zaterdagmiddag. Dus onverrichte zaken, alleen de foto nemen we mee als herinnering, rijden we terug Wenen in. Na een kleine opfrisbeurt in ons hotel, pakken we de motor weer om rond 7 uur de kade langs de Donau op te lopen. Een hele gezellige andere kant van Wenen is hier te vinden, veel eettentjes met normale prijzen, kunstenaars die aan het werk zijn of mensen die een eigen kruidentuintje onderhouden, of gewoon jongelui die met een eigen flesje wijn op het randje zitten aan de Donau en genieten van de ondergaande zon. Tijdens ons rondje langs de Donau zien we aan de overkant nog een giga rivierboot liggen met ernaast een zwembad, hoe sjiek kan het zijn.

Na een fantastische dag in Wenen was dit een mooie afsluiting, het andere relaxte gezicht van Wenen langs de Donau.

En dan gaan we weer op pad, door Oostenrijk rijden we richting Slowakije om vervolgens Hongarije in te rijden. Hierna rijden we Oostenrijk weer in en daarna Hongarije weer in en genieten van de mooie groene en glooiende omgeving. Onze volgende grensovergang is Slovenië waar we een zeer gezellige Bed & Breakfast hebben geboekt. Een foto stopje bij het lokale kasteel geeft hier ook een mooi uitzicht over de heuvels en zien een onweersbui naderen, dus nog even een beetje vaart maken richting onze slaapplaats. Voor het avondeten kiezen we een 'snackbar' waar we een pizza punt eten en als toetje een ijsje.

's Nachts onweert en regent het behoorlijk, maar de volgende dag begint 's morgens vroeg al snel warm te worden, waardoor het dauwspel prachtige foto's opleveren.

We rijden heel Slovenië door om Italië in te rijden ter hoogte van Gorica. Mijn route laat ons doorrijden tot in Venetië, super leuk om het zo even te zien. Ik boek snel via Booking.com een hotel in Mestre, de redelijk grote stad voor Venetië, zodat we de volgende dag snel Venetië zelf nog een keer in kunnen gaan.

Dus 's morgens om 9 uur bestellen we een echte Italiaanse espresso en cappuccino aan een van de Venetiaanse kanalen, wat een geweldig gevoel.

Hierna pakken we de SR105 en Sp33, wegen die door gedeeltelijk verlaten dorpen gaan en waar we verlaten en vervallen industriële gebouwen zien. Na een kleine tussenstop in Modena voor een lunchje op een pleintje rijden we door naar Maranello, de thuisbasis van Ferrari. Hier krijgen we nog een giga regenbui over ons heen, net op het moment dat we de parkeerplaats van het Ferrari museum op rijden. Het bezoekje had ik al gepland, dus een uurtje genieten in het museum van de prachtigste exemplaren van dit roemruchte Italiaanse automerk met het steigerende paard. Vandaag maken we er ook niet een lange dag van dus om 4 uur rijden we, na enig zoekwerk, het terrein van onze B&B voor vannacht op. Hier worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse en krijgen na een lekker bakje koffie onze slaapkamer aangewezen. Ons avondeten bestaat ook deze keer weer uit een Italiaanse pizza, gebakken in een lokale pizzatent door de echte pizzabakker.

Tijdens het ontbijt krijgen we het advies om het Ducati museum in Bologna te bezoeken, dus stappen we met een goed gevoelde buik weer op de motor en laten de navigatie ons volgen naar het museum. De verrassing is echter dat dit museum gesloten is, helaas, want een stukje geschiedenis van dit Italiaanse motorpracht had ik graag willen beleven. Hierna wordt het tijd om richting het noorden te gaan rijden en genieten van de afwisselende uitzichten langs de weg en zien de bergen opdoemen bij het Garda meer. In Brescia willen we eigenlijk de Harley-Davidson dealer bezoeken, maar deze is gesloten. Echter niet getreurd want ik zie direct een bordje staan met een pijl naar het museum van de Mille Miglia, de beroemdste 1000 mile wedstrijd van Italië die gehouden werd tussen 1927 en 1957. In het museum wordt de gehele geschiedenis in beeld en geluid gebracht van de Mille Miglia, met de prachtigste originele auto's, kleding, bordjes, en ander zaken uit die tijd. Ook een mooi detail in het museum is de ontwikkeling van de weg waarop de Mille Miglia werd gereden, van onverharde weg in 1927 tot aan asfalt in 1957.

Wederom besluiten om er niet een al te lange dag van te maken en ik vind in Booking.com weer een leuke B&B, een voormalig hotel wat nu alleen B&B is en waar ook een gave motor in de ontbijtzaal staat. Altijd leuk om die details te zien en ook om op gewezen te worden door de beheerster van het B&B.

Donderdag ochtend beginnen we dag al goed met een van de prachtigste passen die ik ooit gereden heb. Bij Edolo kies ik niet voor de geijkte route naar Bormio en de Cavia en Stelvio, maar juist voor de westelijke route naar Lombro om bij Megno de Alpe Trivigno op te rijden, een bergweg die stijgt met een percentage van 25% en tot een hoogte gaat van 2150 meter. Helaas geen bord op het hoogste punt, wel een geweldig uitzicht en dan weer een mooie afdaling naar Tirano, om via de SS38 de grens met Zwitserland over te rijden.

We zitten nu echt in de Alpen en genieten van de bergen en de wegen. Onze eerste echte bergpas is de Passo del Bernina, met een stijgingspercentage van gemiddeld 'maar' 12% is het wel een mooie weg en staan op 2330 meter hoogte voor het eerst in de sneeuw. Gaaf!

Het leuke is dat we daarna Zwitserland weer verlaten en Italië weer even inrijden. We rijden op dat moment op de SS36 en die weg gaat door een prachtig natuurgebied en we gaan via de Montespluga en de Passo di Spluga, 2117 meter hoog en weer sneeuw, Zwitserland in. Vervolgens krijgen een prachtige afdaling voorgeschoteld met hele mooie haarspeldbochten. Wat is dit genieten!!

In Filisur vinden we een hotelletje en aan de overkant kunnen we een avondmaaltijd scoren. Wat een mooie afsluiting van een super dag. 

Vrijdag rijden we via Chur naar het meer van Zurich. Hier zien we ook onze eerste arend, de steenarend vliegt laag over de weg van de bosrand richting de weidelanden, wat een immens mooi gezicht.

Om half 3 landen we in ons hotel in Dietikon, spulletjes de kamer in dragen en vervolgens wat boodschappen doen in de supermarkt aan de overkant voor ons avontuur van de dagen hierna. In het centrum van Dietikon pakken we nog een frisje en bij de Mexicaan eten we lekkere burrito en taco's.

We staan zaterdag niet al te vroeg op. We laten onze bagage in het hotel en nemen alleen het eten en drinken mee op de motor. We melden ons om half 11 bij de Harley-Heaven, de HD dealer in Dietikon. Hier is het inschrijven voor de Swiss500 al begonnen en als ingeschreven nummer 74 krijg ik mijn stempelboekje en laat ik de kilometerstand noteren. De Proloog is een lastige en het is dus echt wel weer een beetje inkomen in het puzzelen met de aanwijzingen. Bij de verzamelplaats wordt het startveld verdeeld in vieren vanwege het groot aantal inschrijvingen bij deze rally, maar eerst is het wachten tot 3 uur en dat doen we met 390 anderen bij het sportcomplex van Schwerzenbach, buiten en gelukkig in de schaduw. Na de korte briefing van de organisatoren kunnen Iloe en ik in de tweede groep van start en dat is om 15.10. Ik hou een beetje afstand van de groep Belgen die als idioten van start gaan. De eerste etappe is richting Bodensee, waar het bij zowel de secret checkpoint als de echte checkpoint nog behoorlijk druk is. Het volgende checkpoint wordt al een stukje rustiger en daarna rijden we richting Sankt Gallen. Tijdens de periode van schemering naar zonsondergang rijden we de Klausen pas op, en op 1952 meter hoogte staan we voor de 3e maal in de sneeuw, wederom een mooi moment.

De echte zonsondergang beleven we langs het meer bij Luzern, die we vanaf de zuidkant rechtsom langs rijden, wat een mooi beeld geeft van de ondergaande zon tussen de bergen door. De zon komt om half 6 op, en om kwart voor 6 's morgens staan we op nog een kleine top, de Col de la Croix, 798 meter, maar wel met mooie slinger wegen. Dan laat de organisatie ons via een prachtige bos weg rijden tussen Lucelle en Kleinlützel, dit is een weg die kronkelt tussen Zwitserland en Frankrijk, waarbij je op een gegeven moment niet weer weet of je nu in Zwitserland zit of in Frankrijk.

De route gaat onder Basel door en vervolgens rijden we Duitsland in. Om half 11 is het al aardig warm aan het worden, de lucht is strak blauw en alles wat we zien is prachtig groen, maar ook veel zuid Duitse vakwerk huizen. We missen hier nog een secret checkpoint, dus moeten we nog een stukje terugrijden voor de noodzakelijke stempel. Het volgende stuk is voor het puzzelen weer redelijk simpel en maak ik geen fouten en zo rijden we richting Zurich. Bij het vliegveld is het nog even zoeken, in Rümlang is de finish, voor mij nu de tweede keer om hier binnen te rijden, wat een lekker gevoel en voor Iloe haar eerste keer, achterop, wat een prestatie, gaaf! 1023 kilometer hebben we gereden, in 20 uur (deze route zou 830 kilometer zijn, dus iets te veel omgereden).

Trots, voldoen, maar zeker ook moe rijden we terug naar het hotel, even een 2 uurtjes slapen om vervolgens toch weer de benen te strekken en in Dietikon wat te gaan eten.

Maandag rijden we weer richting huis, de vakantie zit er bijna op, maar we gaan vandaag nog de binnenwegen rijden. Om half 11 rijden we Duitsland in en om 1 uur rijden we Frankrijk in. Dit gebied is het gebied van de druiven en dus wijn, overal zie je de wijnhuizen en verkooppunten staan. Om kwart over 4 rijden we Duitsland weer in en om half 7 parkeren we de Harley in de garage van een gezellig Duits hotelletje. Met een kleine schnitzel en een gordonblue sluiten we de dag af.

Deze dinsdag is de laatste dag van onze papa-dochter-oost-Europa vakantie. We starten redelijk vroeg de dag, om vervolgens om 9 uur Luxemburg in te rijden. We blijven de binnendoor wegen volgen tot aan St Vith in België. De Belgische grens bereiken we iets voor 11 uur. Hierna pakken we de snelweg en rijden via Maastricht richting Bennekom. Bij Oma doen we een (late) lunch en vertellen ons verhaal, wat met flarden uit onze monden komt, omdat we het niet meer weten, elkaar aanvullen, maar eigenlijk omdat we teveel hebben meegemaakt om het even zo te vertellen. Om 5 uur parkeer de trouwe motor in de achtertuin, we zijn thuis, na ruim 5400 kilometer, 12 landen doorkruist te hebben, 3 maal in de sneeuw te hebben gestaan, temperaturen van 33 graden hebben meegemaakt, maar ook 2 geweldige steden bezocht te hebben en enkele prachtige musea, hoogte punten als de Spaanse Rijschool, de Swiss500 en wederom de prachtigste wegen voor de motor, kan ik zeggen dat deze vakantie een ster krijgt.

De foto's van onze reis: