De traditionele april vakantie dagen doen we altijd al over de plas, in Engeland, maar dit jaar zijn we in Ierland en doen we het in wat meer dagen.
Na een dag sturen door Engeland, van Newcastle naar Cairnryan in Schotland, waarbij we ook een prachtige uitstap hebben gemaakt in Dumfries and Galloway Forest Park, starten we op zaterdag in Belfast. Onze tweede nacht van de trip hebben we doorgebracht in een leuk hotel in de jachthaven van Bangor, Noord Ierland. Op advies van de dame bij de receptie hebben we gegeten in een restuarantje net om de hoek, op zijn Engels, beetje kaal en saai, maar heel erg lekker gegeten. En de avond afgesloten met een whiskey van Peter en een sigaartje. Maar de zaterdag rijden we dus eerst Belfast in. Hier is tussen 1960 en 1997 een heftige strijd gevoerd tussen katholieken en protestanten, waarbij de IRA veel bomaanslagen heeft uitgevoerd. Naar aanleiding hiervan zijn in het gebied van Skankill Road veel muurschilderingen te vinden en hiervan hebben we een aantal van dichtbij bekeken. Indrukwekkend.
De volgende stop was de Harley-Davidson dealer van Belfast, maar deze zit echter een behoorlijk stuk buiten Belfast, op 30 kilometer afstand en een half uur rijden. Toch even een t-shirt scoren.
Het Mourne Mountains gebied is een beetje saai om doorheen te rijden, maar daarna zien we de East Coast weer, prachtig om langs te rijden. Dit stuk is nog steeds Noord Ierland, waar je de koffie in Engelse ponden moet betalen. Van de grensovergang naar Ierland hadden we iets meer verwacht, een enkel bord dat we nu in de county of Monaghan aangekomen zijn. In het Rostrevor Forest gaan de bergen wat meer de lucht in en bij 400 meter hoogte is het dan ook echt even heel koud. Nadat we de wegen in Noord Ierland hebben gehad, heel ruw asfalt, dan is het een genot om te rijden in Ierland, super wegen, mooie bochten, waarbij ook de R wegen nog goed begaanbaar zijn. De lunch doen we in een snackbar, omdat er gewoon minder eetgelegenheden zijn in Ierland dan in Engeland. Ons eindpunt van is Sean's Bar met Murphy's Law als B&B in Athlone. Sean's Bar schijnt de oudste bar van Ierland en wellicht van Europa te zijn. Gezellig was het in elk geval en het eten in de pub ook. De nacht scheen buiten een beetje druk te zijn geweest, maar ik heb daar zelf niet veel van meegekregen.
Onze tweede dag in Ierland is echt een dag van uitersten geworden. Het eerste stuk richting Clare gaat dwars door grote gebieden met turf, waar de 'boeren' hele stukken grof gras aan het verbranden waren om het turf vrij te krijgen, waarbij we soms ook door stevige rookwolken moesten rijden. Mooi ook om te zien dat de brem volop in bloei staat, dus veel geel op de heuvels en langs de wegen. Apart ook dat we veel vervallen huizen zien, maar ook nieuwbouw huizen, groot en klein tegen komen. Van de Atlantische kust in Clare rijden we op de N85, die een onderdeel vormt van de High Atlantic Way, een soort Route66 van Ierland. Voorbij Limmerick rijden we weer richting de Atlantische Ocean, waarbij we veelal de High Atlantic Way parallel houden en dus de binnendoor wegen nemen. Natuurlijk stoppen we bij de Clifs van Moher, wat een indrukwekkend gezicht, de rotsen die loodrecht naar beneden lopen, soms wel 200 meter, het hoogste punt is 214 meter.
In Tralee hebben we onze overnachting. Een klein plaatsje met een leuk B&B van een aardige dame. Een restaurant en de kroeg vinden we een stukje lopen in het centrum.
Maandag is de dag van de bochten! We beginnen onze dag in Dingle, via The Dingle Peninsula maken we een prachtig rondje over de mooiste wegen. Hierna bezoeken we een kennis van Peter in de buurt van Killarney, hij gaat samen met zijn vriendin een bed and breakfast beginnen, maar eerst moest er nog wat opgeknapt worden. Maar in elk geval een mooie plek om te onthouden als uitvals basis voor de Ring of Kerry en het meer dan prachtige natuurgebied Gap of Dunloe. Helaas was het ook vakantie hier, dus op de weg door de Gap of Dunloe, vanaf Dunloe, reden paard met wagens met toeristen het eerste stukje omhoog. Maar hierna konden we gewoon doorrijden en wat is het mooi hier! Enorm genieten. En dan komen we een restaurantje tegen, vel geel geschilderd, waar ze pannekoeken verkopen en waar we aangesproken worden in het Nederlands. Blijkt de eigenaar uit Akersloot te komen en zijn familie weer bekende van onze Peter. De volgende stop die we hadden in gepland was het meest zuid-westelijke puntje van Ierland, Mitzen Head.
Een stukje van de weg rijden we terug om vervolgens weer de High Atlantic Way te nemen, of stukken parallel hieraan om uit te komen bij onze overnachtingsplaats, een kasteel aan het water van de oceaan. Mijn route was echter niet helemaal goed ingesteld op het adres, stonden we daar in de middle of nowhere ..... HarryB was zo pienter om op zijn navigatie de optie hotel in te toetsen en zag het castle bed and breakfast staan, dus aanklikken en rijden maar. Een prachtig middeleeuws kasteel, in de 13e generatie van de familie en de huidige eigenaren hebben er een mooi Bed & Breakfast van gemaakt. Het kasteel zelf heeft nog echt authentieke elementen, prachtig om te zien.
We pakken een biertje en wat te eten in de enige pub van het plaatsje een 200 meter de heuvel op. We hadden elk een eigen kasteelkamer, dus slapen hebben we zeker die nacht.
Onze laatste dag in Ierland begint stoer. De motor van HarryK starte wel, maar sloeg direct weer af omdat hij zijn standaard nog had uitstaan. Hierdoor was de accu leeg en moesten we de motor 'even' aanduwen. De tweede keer was succesvol en konden we de trip van 400 kilometer starten. Het stuk dwars door Cork viel even tegen, nadat we 3 dagen eigenlijk alleen op de weg waren, was het even wennen in deze drukke stad met verkeerslichten en veel verkeer.
Maar daarna reden we weer richting het noorden en maakte een stop in Waterford, ook even de Harley-Davidson dealer bezoeken. Wederom zoeken en dankzij de navigatie gevonden op een industrieterrein ergens ver weggestopt. In deze winkel komen we een lokale Ier tegen die ons begeleidt naar een restaurant in het centrum van de stad. We parkeren onze Harley's voor de deur van een chick hotel-restaurant en bedanken onze gids. Dit had voor ons niet de eerste keuze geweest, zullen we maar zeggen, maar binnen werden we verrast door een drukte voor een buffet wat ons zeer goed heeft gesmaakt. Goed eten voor weinig geld. We moesten nog wel wat kilometers rijden, dus kozen we voor de korste en snelste route richting Dublin. In Dublin hadde we een leuk hotel geboekt op loop afstand van de barretjes van Temple Bar. De motoren kunnen we parkeren in een Q-park garage. Het biertje smaakt erg goed in Temple Bar en eten doen we in een Italiaans restaurant.
Onze laatste dag staat in het teken van veerponten. De eerste is al vroeg op de woensdag, namelijk die van Dublin naar Holyhead in Wales Engeland. We rijden het eerste stuk via de snelweg om daarna rijden we bij Manchester een stuk zuidelijker op binnendoor wegen en daar begint het voor het eerst te regenen. Met slecht zicht op toch wel slingerwegen, die als het mooi weer is, heel mooi zijn, rijden we Peak District in. Zelfs met afdalingen van 20% is de omgeving mooi, ware het niet dat het nog steeds aan het regenen was. Maar dan na een mooie stijging tussen de peaks van Peak District, zien we blauwe lucht. De zon gaat schijnen en we rijden het inmens mooie Peak District uit richting Chester. Zeker een gebied om naar toe terug te keren!
Het laatste stukje naar Hull is best wel saai, waarbij we nog wel even op een afgesloten weg komen te staan. Bij Hull schepen we onszelf in, nemen een biertje, eten iets, bekijken een voetbal wedstrijd, lullen een beetje slap, en gaan redelijk vroeg slapen op de overtocht naar Rotterdam.
Donderdag ochtend zijn we alle vier weer thuis en hebben een afstand van 2350 kilometer afgelegd.
Foto galerij van de vakantie in Ierland:
