Zaterdag ochtend, samen met Henri het ontbijt gedaan in het hotel en klaar om naar Harley Heaven te rijden in Dietikon boven Zurich. Henri was donderdag al aangekomen in het hotel en ik had de vrijdag genomen om de rit van 850 kilometer te rijden. Vrijdag avond was ik zelf nog even Dietikon ingelopen en verbaasde om het flaneer gedrag van de buitenlandse Zwitsers, de prachtigste bolides reden door de straten, van AMG Mercedessen tot aan een Ferrari en een nieuwe Lamborghini Aventar aan toe.

Terug naar de Swiss500, bij de Harley-Davidson dealer kregen bij inschrijven een t-shirt, een koek, een energy drankje en nog wat snoep. Ook de route beschrijving van de proloog mochten we in ontvangst nemen. De Swiss500 start zelf om 3 uur ’s middags dus besloten we om nog even door de Harley winkel te wandelen aangezien het buiten mega hard aan het regenen en onweren was. Nadat die bui overgetrokken was, trokken we de regenjassen aan en starten de proloog. Dit was echt een puzzelrit, met de route in de routerol reden we eerst achter een groepje aan en reden prompt ook verkeerd. Dus zelf beter opletten en kijken en elkaar aanvullen en op die manier een leuke proloog gereden naar het verzamelpunt van de Swiss500.

Inmiddels was het prachtig weer geworden, de zon brandde lekker en we genoten op het terras nog even van een goeie bbq burger.

Om 3 uur was het openingspraatje van Peter Schibli, daarna konden we de route van leg 1 ophalen, in het Frans, Italiaans, Duits of in het Engels. En hierna was het tijd om in 3 groepen te gaan vertrekken. In totaal stonden er 401 deelnemers aan de start en de eerste ‘hindernis’ was de pont over dus was het wel zo slim om 3 groepen te maken en die met 10 minuten verschil te laten starten.

Redelijk geordend reden we de eerste etappe, dus ook met de pont van Meilen naar Horgen over het meer van Zurich, richting het zuiden van Zwitserland. Maar voordat we bij de pont waren hadden we nog wel een immense regenbui te pakken, giga grote waterdruppels knalden naar beneden. Velen stopten dan ook prompt om toch maar een regenpak aan te trekken, wij waren verstandig om met regenpak aan te vertrekken. Verder was het regelmatig best zoeken naar de juiste afslag, waar soms links en rechts door elkaar gehaald waren en namen op naambordjes niet correct gespeld. Deze rit bracht ons bij de eerste stempel post, dus Harley parkeren en opzoek naar de stempelaars. Nadat we het stempeltje gekregen hadden en ook de nieuwe route voor de volgende etappe konden we weer op de motor stappen. Wel natuurlijk eerst de route netjes in de houder plaatsen, nog even een slok drinken en een nootje kauwen. En zo reden we de volgende etappe. Elke etappe was ongeveer 50 kilometer lang en deden we een uur tot anderhalf uur over. Rond 8 uur reden we strakker de bergen in en konden we ook de eerste echte passen bedwingen.

Om half 10 ’s avonds werd het echt donker en reden we ook diep in de Zwitserse Alpen en reden over diverse passen, waarvan de hoogste 2400 meter was en de sneeuw nog naast de weg te vinden was. De afdaling van deze pas deden we in de dichte wolken, waarbij de druppels op bril, vizier en windscherm viel en het zicht behoorlijk verminderde, wat het natuurlijk nog leuke allemaal maakte.

Vele stempelposten later stond ik bij de volgende om mijn boekje te pakken en merkte dat ik geen boekje meer had. Inmiddels was de zon ook weer opgekomen en waarschijnlijk ben ik mijn boekje bij de laatste stempelpost verloren tijdens een sanitaire stop in het donker. Shoot! Gelukkig netjes geholpen door de stempel mensen en ook door Pietro, die wist mij nog even gerust te stellen door te zeggen dat als ik gewoon blijf samen rijden met Henri ik de pin wel zou krijgen.

En zo rijden we de nacht door, en zien het langzaam lichter worden en rijden dan ook de Alpen uit het vlakkere land in. Echt genieten om zo door de bergen het licht zien worden.

Rond half 11 krijgen we onze laatste route bij het checkpoint. Nog 35 kilometer en dan zijn we bij het eindpunt. Nog enkele bochten door Zurich en dan rijden we samen door de finish boog. Trots nemen we de Swiss500 2016 editie pin in ontvangst!

We krijgen van de organisatie nog een groot bord paste met lekkere saus en een frisdrank, dit om weer een beetje op kracht te komen.

Wat een gaaf evenement was dit. Na de maaltijd zetten we Garmin navigatie weer aan en rijden terug naar het hotel, tijd om even te douchen en bij te slapen. ’s Avonds lopen Henri en ik nog even door Dietikon, op zoek naar iets leuks om te zitten voor de avond maaltijd, maar komen toch weer uit bij de Italiaan.

De volgende dag stap ik vroeg uit mijn bed, bind alle spullen op mijn Road King, pak nog even een snel ontbijtje en start om half 7 de dikke v-twin om richting huis te rijden. Rond half 4 zet ik mijn Harley in de garage, 9 uur gereden over ruim 860 kilometer.

In totaal dit weekend 3555 kilometer gereden.

Foto galerij Swiss 500 editie 2016