Het is 24 maart donderdag ochtend vroeg, op mijn Road King rij ik om kwart voor 6 richting Uitgeest. Peter staat me al op te wachten en samen rijden we naar het volgende meeting point, het tankstation op de A4. Hier staat Harry ons al op te wachten en al gauw komt ook Maurice aangereden.

De volgende echte stop is die in Calais, bij het incheck punt voor de trein naar Engeland. Na verschillende controle punten kunnen we de motor parkeren in de trein en 45 minuten later rijden we op Engelse bodem de trein weer uit. Een heel stuk sneller dan de boot.

Helaas regent het en daarom pakken we de autoweg richting Hastings en Brighton. Een korte stop in Brighton, de motoren plaatsen we naast de ingang van de pier en ook al stond er een behoorlijke koude en snijdende wind, de pier hebben we van alle kanten bekeken.

Slingerend door Brighton gaan we richting de A27 autoweg om zo bij Worthing weer de boulevard op te rijden. Maurice had in Brighton een hotel gevonden waar we konden overnachten. De motoren mochten we na 450 kilometer rijden op een binnenplaatsje parkeren en daarna was het tijd om een biertje te pakken.

De volgende dag dacht ik dat de jongens een leuke verjaardagstafel hadden opgetuigd, maar het bleek voor een 15 jarig meisje te zijn. Dus wij nog even zingen voor het meisje en na een knuffel ook nog op de foto met haar.

Het weer was redelijk en ik had mijn route aangepast zodat we eerst nog even langs de Harley-Davidson dealer in Southampton konden rijden. Het was sowieso tijd voor een stopje en de koffie, daarbij werden we zeer hartelijk ontvangen door de eigenaar van de HD zaak, daar kunnen bepaalde dealers in Nederland nog een voorbeeld aan nemen. Leuk om ook hun Iron te zien die zij hadden aangepast in de Battle of the Kings.

Het volgende stukje van onze route reden we door New Forrest National Park, wat is dat prachtig rijden, tussen de wilde paarden en ezels, dus best nog wel uitkijken bij sommige bochten en heuvels.

Omdat het toch wel een beetje begon te regenen zijn we via de autoweg doorgereden naar Exeter. Tijdens de lunch hebben we besloten om maar door te rijden naar het meest westelijke puntje van het Verenigd Koninkrijk, Land's End.

Temperatuur is onder de 5 graden, windkracht is boven de 5, zonsondergang kunnen we helaas net niet zien door de bewolking, maar we staan er, dus groepsfoto bij het bord, natuurlijk met vlaggetje, maar helaas voor de wedstrijd niet geldig omdat de motor er niet op staat.

Nadat we nog een stukje hebben gelopen rondom de gebouwen op Land's End zijn we terug gereden naar Penzance, Maurice had op Land's End een YMCA gevonden waar plek was. Nadat we de spullen op de kamers en stapelbedden hadden gelegd zijn we het centrumpje in gewandeld voor een hapje eten. Op advies zijn de Chapelstreet ingelopen en bij een gezellige Inn konden we genieten van bier (of cola) en een zeer smakelijke hamburger met frietjes. Wat nog wel grappig was, was dat ik werd aangesproken door een Brits meisje die het maar raar vond dat ik een selfie maakte bij het Land's End punt, want 'that's girly like'. Nou dus moesten we met z'n vijfen maar op de selfie foto!

Een dag met wisselende weersomstandigheden en een totaal van 500 afgelegde kilometers.

Op zaterdag ochtend rolden we beetje brak uit het stapelbed, maar we konden toch iets van een ontbijtje nemen in het jeugdhotel. En dan was het wel weer tijd om de weg op te gaan met de motor.

Doordat het al ligt aan het regenen was hebben we allemaal maar gewoon de regenpakken aangetrokken en zo begonnen aan het eerste stuk naar Plymouth. Gelukkig het eerste stuk grotendeels droog, maar hierna reden we de mist in het Dartmoor park, helaas want bij mooi weer heb je hier de mooiste uitzichten. Na de lunch vervolgende we in de motregen de A303 autoweg. Bij een tankbeurt ging het bij mij mis, door onoplettendheid tankte ik diesel in plaats van benzine. Heel even ging het goed maar daarna begon de motor te horten en stoten en mega te roken. Peter reed achter me en samen konden we stapvoets de autoweg af rijden en parkeerde ik de motor aan de zijkant van de afrit. Toen ook Maurice en Harry er weer waren was de conclusie snel getrokken, diesel dus .....

Bellen met 2 HD dealers hielp niet, wel doorverwezen naar een 24 uurs service dienst, zij konden binnen 2 uur aanwezig zijn om de motor weer aan het rollen te krijgen. We besloten om niet daar te blijven staan, het werd al donker en warm was het nou ook weer niet echt. Dus gingen we mijn Road King de afslag verder duwden naar het plaatsje Ilchester, onderweg zagen we een touw liggen en besloten om de motor te trekken, Harry bij Peter achterop en het touw vasthouden. Zo zijn we bij de Pizzatent gekomen. Toen het eten geserveerd werd kwam ook de monteur die de diesel uit de motor kon halen aanrijden. Het diesel eruit halen was redelijk snel gedaan, maar daarna volgde zeker een uur van demonteren en monteren van de bougies, schoonmaken en weer starten van de motor. Toen deze eindelijk aansloeg, direct een stukje rijden en de tank volgooien. En zo eindigde dus een rit van 280 km op deze dag.

De mannen hadden wel een hotel geboekt direct naast de Pizzatent, maar ik schrok echt toen ik mijn spullen op de kamer wilde zetten, het bed van 140 was direct in de hoek van de kamer geplaatst waarbij aan een kant van het bed alleen een meter ruimte was, de andere kant dus strak tegen de muur. Oh en de temperatuur was door Peter op 35 graden gezet. Dus maar even een andere kamer geboekt, daar kon Harry ook nog bij liggen en zo hebben we deze avond allen toch nog een beetje normaal kunnen slapen.

Ons Paasontbijtje doen we in het hotelletje om vervolgens via de A303 autoweg weer door te rijden naar het oosten. We rijden door prachtige dorpen over soms echt slechte wegen en vonden bij Salisbury een eetgelegenheid, de tweede waar plek was, want het was natuurlijk Paaszondag. Een kwestie van een beetje geduld en daarna aanschuiven voor de lunch en dat terwijl buiten de zon begon te schijnen. De regenkleding kon ondertussen droog worden, terwijl wij genoten van de lunch, lokale pastij, hamburger of een andere keuze van de kaart.

Na de lunch dus zonder regenpak verder rijden, dat is lekker en dan ook nog eens de zon van op zij en later in de rug. Super rijden dus.

We hadden besloten om door te rijden naar Folkestone, zodat we de volgende dag niet al te ver hoeven te rijden, want onze trein gaat al rond 10 uur. Deze middag rijden we via de South Downs naar het High Weald gebied. Wederom prachtig rijden, wel via soms echt slechte wegen, maar wel weer super leuke dorpen.

Onderweg natuurlijk nog even Stonehenge bezocht, wat een drukte eigenlijk rondom enkele stenen ..... En toch wel vreemd dat enkele van die grote stenen uit elkaar vallen en dat het lijkt alsof in die stenen andere stenen zitten.

In Hythe zochten we tevergeefs een hotel voor ons vieren, maar via Booking.com had Maurice een leuk hotel gevonden in Folkestone, dus het laatste stukje nog even binnendoor gereden.

En dan is het alweer maandag, onze laatste dag van het Paasweekend. Nadat we weer een full-English breakfast hebben gehad rijden we in een kwartiertje naar de tunnel-trein. Het inchecken verloopt net iets anders als op de heenweg, selfservice met invoer van een code die op je heenweg kaart staat. Het voordeel was wel dat we een halfuur eerder met de trein meekonden.

In Frankrijk pakken we de snelweg en met een zonnetje in onze snuiten rijden we via Duinkerke en Oostende naar Gent. En hier slaat nog een keer het 'noodlot' voor mij toe. Op de snelweg gaan we bij Gent van de E40 naar de E17 en in de bocht voel ik de motor aan alle kanten glijden en via een viervoudige slip raak ik met mijn forward-step aan de linkerkant een auto die mij aan de rechterkant in de bocht aan het inhalen was. Het resultaat was een zeer slechte kras en grote beschadiging in de deur van pas 2 weken oude Audi A6 auto. De Belgische bestuurder was ook behoorlijk geschrokken en nadat we samen de papieren in orde hadden gemaakt kon ik weer mijn weg voortzetten. Bij Hazeldonk net over de Nederlandse grens komt de groep weer samen, de mannen hadden daar op mij gewacht. De laatste 160 kilometer rijden we samen over de Hollandse snelwegen terug naar huis.

In vijfdagen een totaal van 2290 kilometer gereden.

Foto galerij Paasweekend Zuid Engeland 2016