De derde in de serie Enclaves voor de Ride 2 Eat brengt ons dit jaar naar de grens Polen met Kaliningrad.

Het thema dus dit jaar voor de Ride 2 Eat die ik organiseer is enclaves en Kaliningrad is het stukje Rusland ingesloten tussen Polen en Lithouwen en de Baltische zee.
Kaliningrad heette vroeger tot 1946 Koningsbergen en was een onderdeel van het groot Duitsland. Na de herverdeling na de 2e Wereld Oorlog werd het geclaimed door de USSR vanwege de have aan de Baltische Zee. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 kwam de exclave te liggen tussen Polen en Lithouwen, maar dus nog wel onderdeel van de Russische staat.

Ik heb de Ultra ingepakt. De MyRouteApp route op een iPhone geladen en deze gekoppeld aan Car Play op de Soundstream. Bij Melle in Duitsland doe ik mijn 2e koffiestop, de eerste was bij een tankstation en bij deze stop zet ik mijn eigen koffie (ook al zit het benzine station met een koffiebar letterlijk om de hoek). Een half uur later rij ik een file in. De Duitsers geven gelukkig ruime om tussen de auto's door te rijden.
Maar dan kom ik bij de oorzaak van de file. Een mega crash tussen een busje, een personen auto en een vrachtwagen met oplegger. De weg is zo goed als geblokkeerd, waarbij het busje op de linker baan dwars staat met en zwaar beschadigde neus. De auto heeft blijkbaar draai gemaakt en ook die zit behoorlijk in elkaar. De vrachtwagen moest tijdens de crash uitwijken naar rechts maar heeft ook een beschadigde zijkant. Na een aantal minuten verschijnt de eerste politie auto met 2 dames. Zij gaan de situatie opnemen, maar hebben ook collega's bij gevraagd. En dan volgt ook een brandweer auto met een groepje handige mannen en vrouwen. Het begint ook te regenen. De weg wordt een beetje opgeruimd en ik samen met een andere motorrijder mogen als eerste over een oliespoor langs de auto's. Dan kan ik in een stromende bui mijn weg vervolgen.
In Zittau vind ik een alleraardigst hotel. Ik kan mijn Harley in een schuurtje parkeren en moet daarvoor door de voordeur en de gang van het hotel. Na het eten, maak ik een kleine wandeling door het dorpje. En al wandelend zie ik enkele huizen die een jaartal hebben van rond de 1760.
682 kilometer gereden vandaag.

Ik ben bijna bij het drielandenpunt. Nog even de tank vol gooien voor 1,50 euro voor een liter 98 E5. En dan via een leuke binnendoor weg zet ik mijn motor bij de fotoplek van het drielandenpunt Duitsland, Polen en Tsjechië. Ik sta aan de Poolse kant. Duitsland is aan de andere kant van het water en als ik een bruggetje overloop sta ik in Tsjechië.
Nadat ik wat tijd had genomen voor een paar foto's is het weer tijd om op de motor te stappen. Ik rij in Polen binnendoor naar de snelweg. Het is daar helaas giga druk met vrachtwagens die elkaar met 1 kilometer per uur verschil aan het inhalen zijn op de 2 baanssnelweg. Dit schiet niet echt lekker op.
Bij een koffie stop bij een wegrestaurant raak ik nog even in gesprek met een Engelse motorrijder, die is onderweg naar Warschau. Hij kijkt verbaasd als ik zeg dat ik een afspraak heb bij Kaliningrad. Snel nog even een foto van een Polski Fiat 125p, een uit steen gehouwen auto.

's Middags arriveer ik in Gołdap. Voordat ik incheck bij het hotel wat ik eerder de dag had geboekt, maak ik nog even een leuke foto een zonnewijzer die op een pleintje staat, "Zegar Słoneczny w Gołdapi", de zonnewijzer van Goldap.
893 kilometer gereden vandaag.

Als ik aan mijn avondeten zit, wordt ik hartelijke begroet door Luigi, de Italiaanse rijder die ook naar de Ride2Eat gaat. We drinken samen nog een biertje, maken lol met onze Duitse buren en wisselen verhalen uit. Ook maken we de afspraak om de volgende dag naar het geografisch middelpunt van Litouwen te rijden.

Na het ontbijt, waar ook Luigi bij had geschoven, rijden we het dorp uit en rijden we naar het noorden. Het is een prachtige weg door een heuvellandschap met lekkere bochten. Dan zie ik een bordje opdoemen van het drielandenpunt Polen - Litouwen - Rusland (Kaliningrad), dus stoppen en naar het punt wandelen voor enkele fotos. Hierna weer de weg op naar het noorden. De grensovergang met Litouwen is zeker niet spectaculair. En de weg die volgt naar het geografisch middelpunt van Litouwen eigenlijk ook niet. Het laatste stukje is een gravel weg, maar ook Luigi rijdt lekker door.
Grappig dat ze naast deze leuke plek van het middelpunt van Litouwen ook een grote cirkel met grote stenen hebben geplaatst. Nog maar zeer recent schijnbaar en ze waren met een groep enthousiastelingen lekker bezig met poetsen. Even staan praten met een van de mannen die toevallig in Lelystad werkt.
Om kwart voor 3 ben ik bij het hotel waar ik voor de zaterdag de kamer had geboekt. Luigi is doorgereden naar zijn hotel, waar ik dus de vorige nacht zat. Na het inchecken weer de motor op. Het is begonnen met regenen, dus regenjasje aan en naar de grens met Kaliningrad voor de Ride 2 Eat foto.
Er is al een groep Duitsers, maar die schuilen voor de regen. Ik maak de gezellige foto die hierboven staat. Linas uit Litouwen arriveert ook net op dat moment. Linas is een zeer ervaren rijder en is net terug van een langere reis. En mooi dat hij er was, want op het moment dat we de groepsfoto wilde maken, werden we aangesproken door een strenge grenswachter. We mochten geen foto's maken van de grens, de poort en de borden die daar stonden. De grens was ook hermetisch afgesloten voor verkeer en personen.
Nou dan maar omdraaien en zo de foto maken. Wel even gevraagd of de grenswachter de foto kon maken ;-)

Hierna met z'n allen naar het hotel voor een drankje, bijkletsen en daarna het diner. Goed geregeld, redelijk eten, maar goeie verhalen aan tafel.

De volgende dag gaat ieder weer hun eigen route vervolgen. Er zijn er een paar die richting het noord gaan, met als doel de noordkaap en ik heb als doel Zwitserland. Ik ben net een paar uur onderweg, op een saaie provinciale weg in Polen, waar je maar 90 mag rijden, ingehaald wordt door een onopvallende BMW. Ze zetten de auto zo voor me en daarna gaan de blauwe lampen aan, politie of ik even wil blijven volgen. Nou dat is dus een bekeuring voor te snel rijden. Op de vraag waarom ik en niet een van de andere automobilisten of motorrijders was het antwoord "you are Dutch". Nou duidelijk dus.

Mijn route brengt weer langs het geografisch middelpunt van Europa in Polen. Hier ben ik al een keer geweest, met Iloe op de weg naar Rusland. Maar toch even een paar foto's gemaakt. En dan weer door. De volgende stop is het geografisch middelpunt van Polen. Hier was ik nog niet eerder geweest. Een leuke foto plek dus. En weer door.
Onderweg kom ik leuke muurschilderingen tegen en bij enkele maak ik dan ook een foto.
Ik zie op de kaart dat ik het saaie Polen ga verlaten en bijna bij Tsjechië ben. Hier wordt het ook drukker met vrachtwagens en helaas kies ik voor de verkeerde route en kom zo in een lange file terecht. Het is snoei heet, dus dit stukje is niet echt lekker rijden.
Ik ga de grens over en sla direct rechts af, eerst tanken en wat drinken. Dan een hotel zoeken want ik ben best gaar.
Een hotel vind ik in het middeleeuws stadje Trutnov in de regio Hradec Králové. Het heeft een leuk centrum met een grappig plein. Er is niet veel keuze voor restaurants, maar bij de Japans anex Sushi restaurant vind ik een plek en bestel een bord ramen met eend. En die smaakte erg goed.

De volgende dag ga ik verder met mijn tour door het noorden van Tsjechië. Dit is geweldig rijden. Bergen, bossen, prachtige kronkelwegen en een lekkere temperatuur. Als tussenstop had ik geografisch middelpunt van Tsjechië in mijn route gepropt. Een leuke plek met naast het monumentje ook een houten huisje (die dus nu ook de IBA Benelux sticker heeft). 

In Ledeč nad Sázavou passeer ik de Sázava, een zijrivier van de Moldau met een lengte van 218 kilometer. De rivier ontspringt bij de berg Bohdalec in de Žďárské vrchy. Bij Davle, 25 km ten zuiden van Praag mondt de Sázava uit in de Moldau. Maar als ik de river oversteek zie ik een hotel met terras en parkeerplaats ervoor aan de rivier. Dus omkeren en binnen vragen of ze een kamer vrij hebben. 
Op het terras met uitzicht op kasteel Ledeč Nad Sazavou en een biertje ben ik even in de relax. Ook buiten eten ik mijn steak en stap redelijk vroeg mijn bed in.

Ik stap niet al te laat op de motor en vervolg weer mijn route. Ik plan een beetje met de dag en voor deze dag heb ik het automuseum in Nová Bystřice op de planning staan. Om 10 uur parkeer ik de motor op de ruime parkeerplaats. Het is een voormalig industriegebouw met op de voorkant diverse tekeningen van Amerikaanse autos en het grote logo van het muzeum. De deur is om de hoek en zodra je binnenkomt waan je je direct in de Amerikaanse jaren 60 en 70.
En wat een geweldige exemplaren staan hier. Het begint met deze machtig prachtige Cobra. En dan volgt de ene Cadillac de andere. Prachtig opgezet met mooie wandel paden er tussen.
Na een uur, waar ik best wel langer had kunnen rondhangen, ga ik weer verder. 

De route brengt me weer verder en langs jeugd herinneringen van het Lipno meer. Als klein mannetje ben ik met mn ouders naar het meer geweest en geslapen in een huisje bij het meer (de muggen staan me nog het meest bij).
Een prachtig gebied met leuke dorpen en wat bossen.
In Blovice heb ik weer een nieuw hotel. Een heel saai gebouw, wel met een lokale bierbrouwer om de hoek. Het eten is gewoon simpel en met een biertje smaakt het oke. Afrekenen gaat de volgende dag heel moeilijk, dus wordt zowel de kamer als het eten maar afgerekend voor 20 euro. Dan maar op de motor stappen en weer de weg op.
Het is snoei heet aan het worden. Helaas merk ik dat mijn voorrem begint te piepen als ik rem. Ik denk er dus aan om mijn plannen voor het komende weekend aan te passen. Ik zou namelijk meerijden met de Zwitserse 500 Miles. En die laat ik nu maar even gaan.
De route heb ik gewijzigd om terug te keren naar huis. Ik rij wel over geweldige wegen als ik Tsjechië uit rij. Ook door Duitsland blijf ik binnendoor rijden. Aan de rand van het Sauerland, in Homberg vind ik een leuk boutique hotelletje, gerund door een Griek, dus het avond eten kreegn een Griekse twist.

Mijn laatste dag van deze vakantietrip. In Duitsland blijf ik nog op de secundaire wegen rijden en genieten van de omgevingen. Remmen doe ik nu bijna alleen achter, al is dat best lastig met een enkel die niet lekker draait. Maar het gaat allemaal oke. De temperatuur blijft stijgen. Ik maak een lunch stop in Bennekom. Even bij m'n moeder langs en bijkletsen.
Hierna weer de snelweg op en eigenlijk direct de file in. Bij Utrecht is het zo mega druk, ook vanwege wegwerkzaamheden bij de brug, dat het gewoon niet meer leuk is. En dat met een temperatuur van boven de 30. Op dat moment gaat mijn spanningsregelaar van de Harley kapot, al had ik dat niet eens goed door. Op de A12 bij Breukelen besluit ik even te stoppen, even bijkomen van de hitte, zelf even wat drinken nemen en de motor laten afkoelen. Toen ik rond 4 uur weer de motor wilde starten was de accu leeg, zelf geprobeerd met een powerstarter, maar dat lukte niet.
Om iets te lang verhaal wat korter te maken: ik had pas om 23.30 een vervangende auto via de ANWB, mijn motor liet ik achter bij de transporteur en zelf kon ik in de leenauto terug naar huis. Niet echt een fijne afsluiting van een leuke week toeren.
In totaal (hoe mooi) 5.555 kilometer gereden.