We zitten dit jaar dus in het thema enclaves tijdens de Ride 2 Eat. De 2e meeting dit jaar is in het stukje Italië in Zwitserland. De Italianen hebben dit ooit heel mooi de Kampioen genoemd en door de eeuwen heen is dit dus als landstukje bij Italië gebleven. Campione d’Italia, de kampioenen van Italië.
Ik heb mijn Harley-Davidson Ultra Limited ingepakt voor het weekend, de navigatie staat op snelweg en doel ergens in Zwitserland. Maar eerst nog even werken, in Den Bosch, waar ik tot half 6 nog een bijeenkomst moest leiden. Op deze donderdag pak ik in Eindhoven een hotel. Dan ben ik vrijdag in elk geval al aardig door Nederland gekruist. Dus vroeg opstaan, nog even een koffie, en dan de motor starten. Helaas regent het de ochtend, dus de eerste 300 kilometer zijn niet echt lekker. Ook is het killig, dus de binnenjas wordt ook dichtgeritst.
Ik rij Duitsland door naar het zuiden, door Baden-Württenberg en zo richting Lake Constatin. Bij de Oostenrijkse grens ben ik deze keer zo verstandig om een snelwegvignet te kopen, maar op het moment dat ik Oostenrijk inrij, geeft mijn navigatie aan om de snelweg te verlaten en de weg binnendoor te vervolgen. Het eerste stuk is langs de snelweg en dan rij ik Zwitserland in. Dus dat hele vignet niet nodig gehad.
In Chur, midden in de stad, heb ik een hotel. Parkeren gaat voor de deur en eten doe ik bij de bierbrouwerij om de hoek. De originele Gordon Blue op zn Zwitsers smaakt samen met de lokale bier uitstekend.
De volgende dag doe ik een (Paas) ontbijt in Hotel Post en met een waterig zonnetje ga ik van Chur binnendoor naar het zuiden. Via Pass Dil Lucmagn, ook wel bekend als Lukmanierpass rij ik de berg over. Op de heenweg over de pas regent het nog en op de lange pas zelf ligt nog veel sneeuw. Een mooi foto momentje dus.
Om half 1 rij ik het meer van Lugano over en rij Campione in.
Ik kleed me even om. Eet een broodje in een van 2 cafeetjes die Campione telt. En op het terras in het zonnetje wacht ik de groep IBA rijders op. Met 17 man maken we om 16.00 precies de groepsfoto. 2 Engelsen die op de terug weg zijn uit Tunesië rijden weer verder. Ook de Lucca de Italiaan die voor het eerst aanwezig is gaat weer naar huis. Het drietal Duitsers die met de boot vanuit Paradiso over het Lugano meer gekomen zijn, moeten nog even wachten op de boot terug. Ik stap wel op mijn motor en ga naar het hotel. Inchecken, douchen, omkleden en dan naar het restaurant voor een biertje in de lobby. Schijnbaar heb ik nog even snel een parkeerbon gekregen van die lieve Zwitsers. Betalen lukt alleen niet, dus dat ga ik maar even afwachten. De motor wel even verplaatst naar een andere parkeerplek.
Het eten was uitstekend en de gesprekken wederom zeer leuk.
Zondagochtend is het weer tijd voor de terugweg. Een koffie om wakker te worden en dan de motor weer opzoeken, die had ik aan de andere kant van het complex gezet. Door de hevige sneeuwval en het slechte weer kan ik niet echt makkelijk een andere weg kiezen dan dezelfde als de heenweg. Maar dat is niet echt een straf want de Lukmanierpass is een leuke pas. Nog een paar foto’s met de sneeuw op de achtergrond, maar nu geen sneeuw en regen wat naar beneden valt. Het is niet echt warm op de pas, de thermometer komt niet boven de 3 graden. Ik vervolg mijn weg met wat motregen naar het noorden maar laat Chur links liggen. Gelukkig komt nu de zon wat verder door en loopt de temperatuur ook verder op.
In Liechtenstein, net even na de grens stop ik om een koffie te maken. Ook maak ik een foto van de ODO meter van de Ultra dat deze de 160.000 kilometer bereikt. En dat op dezelfde dag dat mijn Harley-Davidson Ultra Limited zijn 8-jarige verjaardag mag vieren. Want 8 jaar geleden in 2017 heb ik de Harley als nieuwe motor zelf in ontvangst mogen nemen, dus met 0,0 km op de ODO meter.
Liechtenstein is bijna een dorpsstaat, dus voordat ik het goed en wel in de gaten heb rij ik weer Zwitserland in. In mijn Garmin heb ik nog steeds de snelweg ontwijken aanstaan, dus via de landelijke wegen door het vlakkere landschap van Zwitserland en Duitsland in. Baden-Württenberg en het Zwarte Woud of zoals het op de kaart heet Naturpark Südschwarzwald. Een prachtig gebied en ik geniet met volle teugen. Bij Offenburg rij ik de grens over en Frankrijk in en in Haguenau pak ik een simpel hotel.
De volgende dag, inmiddels dus maandag, rij ik naar de Vogezen, via de D620 door de bossen en heuvels. Na Bitche rij ik Duitsland weer in het Hunsrück natuurpark in. Ik buig af naar Luxemburg, nog even goedkoop tanken en via de binnenwegen rij ik België in. Onderweg nog even een lunchstopje langs een rivier, in de schaduw, want de zon schijnt best wel goed. Dan het laatste stukje binnendoor naar Vielsalm. Nu wordt het tijd om de snelweg op te zoeken en via Luik en Maastricht rij ik Nederland in en vervolg mijn weg naar huis.
In totaal heb ik dit weekend 2485 kilometer gereden en ben door 9 landen gereden (Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Italië, Liechtenstein, Frankrijk, Luxemburg, België en Nederland).
Meer info over Campione d'Italia - Wikipedia
