De Italy 500 Miles, gehouden in het weekend, start om 12.00 of 15.00, net hoe je het bekijkt en dan 500 miles via een route op papier door Italië. Ik heb er echt zin en het zou een mooie afsluiter moeten zijn van de vakantie. Het loopt echter anders dan ik had gepland.

Het is zaterdag. Rustig opstarten, want ik heb alle tijd.
Motor klaargemaakt voor de 500, routerol erop, lampje gemonteerd met accu. Dan nu eerst maar een ontbijtje. Bij de Harley-Davidson dealer is het al aardig druk. En ook de zon brand al lekker. Ik zet mijn motor op de parkeerplaats achteraan en wandel naar de inschrijf bali. Mijn stempelboekje en de goody back met oa het t-shirt opgehaald. En dan de tijd maar even doorbrengen met rondkijken en praatjes maken. Om 12 uur kunnen de eerste start maken, het vertrek bij de dealer betekent ook sticker op de motor en de ODO meter stand in het boekje laten noteren. Hierna gaan we met de route op papier naar het winkelcentrum waar we weer mogen wachten. Gelukkig kan dit ook binnen, waar het lekker koel is. Ik vind een luie stoel en laat de espresso goed smaken. Op dit moment is ook de formule1 bezig met trainingen, dus telefoon op schoot en F1 tv kijken.
Op de parkeerplaats is het echt druk, muziek loeit over de menigte en motoren, de zon brandt hard. Om kwart voor 3 krijgen we het openings praatje en om 15.00 mogen we beginnen met de eerste etappe.
Start was leuk, beetje op zn Italiaans, dus wel beetje chaotisch. De eerste etappe is druk. De stempel procedure en verkrijgen nieuwe route is Italiaans chaotisch. Hierna door naar checkpoint 2, weer het zelfde. Bij checkpoiint 3 ben ik te vroeg, dus wachten, met een grote groep. Dan weer verder naar checkpoint 4. Ook daar weer te vroeg en dus weer wachten. De route is wel mooi en het volgende stuk is nog mooier. Prachtig door de bergen. Ik knal samen met een andere Pan America rijder, die achter me gaat 'hangen', de weg over, de berg op naar de volgende checkpoint. Geweldig. Ik stop de nieuwe route weer in de route rol en rij weer verder. De uitzichten onderweg zijn mooi. Het wordt langzaam schemerig. En om half 10 sta ik bij mijn wat enkele minuten later zal blijken, mijn laatste checkpoint van deze rit. Ik haal mijn stempeltje en nieuwe route. Stop de route in de routerol, wil de motor starten en ............. niets. Nog een keer aan zetten. Wederom niets. Eerst maar even de batterij van de fob vervangen. Nog steeds niets. Dan onderzoeken. Hoofdzekering eruit en er weer in. Hulplijnen vragen. Om bij de accu te komen moet de skitplate aan de onderkant los. Dat is nog een beste klus wat 1 van de bouten is lam. De plaat omgebogen om erbij te komen. Alles vast gezet wat vaster moet. Nog steeds niets. Inmiddels ben ik al anderhalf uur bezig. Ook de noodprocedure geprobeert (richtingaanwijzer naar links en dan motor aan). Wat gebeurt er, het scherm gaat heel langzaam aan met het HD logo, veel trager dan normaal, dan heeeeel kort het gewone scherm en dan heeeeel kort het oranje scherm voor de pincode en dan zwart en niets meer.
Tja dan sta je daar, op de SS37 naar Castasegna in Zwitserland, de bergweg naar Sankt Moritz. Ik sta wel bij een restaurantje, het checkpoint dus. Gelukkig kan daar iemand bellen naar een hotelletje in de buurt of ze nog een kamer hebben en door een van de mannen wordt ik met wat bagage naar het hotel, 5 kilometer lager, gebracht. Dat is heel fijn. En om 12 uur in de nacht ben ik op mijn kamer, even een lap met water door mijn gezicht. Nu maar de ANWB bellen, wat dus een goed plan bleek, want op dat moment gaat de tijdklok lopen van 48 uur.
De jonge van de anwb gaat transport regelen, die zou om 3 uur 's nachts dus er zijn, dat werd 6 uur en daarna 9 uur. Samen met de chauffeur halen we de motor op. Nog een keer de nood procedure uitgevoerd en nog steeds niets. De motor Sorico. Dan nog even een andere automobilist helpen. En vervolgens brengt de chauffeur me als taxi rijder naar het vliegveld. Onderweg verschillende opties bekeken, auto huren (800 euro per dag en de anwb gaat niet helpen, want de 48 uur zijn nog niet voorbij) en vliegtickets bekeken. Ik laat me afzetten in Orio a Serio, het vliegveld vlakbij Bergamo (en ook wel Milano-Bergamo genoemd). Even zoeken hoe het hier werkt. Via de webshop een ticket bij Transavia geboekt. Dan wachten tot 20.00 uur. Instappen gaat redelijk eenvoudig, iets Hollandser en om 10 uur sta ik buiten bij Rotterdam Airport. Iloe en Mike komen me ophalen. Eerst buiten nog even de verhalen uitwisselen en dan de weg op en naar huis. Daar ben ik echt blij mee.

Een motorvakantie die super geweldig gaaf was krijgt toch een iets zuurder einde. Maar wat heb ik genoten.
De motor heeft bijna 3 weken nodig om weer thuis te komen. De euvel blijkt toch in de fob te zitten, die was kapot. Maar wat raar dat de nood procedure dus op de berg in Italië niet werkte. Maar wel fijn dat het snel opgelost kon worden door West Coast Motors!!