"Heb je zin om mee te gaan naar de Swiss Harley Days eind juni?", was de vraag van Danny afgelopen februari.
En ja natuurlijk heb ik daar wel zin in, dus direct een accommodatie gepland voor het weekend en gevraagd aan Danny of hij de heenweg wil plannen, want in eerste instantie wilde we in één dag gaan rijden. Maar na overleg hebben we een dag extra genomen om er een lang weekend van te maken. Woensdag en donderdag heen via binnendoor wegen en dan zondag via de snelweg terug naar huis.
We rijden richting Baiersbronn in het Zwarte Woud, maar zitten nu nog in de Duitse Eiffel. Prachtige wegen, leuke dorpen met het bekende vakwerk, maar ook malloten onderweg, zoals iemand waarbij in de bocht de deur van de bestuurder gewoon open gaat. Onze route loopt langs Kaiserslautern en dan komt een waanzinnig mooie kronkelweg door een rotsgebergte. Hier heb ik een van mijn zeldzame momenten, met een lekker vaartje rij ik achter een auto over de kronkel weg wanneer de auto voor me de bocht naar rechts net iets te ruim neemt. Mijn fout wanneer ik diezelfde bocht ook te ruim neem, maar dan rijdt daar een tegenligger en tik ik met mijn highwaystep net even de auto aan. Dat is close zullen we maar zeggen. Hierna gaat het tempo eventjes een stukje omlaag.
Onderweg hebben we af en toe een beetje regen, maar dat valt best mee. Danny had voor onderweg een leuk pension geregeld in Baiersbronn, Pension Talblick, van Nederlanders die er al een jaartje op 10 dit pensionnetje uitbaten. We eindigen dus die dag, na 720 kilometer gereden te hebben, op het terras, in de zon, met een biertje en een flammkuchen.
De volgende dag starten we rustig op en na het ontbijt rijden we onze Harley's weer het Zwarte Woud in. Onderweg zien we een vos lopen, diverse herten en een enkele roofvogel in de lucht. Ook al is het niet hoog in dit gedeelte van Zuid Duitsland, mooie passen hebben ze hier wel. Onderweg heb ik nog een aanvaring met een wesp die tussen mijn helm en mijn hoofd komt te zitten en me natuurlijk steekt. Na de schrik ben ik maar gewoon doorgereden, al deed de prik best pijn. De route die we thuis hadden gemaakt loopt via de Klausenpas, de pas die ik de week ervoor in de Swiss500 ook had gereden, maar nu was het mistig en regende het zelfs boven op de pas en dat is best jammer want daardoor kon je niet lekker de bochten door sturen.
Vanwege de krappe tijd kiezen we voor de Gotthardtunnel in plaats van de pas. Die ervaring om in de tunnel de temperatuur te voelen stijgen tot boven de 30 is niet echt lekker, en aan de andere kant van de tunnel was het nog steeds behoorlijk aan het regenen. Op het moment dat we Lugano in rijden, begint de zon te schijnen en kunnen we op ons gemakje naar ons hostel rijden. Nadat we onze spullen in de kamer hebben gelegd, zijn we wandelend naar het festival terrein gegaan, een stukje van ongeveer 45 minuten. Een leuke opzet van de Swiss Harley Days, bij het meer van Lugano, met winkeltjes en een groot podium voor de bands. Helaas begon het weer enorm te regenen, waardoor er zeer weinig bezoekers waren.
We hebben de heenweg dus overleefd en veilig aangekomen in Lugano voor de Zwitserse Harley dagen, maar dat is natuurlijk de aanleiding om hier naar toe te gaan, het is niet zo dat we nu hier op een terrasje blijven zitten en dus hebben we besloten om vandaag richting Italië te rijden en aan de west kant wat mooie wegen te gaan opzoeken. We beginnen bij het meer van Maggiore, Lago Maggiore, en dan aan de Italiaanse kant. Na genoten te hebben van een Italiaanse koffie, espresso voor mezelf en een cappuccino voor Danny, sturen we de Harley's naar het noorden. De eerste pas is de Alpe de Neggia op de grens weer naar Zwitserland. Onderweg hebben we af en toe een beetje regen, maar het valt eigenlijk wel mee, want we hebben ook stukken met prachtige zon. En soms kom je echt onverwachte dingen tegen, zoals een bijzondere oude auto in een schuur, boven op een berg. Maar ook een jonge vent op een longboard die toch wel snel de afdaling maakt op een slingerende en ook mooie asfaltweg. De weg terug naar Lugano bestaat uit prachtige kronkelwegen, waar het wegdek op sommige stukken echt slecht is, de bochten gewoon haaks en we stijgen en dalen met vele procenten. Onderweg rijden we een prachtig klinkende originele Mercedes 300SL Gullwing voorbij, maar ook een familie die met 2 paarden en bagage bezig zijn met een trektocht door de Alpen. Zo gaaf om die tegenstellingen onderweg tegen te komen.
Zaterdag kiezen we voor de Gotthardpas. Nadat we het eerste stuk op de nieuwe weg naar boven zijn gereden, zie ik dat we eigenlijk op de verkeerde weg zitten. Deze weg is gewoon te mooi, te smooth en dus stel ik voor aan Danny om de oude weg te nemen, die is direct voor en daarom keren we op de sneeuwgrens en rijden we het stukje van de Gotthard terug om vervolgens weer omhoog te rijden op de oude weg, de Tremola Passstrasse! Wat is dit een genot, met een lekkere snelheid knallen we beide de berg op, waarbij regelmatig mijn floorboards over de weg schrapen, als is dat op deze weg met grote klinkers niet altijd even handig. Boven op de Gotthardpas, 2108 meter, is het tijd voor de foto en een patch. Maar we zijn er natuurlijk nog niet, want de afdaling doen we ook over de oude weg, de Strasse Vecchia. We houden oost aan en kiezen voor de Oberalppas, deze stijgt tot 2046 meter met iets minder heftige bochten, maar nog steeds prachtig en dat uitzicht. Gewoon continu genieten. Onze weg vervolgen we richting het zuiden, over de Ospicio del Lucomagno op 1920 meter. Hier is ook het hoogst gelegen treinstation van Zwitserland en met uitzicht op de trein die voorbij rijdt eten we een originele kaasfondue ondersteund door muziek van een lokale piraten zender.
De laatste anderhalf uur hebben we helaas weer regen, het komt met bakken uit de lucht vallen en rijden daarom rustig aan terug naar het festival terein in Lugano. De weergoden zijn ons toch een beetje goed gezind, want tijdens het parkeren wordt het droog. Na een rondje lopen over het terrein zien we dat het al een heel stuk drukker is dan de dagen ervoor. We besluiten om onze regenkleding in de koffers bij de motor te stoppen en nog een rondje te lopen. Omdat het nu echt mooi weer is, zelfs heet in de zon, krijgen we een mooie indruk van de Swiss Harley Days van Lugano zoals het hoort te zijn.
Om 6 uur 's morgens op onze laatste dag in Zwitserland rijden we het hek uit van het hostel. We slaan het ontbijtje even over, want we een lange dag op de snelweg voor de boeg. Wederom moeten we door de Gotthardtunnel en weer stijgt de temperatuur naar de 30 graden in de tunnel, terwijl het buiten de tunnel net niet 16 graden is. En na de tunnel begint het met regen wat tot aan Karslruhe duurt, maar dan is het ook echt direct snoei heet in de zon.
Na 11 uur rijden en 1073 kilometer parkeer ik mijn motor in de garage, Danny moet dan nog een half uurtje door sturen, maar ook hij arriveert veilig bij zijn thuis.
Dat was wat je zegt een lekker motorweekendje, 5 dagen onderweg geweest, 2700 kilometer gereden, van mooie passen en mooie uitzichten genoten en moe en voldoen thuis komen.
Overzicht foto's van de Swiss Harley Days 2017
